Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Η ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΚΡΟΠΟΛ !...

 
Του Γιάννη Βούλγαρη

1. Πριν από 2 µήνες κάναµε µια έκκληση. Έκκληση ενότητας, αγωνίας, και ελπίδας για νέα αρχή.

Το σηµερινό µαζικό παρών, κάνει την έκκληση απαίτηση.
Απαίτηση να προχωρήσουν γρήγορα, εδώ και τώρα, οι διαδικασίες συγκρότησης της ∆ηµοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Να γίνει πράξη η ενότητα των πολιτών, των κοµµάτων, των κινήσεων, των πολιτικών προσώπων, που εµπνέονται από τη σοσιαλδηµοκρατία, τη δηµοκρατική αριστερά, το φιλελεύθερο κέντρο, την πολιτική οικολογία, τον προοδευτικό ευρωπαϊσµό.

∆εν είναι µόνο η σηµερινή µας συγκέντρωση στην Αθήνα.
Η ίδια απαίτηση ήρθε από τη Θεσσαλονίκη, από τα Χανιά, από τα Τρίκαλα, από το Ηράκλειο, από την Πάτρα, από τη Λάρισα, από τις πόλεις και τις συνοικίες που έχουν γίνει ήδη τοπικές οµάδες πρωτοβουλίας.

Την ίδια απαίτηση διατυπώνει η κοινή γνώµη σε διαδοχικές δηµοσκοπήσεις.
Όλες δείχνουν ότι στην κοινωνία υπάρχει η Παράταξη.
Υπάρχει η Παράταξη που αντιπαρατίθεται στην πολιτική της ∆εξιάς, τη συντηρητική κουλτούρα, τον αυταρχισµό και τον νεοφιλελευθερισµό. Που αρνείται τον αριστερό λαϊκισµό, τα περίεργα για αριστερό κόµµα ανοίγµατα στον δεξιό εθνικισµό, τον ψευδεπίγραφο ριζοσπαστισµό που αναπαράγει όλο το παλιό.

Υπάρχει ο πατριωτισµός της Παράταξης. Και επιµένει. Ό,τι και αν ψήφισε στις τελευταίες εκλογές.
Απόψε λοιπόν εδώ σε σας καταθέτουµε τον πρώτο απολογισµό της«πρωτοβουλίας των 58». Και είναι αυτός:
Από την έκκληση πήγαµε στη µαζική απαίτηση.

2. Τι τροφοδοτεί όµως αυτή την απαίτηση;

Γιατί οι πολίτες, από την εποµένη της ψήφου που έδωσαν το 2012, εξακολουθούν επίµονα, σχεδόν προειδοποιητικά, να εκφράζουν την επιφύλαξή τους στο πολιτικό και κοµµατικό σύστηµα; Να αµφισβητούν τα ίδια τα κόµµατα που διάλεξαν;
Ήταν, να µην το ξεχνάµε, οι εκλογές της αγανάκτησης και της διαµαρτυρίας, που αποδόµησαν το κοµµατικό σύστηµα, που ανέδειξαν νέα κόµµατα. Και όµως, αυτό το νέο δεν πείθει. Η δυσπιστία παραµένει. Γιατί; Γιατί η κοινωνία διαισθάνεται ότι το νέο γεννήθηκε ήδη γερασµένο.

Ότι ήταν ο επίλογος του παρελθόντος, παρά η φύτρα του µέλλοντος.
Σαν το νέο κοµµατικό σκηνικό να εκφράζει τη στιγµή της καταστροφής του προηγούµενου, της οργής για τη χρεοκοπία, χωρίς να έχει όµως µέσα του την προοπτική της υπέρβασης.

Η τερατογένεση της Χρυσής Αυγής ήταν η κραυγαλέα απόδειξη και η επικίνδυνη προειδοποίηση

3. Για αυτό ο λαός στέκεται σκεπτικός και υποψιασµένος.

Γιατί βλέπει µπροστά του το παλιό να επιµένει.
Γιατί τι άλλο από κόλληµα στο κακό παρελθόν είναι οι συµπεριφορές του πολιτικού – συνδικαλιστικού κατεστηµένου, όχι µόνο του παλαιού αλλά και του νέου;

Η ίδια δηµαγωγική πόλωση συνεχίζεται µε εµφυλιοπολεµικά µάλιστα χαρακτηριστικά. Το βλέπουµε κάθε τόσο στη Βουλή. Και ο κόσµος ανησυχεί.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μα οι μισοί που πήγαν αλλά και αυτοί που μίλησαν στο ΑΚΡΟΠΟΛ κανονικά δεν έπρεπε νάναι φυλακή ;
Και μεταξύ αυτών και ο κ. Βούλγαρης.

Ορισμό θράσσους να το πώ, ή εκσυγχρονισμό ;

Ανώνυμος είπε...

10.41# Εγω ειμαι κατα των κινησεων των 58 ή 159 κλπ γιατι δεν νομιζω να εχει καμια επιτυχια. Ομως αλλο αυτο και αλλο οτι επρεπε να ειναι φυλακη ετσι γενικα και αοριστα. Αυτοι που βαζουν φυλακη ειναι οι Διακαστες που δικαζουν και αποδιδουν ευθυνες και οριζουν τις ποινες οποτε συμπεραινω οτι η μομφη σου αιναι κατα των Δικαστων?? Εαν εισαι τοσο συγουρος οτι επρεπε να ειναι φυλακη πρεπει να γνωριζεις και τα αδικηματα οποτε γιατι δεν πας να τα καταγγειλεις σαν Ελληνας πολιτης και να ζητησεις την διωξη τους??? Με το σκεπτικο αυτο και εσυ πρεπει να εισαι φοροκλεφτης και επρεπε να εισαι φυλακη. Το γνωριζω?? οχι αλλα βγαζω το ιδιο πορισμα με βαση την δικη σου λογικη.