Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

ΑΠΟ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ, ΜΠΑΤΑΞΗΔΕΣ !


Πριν από την κρίση, τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια των Ελλήνων κυμαίνονταν γύρω στο5-6%, ποσοστό κάτω από τα αντίστοιχα δάνεια στις άλλες χώρες της Δύσης. Δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ήταν νοικοκύρηδες κι έκαναν τα κουμάντα τους, προγραμματίζοντας τις υποχρεώσεις τους ανάλογα με τα εισοδήματα τους. Σήμερα μετά τη λαίλαπα των μνημονίων που δεν άφησε τίποτα όρθιο στο πέρασμα της, τα κόκκινα δάνεια αγγίζουν το 30% και οι αιτίες αρχίζουν και τελειώνουν στο κράτος.
 
Το άνευ προηγουμένου σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο, μπαράζ φόρων που έχει επιβληθεί στον Ελληνα πολίτη τα τελευταία 3 χρόνια, οι δραστικές μειώσεις μισθών και συντάξεων και οι απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, τον γονάτισαν κυριολεκτικά.
 
Έτσι τώρα, όλη η αγωνία του είναι να μαζέψει ό,τι μπορεί για τις αλλεπάλληλες φορολογικές υποχρεώσεις καθώς ο φόβος της εφορίας είναι μεγαλύτερος από κάθε τι άλλο και φυσικά σε αρκετούς, αφαιρουμένων και των minimum για τα άκρως απαραίτητα της οικογένειας, δεν περισσεύουν για τη δόση του δανείου.
 
Δεν είναι όλοι εκ πεποιθήσεως μπαταξήδες, ούτε κοιμούνται ήσυχοι όταν ελλοχεύει ο κίνδυνος να χάσουν το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο, το σπίτι της οικογένειας.
 
Και εδώ αρχίζει ο φαύλος κύκλος. Από την συνεχή αύξηση των επισφαλών δανείων, διευρύνονται οι τρύπες των τραπεζών, οι οποίες κι έχουν περιορισμένα νομικά μέσα να απαιτήσουν από τους δανειολήπτες.
 
Για να καλυφθούν αυτές οι τρύπες θα απαιτηθεί να βάλλουν χέρι στα λεφτά που περίσσεψαν από την ανακεφαλαιοποίηση και τα οποία εν δυνάμει θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο χρηματοδοτικό κενό του δημοσίου το 2014. Το οποίο κενό κατά πώς δείχνουν τα πράγματα, θα καλυφθεί με νέα δανειακή σύμβαση ύψους 11 περίπου δισ τα οποία θέλω να πιστέψω τον Στουρνάρα που λέει ότι δεν θα συνοδευτούν από νέα μέτρα.
 
Τα παλιά όμως μέτρα τα οποία έχουν γίνει μόνιμα κι έχει ευτελισθεί η έννοια του “έκτακτου”, είναι αυτά που μας έχουν φέρει εδώ . Επί πλέον οι τράπεζες, από τις οποίες οι επιχειρήσεις προσδοκούν ρευστότητα για να κινηθεί η παραγωγή και η κατανάλωση,να ανακοπεί η ύφεση και να περάσουμε σιγά-σιγά σΖΗΔΕΣ !...την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, βρίσκονται κι αυτές στα δικά τους αδιέξοδα αρκετά εκ των οποίων έχουν αφετηρία το κράτος.
 
Τουτέστιν αν δεν υπάρξει φορολογική ελάφρυνση στον πολίτη ,η επανεκκίνηση της οικονομίας είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση κι απορώ από πού αντλούν ορισμένοι την αισιοδοξία τους ότι βρισκόμαστε κοντά στην έξοδο από το τούνελ. Απορώ και με την κυβέρνηση που δεν καταλαβαίνει ότι το πράγμα δεν πάει άλλο και ότι μέρα με τη μέρα οδηγεί τα πράγματα σε καταστάσεις χαοτικές με απρόβλεπτες εξελίξεις που δεν θέλουμε καν να σκεφτόμαστε.
 

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ Η ΑΝΟΗΣΙΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ !...


Ο Μπαράκ Ομπάμα είναι έτοιμος να κάνει ένα ακόμη μεγάλο λάθος στην τραγικά απογοητευτική δεύτερη θητεία του. Ο επικείμενος βομβαρδισμός της Συρίας, στον οποίο θα πιεστεί να παράσχει υποστήριξη και η Ελλάδα, θα είναι και ανούσιος και παράνομος και επιζήμιος για τα συμφέροντα της Δύσης.
 
Για να μην παρεξηγηθώ, κανείς δεν αντιλέγει ότι ο Ασάντ είναι ένα κάθαρμα. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι χρησιμοποίησε χημικά εναντίον των πολιτών του. Πρώτον, κερδίζει τον εμφύλιο, οπότε γιατί να το κάνει, και μάλιστα όταν βρίσκονται στη χώρα οι επιθεωρητές του ΟΗΕ; Για να αυτοκτονήσει; Μέχρι τώρα δεν μας έχει δείξει ότι είναι ηλίθιος. Το εύλογο αυτό ερώτημα δεν έχει βρει μέχρι στιγμής απάντηση.
 
Οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι διαθέτουν «στοιχεία» ότι ο Σύριος δικτάτορας είναι υπεύθυνος για τη φονική επίθεση, αλλά μέχρι στιγμής δεν μας τα έχουν δείξει, γιατί υποτίθεται ότι είναι «απόρρητα». Δεύτερο εύλογο ερώτημα λοιπόν: αν οι ΗΠΑ είχαν πράγματι στοιχεία δεν θα μας τα έδειχναν, ώστε να στοιχηθεί μαζί τους και η διεθνής κοινή γνώμη; Φυσικά και θα το έκαναν, όπως προσπάθησαν να το κάνουν στο Ιράκ, όπου εκ των υστέρων όμως αποδείχθηκε ότι τα στοιχεία τους ήταν ψευδή.
 
Αυτή τη φορά, φαίνεται να μην έχουν τίποτα στα χέρια τους. Μπορεί πράγματι την εντολή να την έδωσαν χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί, ή ημι-αυτόνομα στοιχεία του Συριακού καθεστώτος, χωρίς την εντολή του Ασάντ. Μπορεί επίσης να πρόκειται για προβοκάτσια της Συριακής αντιπολίτευσης. Ποιος ξέρει... Το σίγουρο όμως είναι ότι μέχρι να μάθουμε, δεν δικαιολογείται δεύτερο λάθος «α λα Ιράκ».
 
Ας μην ξεχνάμε ότι πιθανή επίθεση στην Συρία δεν είναι νόμιμη, γιατί οι επιτιθέμενοι ούτε σε αυτοάμυνα βρίσκονται, ούτε έχουν την εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως για παράδειγμα ίσχυε με την απόλυτα νόμιμη εισβολή στο Αφγανιστάν. Αν δεν ισχύουν αυτές οι δύο προϋποθέσεις (αυτοάμυνα, εντολή ΟΗΕ), τότε κανένας πόλεμος δεν μπορεί να θεωρηθεί νόμιμος. Ας μην ξεχνάμε ότι το Διεθνές Δίκαιο δεν είναι μία «φιλική παράκληση» για τα κράτη που θέλουν να λέγονται πολιτισμένα. Είναι απολύτως δεσμευτικό. Σε διαφορετική περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με το δίκαιο του καουμπόι.
 
Λυπάμαι, αλλά η Ελλάδα δεν έχει καμία υποχρέωση να συμμετάσχει σε αυτήν την υπόθεση, αλλά αντιθέτως ισχυρό πάτημα να πει όχι.
 
Πέραν των νομικών και των λογικών επιχειρημάτων όμως, υπάρχουν και τα πολιτικά. Ας πούμε ότι πράγματι έκανε το έγκλημα ο Ασάντ και ότι η Αμερική τον βομβαρδίζει για δύο ημέρες. Μετά τι; Θα πάθει κάτι το καθεστώς; Και αν το ξανακάνει ο Ασάντ, τι; Αφού η Δύση δεν έχει ούτε τα χρήματα, ούτε τη διάθεση να κλιμακώσει τη σύγκρουση στο λογικό της επακόλουθο, δηλαδή τη χερσαία επέμβαση.
 
Ας μην κάνουμε λοιπόν το ίδιο λάθος με το Αφγανιστάν, όπου καίτοι η Αμερική βρισκόταν σε αυτοάμυνα απέναντι στον Μπιν Λάντεν και είχε εντολή του ΟΗΕ να εισβάλει, η κοινή της γνώμη την αναγκάζει σήμερα να αποχωρήσει πρόωρα από τη χώρα, με αποτέλεσμα να αφήνει ένα χειρότερο χάος από αυτό που παρέλαβε. Το μάθημα είναι σαφές: αν δεν έχεις τα κότσια να φτάσεις μέχρι τέλους, μην εκτίθεσαι με ημίμετρα...
 
Το μόνο που θα καταφέρει ο επικείμενος βομβαρδισμός θα είναι να προκαλέσει θύματα. Κάποια παιδάκια θα πεθάνουν, δυστυχώς, και η κοινή γνώμη στη Μέση Ανατολή θα ξεσηκωθεί με τις εικόνες φρίκης, με αποτέλεσμα η τρομοκρατία να ανακάμψει. Και όλα αυτά για μια τρύπα στο νερό...
 
Και τέλος, εν πάση περιπτώσει, ποια είναι η εναλλακτική στον Ασάντ; Η Συριακή αντιπολίτευση αποτελείται ως επί το πλείστον από τζιχαντιστές φανατικούς. Οι όποιοι δημοκράτες υπήρχαν, έχουν προ πολλού εγκαταλείψει τη χώρα. Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά ο Ασάντ αυτή τη στιγμή είναι «το μη χείρον» για όλους μας. Εν ολίγοις, ο κ. Ομπάμα είχε αυτοπαγιδευτεί σε μία εκ πρώτης όψεως λογική θέση: ότι η χρήση χημικών όπλων είναι «κόκκινη γραμμή» και ότι αν την ξεπεράσει κάποιος, θα πρέπει να παρέμβει η Δύση.
 
Όταν η χρήση έγινε, θα έπρεπε να πεί, «για μπάστα, να δούμε ποιος το έκανε και μετά θα δράσουμε αναλόγως». Αυτός όμως βιάστηκε να δείξει το δάχτυλο και να ενοχοποιήσει τον Ασάντ. Τώρα που το έκανε, δεν έχει άλλη επιλογή, από το να ακολουθήσει τον καταστροφικό (για τους λόγους που περιέγραψα παραπάνω) δρόμο των βομβαρδισμών. Αν κάνει πίσω τώρα θα γελοιοποιηθεί ακόμη περισσότερο. Έχουν γίνει τόσα πολλά λάθη, ώστε πια δεν υπάρχουν καλές επιλογές. Αντε, και καλή μας τύχη...
 

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ !...


Η Ελλάδα το 2013 θα παρουσιάσει για πρώτη φορά -μετά τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό του 2009- ισοσκελισμένο ή πλεονασματικό αποτέλεσμα στο πρωτογενές ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης και σχεδόν ισοσκελισμένο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Η αντιμετώπιση των ανισορροπιών της οικονομίας που προκάλεσαν την κρίση το 2009 έγινε με ένα τεράστιο κόστος σε όρους απασχόλησης και εισοδημάτων, αφού η ανεργία προσεγγίζει το 28%, ενώ η νεανική ανεργία το 64%.
 
Με δεδομένο ότι η Ελλάδα βρίσκεται για έκτη συνεχόμενη χρονιά σε ύφεση, το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι πότε η ελληνική οικονομία θα εισέλθει σε μια τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης, προϋπόθεση για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας σε ανταγωνιστικούς τομείς της οικονομίας.
 
Το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί σήμερα δεν είναι αν η Ελλάδα θα περάσει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης το 2014 ή όχι.
 
Ούτως ή άλλως ακόμη και αν αυτό συμβεί, διατρέχουμε τον κίνδυνο για ένα μικρό διάστημα να έχουμε μια ανάπτυξη που δεν θα συνοδεύεται από αύξηση της απασχόλησης.
 
Το ερώτημα είναι αν έχουμε διανύσει σημαντική απόσταση σε ό,τι αφορά τον κομβικό στόχο για μετασχηματισμό της παραγωγικής μας βάσης ώστε η ελληνική οικονομία να ενταχθεί αποτελεσματικά στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας.
 
Αν δηλαδή επιτεύχθηκε η συρρίκνωση του μη ανταγωνιστικού και μη εξωστρεφούς τομέα της οικονομίας, που υπήρξε η πηγή των ελλειμμάτων στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών προς όφελος του ανταγωνιστικού και εξωστρεφούς τομέα της.
 
Εδώ φαίνεται ότι η πρόοδος που έχει συντελεστεί είναι περιορισμένη. Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να είναι παγιδευμένη σε ένα ξεπερασμένο παραγωγικό πρότυπο.
 
Η βελτίωση στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι επισφαλής. Οφείλεται κυρίως στη μεγάλη μείωση των εισαγωγών λόγω της μείωσης των εισοδημάτων και πολύ λίγο στην αύξηση των εξαγωγών. Αλλά και η σύνθεση για παράδειγμα των εξαγωγών μετά την κρίση δεν δείχνει ότι παράγουμε νέα προϊόντα που ενσωματώνουν υψηλή τεχνολογία ή είναι καινοτόμα.
 
Η χώρα αντιμετώπισε μεγάλες προκλήσεις με το ξέσπασμα της κρίσης και η αβεβαιότητα κυριάρχησε ως αποτέλεσμα της αδυναμίας επίτευξης ευρείας πολιτικής συναίνεσης, αλλά και της αστάθειας που προκάλεσαν οι δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
 
Παράλληλα με τη γενικότερη αβεβαιότητα στο πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, η διατήρηση των πραγματικών επιτοκίων σε πολύ υψηλά επίπεδα και η καθυστέρηση στην ανακεφαλαιοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος απέτρεψαν την πραγματοποίηση των αναγκαίων επενδύσεων. Εξίσου ανασταλτικός υπήρξε και ο ρόλος όσων εξυπηρετούνταν άμεσα ή έμμεσα από το παλαιό κρατικοκεντρικό πρότυπο ανάπτυξης.
 

Η διαδικασία μετασχηματισμού του παραγωγικού προτύπου δεν είναι εύκολη ούτε επιθυμητή από όλους. Διότι προϋποθέτει ότι οι μη ανταγωνιστικές επιχειρήσεις ή δραστηριότητες θα πάψουν να έχουν τον ρόλο που είχαν στον παρελθόν. Δεν μπορεί για παράδειγμα η οικοδομική δραστηριότητα να επιστρέψει στα επίπεδα προς της κρίσης. Είναι αναμενόμενο ότι οι ιδιοκτήτες τους θα επιδιώξουν να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο, διεκδικώντας ξανά ρόλο για τις επιχειρήσεις τους.

Επομένως ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα στην πραγματοποίηση νέων επενδύσεων από ίδια κεφάλαια θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του νέου παραγωγικού προτύπου. Το Δημόσιο, για παράδειγμα, μπορεί να συμμετάσχει με την αξιοποίηση αδρανούς κοινωνικού κεφαλαίου. Επί του παρόντος οι ιδιώτες δεν δείχνουν να έχουν πάρει κάποια σημαντική πρωτοβουλία για νέες επενδύσεις.

Εδώ αναδεικνύεται και ο κομβικός ρόλος του τραπεζικού συστήματος στη διαδικασία του μετασχηματισμού. Οι τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους δάνεια προς επιχειρήσεις οι οποίες πιέζουν για ρυθμίσεις υφιστάμενων δανείων ή για νέες χορηγήσεις. Αυτό όμως κρατά τις τράπεζες προσκολλημένες σε επιχειρήσεις που δεν έχουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Έτσι, όμως, περιορίζονται οι λίγες διαθέσιμες πιστώσεις που υπάρχουν για τη χρηματοδότηση νέων επενδύσεων σε ανταγωνιστικούς τομείς. Υπάρχουν πάλι κλάδοι, όπως οι ιχθυοκαλλιέργειες, με πολλά χρέη που όμως είναι ανταγωνιστικοί αλλά χρειάζονται αναδιάρθρωση.

Σημαντικό ρόλο στη διαδικασία μετασχηματισμού της οικονομίας εκ των πραγμάτων έχει και το πρόγραμμα αποκρατικοποίησης, το οποίο αποσκοπεί να προσελκύσει νέα επενδυτικά κεφάλαια αλλά και μεταφορά τεχνογνωσίας.

Ομως και εδώ σημειώνονται καθυστερήσεις και παρά την όποια πρόοδο δεν υπήρξε ούτε από αυτήν πλευρά κάποια ουσιαστική συνεισφορά προς την κατεύθυνση του μετασχηματισμού της οικονομίας.
Είναι αναγκαίο η δημόσια συζήτηση αλλά και οι συζητήσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους στην επόμενη αξιολόγηση της πορείας της ελληνικής οικονομίας, που θα ξεκινήσει στα μέσα του Σεπτεμβρίου, να μην εγκλωβιστεί μονομερώς στο θέμα της δημοσιονομικής προσαρμογής, που σε μεγάλο βαθμό έχει ολοκληρωθεί, αλλά να επικεντρωθεί και στην παρακολούθηση του μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας.

Οι καθυστερήσεις στην αναδιάρθρωση της οικονομίας εξαντλούν τις αντοχές της κοινωνίας τροφοδοτώντας ακραίες συμπεριφορές και πολιτικές επιλογές. Τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης η χώρα βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο σε ό,τι αφορά τις δυνατότητές της να συνεχίσει την υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών, που θα της επιτρέψουν να βγει οριστικά από την κρίση.
Η κυβέρνηση σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή οφείλει να επαναπροσδιορίσει κίνητρα και αντικίνητρα, ώστε ο μετασχηματισμός της οικονομίας να επιταχυνθεί και να αρχίσει να παράγει αποτελέσματα. Αυτή είναι η μόνη επιλογή που διασφαλίζει ότι η οικονομία θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και εισοδήματα και θα ενισχύσει και την κοινωνική και πολιτική σταθερότητα.
 

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ, ΗΔΗ, ΛΗΓΜΕΝΑ ?...


Για ακόμα μια φορά, ένας κυβερνητικός αξιωματούχος σε θέση ευθύνης, μας βγάζει τρελούς. Είναι η δεύτερη φορά για τον υφυπουργό Ανάπτυξης, Θανάση Σκορδά.
 
Θα θυμάστε εκεί γύρω στην Άνοιξη που ο κ. Σκορδάς, ως λαγός, άνοιξε το θέμα της άρσης του παγώματος των πλειστηριασμών. Τότε και ο ίδιος και άλλοι έσπευσαν να μας βγάλουν τρελούς. δεν είχαμε καταλάβει καλά, παρερμηνεύθηκαν τα λεγόμενά τους και όλα τα γνωστά κλισέ που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί ανα την υφήλιο.
 
Τελικά θέμα άνοιξε και άρση του παγώματος των πλειστηριασμών θα γίνει, όσο και αν το πήρε πάνω του ο κ. Σαμαράς για να το "παγώσει". Αρση θα γίνει.... Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο...
 
Τώρα, πάλι με πρωταγωνιστή τον κ. Σκορδά, συζητάμε από χθες για τα ληγμένα.... Όλα ξεκίνησαν όταν ένα αναλυτικό δελτίο Τύπου από το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνας, μας ενημέρωνε ότι από την 1η Σεπτεμβρίου κάτι αλλάζει στην διάθεση των τροφίμων. Και μάλιστα εξηγούσε ότι προϊόντα που είναι κοντά στην λήξη τους, ή που έχουν λήξει θα πωλούνται φθηνότερα με συγκεκριμένους όρους.
 
Ολα καλά μέχρι εδώ. Και ο τίτλος "Θα τρώμε ληγμένα" δεν απείχε από την πραγματικότητα. Όμως, όπως φαίνεται, η πραγματικότητα του καθενός είναι διαφορετική. Κυρίως, του κ. Σκορδά.
 
Ο οποίος, μας ενημέρωσε ότι: «τίποτε δεν αλλάζει από όσα ίσχυαν εδώ και δεκαετίες σχετικά με τα προϊόντα περιορισμένης διατηρησιμότητας. Απλώς, το καθεστώς γίνεται αυστηρότερο, σύμφωνα και με τις προβλέψεις της ΕΕ. Είναι επιτέλους ώρα να σταματήσει η κινδυνολογία επί ανύπαρκτων θεμάτων.
 
Σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για κάθε Έλληνα πολίτη, ο δημόσιος λόγος οποιουδήποτε κρίνεται από τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα που επιδεικνύει». Οι κινδυνολόγοι λοιπόν είμαστε εμείς. Είμαστε επίσης ανεύθυνοι. Μπορεί να μην γνωρίζουμε και γραφή και ανάγνωση. Ή δεν έχουμε τον κοινό νου. Τουλάχιστον αυτό μας καταλογίζει ο κ. Θανασης Σκορδάς, υφυπουργός Ανάπτυξης.
 
Δεν εξηγεί ωστόσο γιατί εκδόθηκε η χθεσινή ανακοίνωση αφού τίποτε δεν αλλάζει. Και μήπως παίρνουν ληγμένα στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθήνας; Και γιατί ο γ.γ. Καταναλωτή σήμερα το πρωί είπε: «Η συγκεκριμένη διάταξη δεν εχει να κάνει σε τίποτε με προϊόντα που έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης, αλλά για προϊόντα με ενδεικτική ημερομηνία ελάχιστης διατηρησιμότητας. Δεν έχει να κάνει με τίποτα με την ασφάλεια ή την ποιότητα του προϊόντος, η ενδεικτική ημερομηνία μπαίνει καθαρά για λόγους μάρκετινγκ από την εταιρεία».
 
Δηλαδή η ημερομηνία λήξης είναι θέμα μάρκετινγκ και όχι θέμα υγείας; Και καλά όλα αυτά. Και αν εμείς δεν καταλάβαμε καλά, μήπως εσείς δεν τα λέτε σωστά ;

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ !...


Ενόσω οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης ομιλούν περί της ανάπτυξης (που προς το παρόν παραμένει κρυμμένη πίσω από την επόμενη... γωνία), στην οικονομία συνεχίζεται η σκληρή διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης, διαδικασία της οποίας οι βαθύτερες συνέπειες θα φανούν τα επόμενα χρόνια.
 
Όταν γίνεται λόγος για εσωτερική υποτίμηση η σκέψη των περισσοτέρων πηγαίνει αυτόματα στις τρέχουσες τιμές των ακινήτων και των αγαθών, ή και στη συντελεσθείσα συμπίεση του επιπέδου των μισθών. Με αυτά τα δεδομένα, οι επιπτώσεις φαντάζουν ως τώρα μάλλον περιορισμένες, ιδίως στις τιμές. Ωστόσο οι διαδικασίες που έχουν τεθεί σε κίνηση είναι πολύ βαθύτερες και δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές.
 
Ίσως το πιο βασικό στοιχείο, που φαίνεται ότι θα καθορίσει το μέλλον, είναι τα επίπεδα των μισθών για τους νεοεισερχομένους στην αγορά εργασίας. Τούτη την περίοδο, εξαιτίας των αστρονομικών ποσοστών ανεργίας στους νέους, αλλά και της γενικότερης κατάστασης στην οικονομία, ακόμη και άτομα που διαθέτουν σοβαρές μεταπτυχιακές σπουδές καταφέρνουν να βρουν δουλειά (αν το καταφέρνουν) αποδεχόμενα απασχόληση με τον βασικό μισθό των 560 ευρώ. Κάτι που λίγα χρόνια πριν θα ήταν αδιανόητο, παρότι ο βασικός μισθός ήταν σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα.
 
Αυτός ο μισθός όμως, ή κάποιος ελάχιστα υψηλότερος, αποτελεί πλέον τη βάση με την οποία θα κινηθούν οι απολαβές τους τα επόμενα χρόνια. Είναι το «σημείο εκκίνησης», από το οποίο θα μετρήσουν στη συνέχεια οι αυξήσεις τους. Στην πορεία, καθώς θα αποκτούν εμπειρία, η παρουσία τους στην αγορά θα πιέσει τους μισθούς σε ψηλότερα κλιμάκια, καθώς τα «προσόντα» τους θα είναι περισσότερα σε σχέση με παλαιότερες «φουρνιές» στελεχών και υπαλλήλων, πιθανώς, δε, θα οδηγήσει σταδιακά και σε παραγκωνισμό των τελευταίων. Θα περάσει καιρός, αλλά κάποια στιγμή θα φτάσει ως και τα ανώτατα κλιμάκια.
 
Εάν δεν αλλάξουν δραστικά οι συνθήκες στην οικονομία, κάτι που δυστυχώς δεν φαίνεται ότι θα συμβεί στο άμεσο μέλλον, η περαιτέρω συμπίεση των μισθολογικών απολαβών μέσα από αυτήν τη μεσομακροπρόθεσμη διαδικασία θα οδηγήσει τελικά σε ραγδαία μείωση της εγχώριας ζήτησης, ακόμη και σε σύγκριση με τα σημερινά επίπεδα. Τι σημαίνει αυτό: Σημαίνει ότι τα αγαθά και οι υπηρεσίες που στηρίζονται στην εγχώρια ζήτηση θα γίνουν αναγκαστικά φθηνότερα. Κάτι που όμως μάλλον δεν θα ισχύσει για άλλα αγαθά, τα οποία είτε μπορούν να εξαχθούν, είτε είναι εισαγόμενα (άρα μεγάλο μέρος του κόστους τους προσδιορίζεται από τις συνθήκες παραγωγής σε άλλες χώρες), είτε υπάρχει ζήτηση γι' αυτά και από το εξωτερικό (π.χ. ορισμένες κατηγορίες ακινήτων, όπως τα παραθεριστικά ακίνητα σε δημοφιλείς τουριστικές περιοχές).
 
Πρακτικά όλα αυτά σημαίνουν ότι αν συνεχιστεί η πορεία ως έχει (και ανεξάρτητα από το αν θα υπάρξουν ξένες επενδύσεις, οι οποίες ενδεχομένως θα προελκυσθούν με κίνητρα αυτή ακριβώς τη μείωση του κόστους εργασίας και εγκατάστασης), η Ελλάδα ίσως ξαναγυρίσει σε παλαιότερες εποχέςν. Εποχές όπως οι δεκαετίες του '70 και του '80, όταν τα ηλεκτρονικά, τα αυτοκίνητα και πολλά άλλα αγαθά θεωρούνταν στην πράξη περίπου «είδη πολυτελείας» και ο πήχης της άνετης διαβίωσης ήταν πολύ χαμηλότερα, ακόμη και σε σχέση με το σήμερα.
 
Σε μια χώρα με σημαντική υπογεννητικότητα, μεγάλο ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία θα παίξει και το επίπεδο των συντάξεων. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες συντάξεις έχουν ήδη υποστεί σοβαρές μειώσεις, όλα δείχνουν ότι η διαδικασία θα συνεχιστεί. Από τη μία πλευρά υπάρχει το συνεχιζόμενο άμεσο πρόβλημα της βιωσιμότητας των ταμείων κι από την άλλη πλευρά η διαρκώς μειούμενη αξία των εισφορών.
 
Η μείωση των εισφορών με τη σειρά της έχει δύο διαστάσεις. Η ανεργία και η μείωση των μισθών συνιστά την πρώτη διάσταση. Η κάθετη μείωση στις απολαβές των νεοεισερχομένων στην αγορά συνιστά τη δεύτερη, που έχει και τις πιο μακροπρόθεσμες συνέπειες. Κι όπως είναι εύκολα αντιληπτό, με βάση τη συνεχιζόμενη γήρανση του πληθυσμού, η μείωση των συντάξεων θα έχει σημαντικότατες επιπτώσεις στη ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες, καθώς η ζήτηση εκ μέρους των συνταξιούχων αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη σημασία.
 
Εν ολίγοις, αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά, η Ελλάδα κινείται τελεσίδικα προς μια περίοδο επιστροφής στο παρελθόν, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το βιοτικό επίπεδο του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Αυτή άλλωστε είναι η πραγματική όψη της εσωτερικής υποτίμησης. Το ευρώ μας θα έχει την ίδια αξία με το ευρώ των άλλων, όμως θα έχουμε πολύ λιγότερα ευρώ εισόδημα, κι αυτό θα καθιστά πολύ δυσκολότερη την απόκτηση πολλών αγαθών όπως αυτά που περιγράφηκαν παραπάνω, είτε πρόκειται για εισαγόμενα τρόφιμα και ρούχα, είτε για είδη σπιτιού, αυτοκίνητα κ.λπ.
 
Κι αυτό σε μια χώρα που προς το παρόν εισάγει είτε με τη μορφή τελικών προϊόντων, είτε με τη μορφή πρώτων και ενδιάμεσων υλών, πολύ μεγάλο ποσοστό από αυτά που καταναλώνει, δεν θα έχει μεγάλη διαφορά από μια πραγματικά μεγάλη υποτίμηση σε εθνικό νόμισμα. Για την ακρίβεια, μπορεί να αποδειχτεί πολύ χειρότερη καθώς δεν συμβαίνει μονομιάς, αλλά σταδιακά, κουράζοντας την κοινωνία κι αφαιρώντας την ελπίδα για σύντομη ανάκαμψη.  

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

Ο ΝΕΟΣ, ΑΙΣΧΡΟΣ, ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ !...


Άρχισαν στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ τα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα, τα σχετικά με τις απαιτήσεις που θα προβάλλει η τρόϊκα, στην νέα Σεπτεμβριανή επίσκεψη της στην Αθήνα.

Πληροφορίες για νέο πακέτο μέτρων, με περικοπές γύρω στα 4,5 δις. €, είδαν το φως της δημοσιότητας αυτό το Σαββατοκύριακο, διανθισμένες με τις, τάχα, διαφωνίες της κυβέρνησης, ως προς το ύψος κι όχι, βέβαια, επί της αναγκαιότητάς του.
 
Χοντροκομμένη προσπάθεια δημιουργίας, αφ΄ ενός κλίματος αναμονής νέων μέτρων και αφ΄ ετέρου (μαγικής) εικόνας κυβερνητικής αντίστασης !
 
Οι πιστωτές σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της Κυριακής θα ζητήσουν επιτακτικά να ψηφιστούν άμεσα μέτρα ύψους 4,5 δισ. ευρώ για τα έτη 2015 – 2016, με την κυβέρνηση, τάχα, να αντιτείνει ότι αρκούν μέτρα 2,5 δισ. ευρώ, όπως προβλέπει και το Μεσοπρόθεσμο που ψηφίστηκε τον προηγούμενο Φεβρουάριο.
 
Είναι τόσο σατανικά δεμένες και σερβιρισμένες οι κατευθυνόμενες πληροφορίες, που στο ζουμί τους εμπεριέχουν και τον εκβιασμό, για τις πρόωρες εκλογές.
 
Η απαραίτητη, σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, ανώνυμη (πάντα) κυβερνητική πηγή, φέρεται να υποστηρίζει, πως «επειδή νέο μνημόνιο δεν πρόκειται να περάσει από την παρούσα Βουλή, η τρόϊκα, αν επιμείνει στις απαιτήσεις της, θ΄ αναλάβει και την ευθύνη οδήγησης της χώρας σε εκλογές, μέσα στο Φθινόπωρο !...».
 
Όλο αυτό το σκηνικό παραπληροφόρησης, με το πλασάρισμα ωμών εκβιαστικών διλημμάτων ενώπιον του ελληνικού λαού, είναι σίγουρο πως θα ενταθεί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, όσο πλησιάζει η νέα «επίσκεψη» του κλιμακίου της τρόϊκας στην Αθήνα.

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

ΤΙ ΕΓΙΝΕ Η "ΕΝΑΠΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ" ?...


Στην ουσία η τρικομματική κυβέρνηση που προέκυψε μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές στηρίχτηκε στην ιδέα της επαναδιαπραγμάτευσης των επαχθών όρων και δεσμεύσεων των Μνημονίων, στο πλαίσιο πάντα μιας ευρωπαϊκής πορείας. Αυτό προκύπτει και έμμεσα από τις προγραμματικές δεσμεύσεις της.
 
Εναν χρόνο περίπου μετά και έχοντας «αποχωρήσει» ήδη η ΔΗΜΑΡ, εάν κάποιος θελήσει να αποτιμήσει την πολιτική της «επαναδιαπραγμάτευσης», δύσκολα θα βρει σημαντικά αποτελέσματα, τομές ουσιαστικές και αξιοσημείωτες αλλαγές. Στην πραγματικότητα -παρά ορισμένες επιτυχείς, κυρίως «αποτρεπτικού» χαρακτήρα στάσεις- ακολουθήθηκε και μετά τις εκλογές η ίδια αμφισβητούμενη «πολιτική συνταγή» αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης με τα γνωστά επαχθή οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα. Η Ελλλάδα απεδείχθη ότι δεν μπόρεσε να «διαπραγματευτεί» με τους εταίρους δανειστές της. Το «μέτωπο του Νότου» δεν απέκτησε ποτέ οποιαδήποτε συγκρότηση. Ενώ είναι προφανές ότι καμία σημαντική αλλαγή στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς δεν μορφοποιήθηκε ούτε είναι προ των πυλών...
 
Η δυσκολία αναζήτησης «άλλου δρόμου» από την Ελλάδα, χωρίς ευρύτερες ευρωπαϊκές αλλαγές, είναι προφανής. Προς το παρόν «σερνόμαστε» σ' ένα «πρόγραμμα» που δεν βγαίνει, με πολιτικές «μηχανικής συντήρησης», καθώς οι ισχυροί Ευρωπαίοι εταίροι μας -τρία χρόνια μετά- δεν θέλουν να αποδεχθούν τα λάθη τους και να αναλάβουν το αντίστοιχο οικονομικό και πολιτικό κόστος.
 
Κυρίως να δουν την Ευρώπη κάτω από ένα άλλο πρίσμα συμφερόντων και αλληλεγγύης. Εξ ου και η επιμονή τους ότι το «πρόγραμμα βγαίνει», «πάμε καλά έστω και με καθυστερήσεις», «έχουν γίνει σημαντικά βήματα», αλλά «θα μας προσφερθεί ένα... νέο πακέτο βοήθειας», έναντι προφανώς κάποιων «ανταλλαγμάτων», για να πάμε παρακάτω κ.ο.κ...
 
Ολα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν ότι η χώρα δεν πρέπει ν' αλλάξει σε πολλούς τομείς. Οτι δεν έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται και σωστά πράγματα, που ούτως ή άλλως έπρεπε να γίνουν. Το κακό είναι ότι η συνολική «συνταγή» και ο «τρόπος που υλοποιείται» τις περισσότερες φορές, ενισχύουν το ελληνικό αδιέξοδο, αντί ν' ανοίγουν δρόμο διεξόδου. Η επί της ουσίας ευρωπαϊκή επαναδιαπραγμάτευση των όρων εξόδου από την κρίση παραμένει επίκαιρη όσο εξακολουθεί να μη γίνεται...

Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Η "ΚΑΥΤΗ" ΑΤΖΕΝΤΑ !...


Γκάζι πατάει η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών εν μέσω θέρους για την κάλυψη των προαπαιτούμενων, καθώς τα χρονικά περιθώρια μέχρι την άφιξη της τρόικας εξαντλούνται επικίνδυνα. Οι "καυτή πατάτα" της ριζικής αναδιάρθρωσης του φορολογικού συστήματος και ότι αυτό συνεπάγεται προκαλεί πονοκέφαλο στον Γιάννη Στουρνάρα και στον Αντώνη Σαμαρά, οι οποίοι διαθέτουν περίπου έναν μήνα για να κλείσουν τα ανοιχτά ζητήματα.
 
Η κυβέρνηση αφενός αναζητεί τη χρυσή τομή στα "αγκάθια" των διαπραγματεύσεων για να αποφύγει κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις και αφετέρου επιχειρεί με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο να καλύψει τα προαπαιτούμενα για να δείξει συνέπεια στους δανειστές και στις μνημονιακές συμφωνίες.
 
Η φορολογική ατζέντα του υπουργού Οικονομικών είναι βαριά... και ασήκωτη, περίπου έναν μήνα πριν επιστρέψει στην Αθήνα η Τρόικα η οποία έχει καταστήσει σαφές ότι η επόμενη αξιολόγηση θα κριθεί εν πολλοίς και από τις επιδόσεις στο πεδίο της φορολογίας.
 
Αντικείμενο των πολύωρων συσκέψεων υπό το Γιάννη Στουρνάρα που ήδη έχουν ξεκινήσει και οι οποίες θα πρέπει να καταλήξουν και σε νομοθετικές πρωτοβουλίες εντός του Σεπτεμβρίου, είναι η φοροδιαφυγή, οι ελεγκτικοί στόχοι, η νέα φορολογία ακινήτων, τα νέα φορολογικά κίνητρα για τη προσέλκυση επενδύσεων, το νέο πλαίσιο για τη συλλογή αποδείξεων, η επικαιροποίηση των διατάξεων του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος και του Κώδικα Συναλλαγών.
 
Στο μείζον ζήτημα της φοροδιαφυγής, με φόντο τα απίστευτα στοιχεία που καταφτάνουν από τους ελέγχους του ΣΔΟΕ, των Δ.Ο.Υ. και της Οικονομικής Αστυνομίας, εκπονείται ήδη ο σχεδιασμός των επόμενων μηνών, ο οποίος εκτός από τους προληπτικούς ελέγχους έχει ως στόχο την αντιμετώπιση της μεγάλης φοροδιαφυγής, που σύμφωνα με το ΔΝΤ παραμένει στο απυρόβλητο παρά τις αλλεπάλληλες συστάσεις από την αρχή του Προγράμματος.
 
Ακόμα και το νέο πλαίσιο για τη συλλογή των αποδείξεων, που θα συμπεριληφθεί στον Κώδικα Φορολογικών Διαδικασιών, σχετίζεται άμεσα με το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, καθώς με δεδομένο ότι θα αποσυνδεθούν από το αφορολόγητο, μελετώνται ισχυρά κίνητρα για τη συγκέντρωση τους, έτσι ώστε σε συνδυασμό με το νέο Περιουσιολόγιο, τις έμμεσες τεχνικές ελέγχου (έλεγχοι αμερικανικού τύπου με βάση το προφίλ των φορολογούμενων) και τις νέου τύπου ηλεκτρονικές διασταυρώσεις, να καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την μη έκδοση των νόμιμων φορολογικών παραστατικών.

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ... ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΚΑΛΠΕΣ !...


Κλιμακώνεται η δημόσια συζήτηση για το τρίτο πακέτο διάσωσης προς την Ελλάδα. Τόσο ο επικεφαλής του Eurogroup Γ. Ντάιζελμπλουμ όσο και ο Β. Σόιμπλε έδειξαν προς την Άνοιξη του 2014 για αποφάσεις σχετικά με την Ελλάδα, με τον τελευταίο να αποκλείει πάλι, ένα νέο «κούρεμα». Την ίδια ώρα η Αγκ. Μέρκελ επιτέθηκε στο Γ. Σρέντερ, κάνοντας λόγο για προκάτοχο της που κάνει εξωπραγματικές επισημάνσεις, αλλά ο ίδιος, ενάντι σε όλες τις παρατηρήσεις, άνοιξε το δρόμο για την ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ. «Δεν βρίσκεται υπό συζήτηση, ενδεχόμενο χορήγησης νέας βοήθειας προς την Ελλάδα» δήλωσε η Αυστριακή υπουργός Μ. Φέκτερ ενώ σε δημοσίευμα του το Reuters υποστηρίζει πως η 50ετής επιμήκυνση στα διακρατικά δάνεια που έλαβε η Ελλάδα και η μείωση των επιτοκίων στο ελάχιστο, είναι η καλύτερη επιλογή για να αποφύγει η Β. Ευρώπη νέο «κούρεμα».

Το σχέδιο των Ευρωπαίων

Η θέση της ΕΕ, με την οποία αναμένεται να προσέλθει στις κρίσιμες διαπραγματεύσεις του φθινοπώρου με το ΔΝΤ για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού 2014 - 2016, παγιώνεται : Η Ελλάδα έχει μεν ανάγκη ενός τρίτου πακέτου στήριξης, αλλά το «κούρεμα» της ονομαστικής αξίας του ελληνικού χρέους που έχουν στην κατοχή τους οι Ευρωπαίοι πιστωτές δεν συζητείται.

Αντ' αυτού αναμένεται να υπάρξει δέσμη ήπιων παρεμβάσεων στο χρέος, στη βάση της συμφωνίας του Νοεμβρίου. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δείχνουν στην κατεύθυνση της περαιτέρω, πιθανόν γενναίας, επιμήκυνσης στη διάρκεια αποπληρωμής των δανείων, νέων μειώσεων στα επιτόκια που πληρώνει η χώρα προς τους πιστωτές της αλλά και ευνοϊκούς όρους αξιοποίησης των κονδυλίων από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ, με επέκταση της αύξησης του ποσοστού της συγχρηματοδότησης των έργων του ΕΣΠΑ στο 95% για μια ακόμη διετία. Ειδικά στο τελευταίο αναφέρθηκε χθες και ο Β. Σόιμπλε. Στο πακέτο των παρεμβάσεων θα μπορούσε να ενταχθεί και νέο, μικρό δάνειο γέφυρα προς τη χώρα ενώ μένει να ξεκαθαρίσει εάν και σε τι βαθμό θα ισχύσει αναδρομικά η απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τον ESM. Σενάρια θέλουν αδιάθετα κεφάλαια 8 δισ. από τα 50 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών να μπορούσαν να διοχετευθούν για την κάλυψη του κενού. Με τον τρόπο αυτό, η ΕΕ ευελπιστεί πως το ΔΝΤ θα πειστεί για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού, η οποία είναι ο όρος που θέτει για να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την Ελλάδα, αγοράζοντας πολύτιμο χρόνο και ευελπιστώντας πως η χώρα θα ανακτήσει μερική πρόσβαση στις αγορές με ομολογιακές εκδόσεις, περιορισμένου ύψους. Εφόσον βέβαια, η Ελλάδα πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα φέτος, και οριακή ανάπτυξη στο πρώτο εξάμηνο του 2014, μετά από έξι χρόνια βαθιάς ύφεσης, έλλειψης ρευστότητας στην αγορά και απουσίας επενδύσεων.
Ο Β. Σόιμπλε επιχείρησε να διαβεβαιώσει το εκλογικό σώμα στη Γερμανία πως δεν υπάρχουν «κρυφά σχέδια» για μετά τις γερμανικές εκλογές. Απέρριψε το ενδεχόμενο νέου «κουρέματος» στο ελληνικό χρέος, για το οποίο πιέζει το ΔΝΤ, και ανέφερε πως το ελληνικό πρόγραμμα θα πρέπει να επανεξεταστεί στα μέσα του 2014. Όπως είπε είναι ακόμη νωρίς να πει κανείς ποιο θα είναι το ύψος του επόμενου πακέτου προς την Ελλάδα ενώ υπενθύμισε τη συμφωνία του περασμένου Νοεμβρίου.
 
Εναλλακτικές λύσεις αντί για haircut.
 
Η 50ετής επιμήκυνση των δανείων που έλαβε η Ελλάδα και η μείωση των επιτοκίων στο «ελάχιστο», είναι μία επιλογή για τη Γερμανίας και τον Ευρωπαϊκό Βορρά, ώστε να αποφύγουν ένα νέο «κούρεμα», υποστηρίζει ανάλύση του Reuters. Υπογραμμίζοντας ότι το πως θα δοθεί νέα ελάφρυνση του χρέους στην Ελλάδα θα αποτελέσει «σκληρό τέστ» για το Βερολίνο, εκτιμά πως για το νέο πρόγραμμα, οι όποιες δύσκολες νύχτες διαπραγματεύσεων ακολουθήσουν «είναι απίθανο να προκαλέσουν το είδος της κρίσης που ήγειρε πρόσφατα το ενδεχόμενο διάλυσης του ευρώ». Όπως υποστηρίζει η κατάρρευση του ευρώ δεν είναι πλέον άμεσος κίνδυνος αντανακλά την σταθερότητα της πολιτικής συμφωνίας που έσωσε την Ελλάδα πριν έναν χρόνο, αν και η Ε..Ε παλεύει ακόμη από το να «αφοπλίσει» τελείως την απειλή.

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

ΟΙ ΓΕΝΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΖΟΝΕΤΑΣ !...


Οι συζητήσεις με τον γηραιό κύριο, που είχε μακρά θητεία στην οικονομική διαχείριση, σπουδαγμένη στο πεζοδρόμιο των αγορών, απ' αυτές της Κατοχής ως εκείνες του εμφυλίου, των Ιουλιανών, της Χούντας, της πρώιμης και όψιμης μεταπολιτευτικής περιόδου με την χρηματηστηριακή απάτη περί την ΟΝΕ και την φρενίτιδα των δανείων, γίνονταν περί το 2005.

Τότε που σχεδόν ο οποιοσδήποτε με ένα συμβατικό και αβέβαιο μισθό μπορούσε όχι μόνο να ονειρεύεται αλλά και να επιτυγχάνει δανεισμό 200 και 300 χιλιάδων ευρό, όχι πάντα για ένα συμβατικό σπίτι. Τις περισσότερες φορές για κατοικία με διπλό τζάκι και μπάρμπεκιου στη σοφίτα ή στην βεράντα, ακόμη και ασανσέρ από το γκαράζ ως το υπνοδωμάτιο.

Ήταν έξαλλος με την αφροσύνη και την εγκληματική, όπως έλεγε, πολιτική των τραπεζών και του συστήματος που εκμεταλευόταν την αφέλεια των πολιτών και τους φόρτωναν με ισόβια δεσμά δανείων στο ακριβότερο νόμισμα του κόσμου. Όλα αυτά θα καταρρεύσουν σύντομα, τόσο σύντομα που μπορεί να μη ζω (ευτυχώς ζει) και τότε θα δείτε θρήνους και οδυρμούς.

Θυμάμαι συχνά τον αυτοδίδακτο οικονομικό διευθυντή που σπούδασε μάνατζμεντ στο πεζοδρόμιο όταν μιλούσε για ανωμαλία της αγοράς που θα γεννήσει άλλη ανωμαλία και πολιτική κρίση. Τώρα βεβαίως υπάρχουν περισσότεροι λόγοι για πολιτική κρίση με μια χώρα στην τεχνητή αναπνοή, όμως η θύελλα των πλειστηριασμών ακινήτων προμηνύεται δραματική.

Τι θα πει αν δεν γίνει άρση του εμπάργκο στους πλειστηριασμούς θα καταρρεύσουν οι τράπεζες ; Αφού είχαν ως κίνητρο το κέρδος και όφειλαν να βλέπουν το κλατάρισμα της οικονομίας γιατί πολιορκούσαν τον οποιοδήποτε να του φορτώσουν λεφτά με την αίσθηση ότι του τα χάριζαν; Οι ευθύνες του τραπεζικού συστήματος και των κυβερνήσεων που ενθάρρυναν την όλη κατάσταση για ψηφοθηρικούς λόγους είναι δραματικές . Δευτερευόντως είναι και των δανειοληπτών που έπεσαν στην λούμπα με την καταναλωτική ανωριμότητα που διακρίνει τις γενεές της μεζονέτας.

Τι θα πει θα πέσουν οι τράπεζες, που μπήκαν στην αναδιάρθρωση κεφαλαίων με τα δανεικά του μνημονίου που θα πληρώνουν για δεκαετίες οι μελλοντικοί φορολογούμενοι ; Δεν θα σωθούν αν εγγράψουν στους ισολογισμούς τίτλους ιδιοκτησίας διαμερισμάτων προς εκποίηση. Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που εμπίπτουν στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια για σπίτια πρώτης η δήθεν πρώτης κατοικίας και είναι στον πυρήνα του πελατειακού πολιτικού συστήματος .

Οπότε είναι και η κρίσιμη μάζα που θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις τους προσεχείς μήνες και την τύχη τόσο του σχήματος που κυβερνά τώρα και σε δεύτερο χρόνο αυτού που θα προκύψει μετα τις εκλογές όποτε γίνουν .Κάποιοι θα αναγκασθούν να υποσχεθούν πως θα χαρίσουν σπίτια αλλά μετά πρέπει και να το κάνουν .Ομως η εποχή των ανέξοδων υποσχέσεων μάλλον τελειώνει.

Τα παραπάνω σημειώνονται με θέα στον ανοιχτό ορίζοντα από ένα σπίτι που λαξεύτηκε πάνω στο βράχο ,με πηλό και φερτή άμμο θαλάσσης. Πριν από 50 χρόνια , με φούρνο , παχνιά , και δεξαμενή που γέμιζε από τον βροχοσυλλέκτη στο δώμα. Χωρίς δάνειο , παρά μόνο με αίμα και ιδρώτα. Δυστυχώς θα πέσει κάποια στιγμή αλλά όχι στα χέρια κάποιας τράπεζας έναντι κάποιου ληξιπρόθεσμου δανείου που ευτυχώς δεν αιτήθηκε και δεν ελήφθη .

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

ΟΤΑΝ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !...


Ηταν ίσως για τα περισσότερα νοικοκυριά η τελευταία εβδομάδα της μικρής αναστολής από τα τεράστια προβλήματα που είναι σε διαρκή εξέλιξη. Από αύριο η σκληρή πραγματικότητα θα είναι και πάλι παρούσα για να μας θυμίζει τις υποχρεώσεις οι οποίες δεν πήραν καμιά αναβολή. Φόροι εισοδήματος, Φόρος Ακίνητης Περιουσίας, χαράτσι της ΔΕΗ, αλλά και οι δόσεις από προηγούμενες ρυθμίσεις ορμούν απειλητικά στα τελευταία ίχνη διαθέσιμου εισοδήματος, τη στιγμή που η κρίση βρίσκεται στο σημείο αιχμής και το φως στο τούνελ βλέπουν μόνο τα μάτια της κυβέρνησης.

Σε λίγο θα αρχίσει να ξεφουσκώνει και ο μύθος ότι η φετινή αύξηση του τουρισμού θα έλυνε σημαντικά προβλήματα. Γιατί ναι μεν οι φετινές αφίξεις ξεπερνούν κάθε προσδοκία, πλην όμως οι ξένοι κατευθύνονται σε συγκεκριμένους προορισμούς, με τις μεγάλες μονάδες και τα αεροδρόμια που μπορούν να υποδεχθούν τον μαζικά κατευθυνόμενο τουρισμό. Ωστόσο, πολλές περιοχές που δουλεύουν κυρίως με Ελληνες δεν είδαν αύξηση αφίξεων, αλλά τουναντίον μείωση τόσο ως προς τον αριθμό και τις ημέρες διανυκτερεύσεων όσο και ως προς την κατανάλωση. Και ήταν παλιά οι Ελληνες οι καλύτεροι πελάτες και ήταν ο εσωτερικός τουρισμός που έδινε φτερά στην κατανάλωση και στην τροφοδοσία της ρευστότητας.

Αυτά ανήκουν στο παρελθόν, που πρέπει να το ξεχάσουμε, και να συμβιβαστούμε όλοι στη νέα οδυνηρή πραγματικότητα, όπου τυχεροί θεωρούνται αυτοί που μπορούν ακόμα να φύγουν για 4-5 μέρες διακοπές, άσχετα αν υπολογίζουν ακόμα και τον παραπανίσιο καφέ…

Κι αυτό θα ήταν το λιγότερο κακό αν δεν υπήρχαν όλα τα άλλα, όπως η τεράστια ανεργία, που είναι η ντροπή της σύγχρονης Ελλάδας, και τα δυσβάστακτα φορολογικά βάρη στους ώμους και του τελευταίου Ελληνα, που όμοια δεν υπάρχουν σε καμιά χώρα της Δύσης, τουλάχιστον ανάλογα με το διαθέσιμο εισόδημα.

Οπως όλα δείχνουν, όμως, η τρόικα δεν τελείωσε ακόμα μαζί μας. Δεν της αρκούν τα αποκαΐδια του βιοτικού μας επιπέδου. Μας θεωρεί φοίνικες που θα ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες μας. Γι’ αυτό έρχεται τον επόμενο μήνα με ακόμα πιο άγριες διαθέσεις, όπως τουλάχιστον έχουν καταλάβει οι κυβερνητικοί διαπραγματευτές. Μα θα αναρωτηθεί κανείς, τι άλλο μπορούν να μας επιβάλουν; Ο,τι μπορούσε να σκεφτεί ο διεστραμμένος τεχνοκρατικά νους τους το έχουν επιβάλει. Τι μένει;

Κι όμως, αυτά που φοβάμαι πιο πολύ είναι αυτά που κατηγορηματικά διαψεύδουν οι οικονομικοί υπουργοί, καθώς είναι τα σίγουρα λεφτά για την αποπληρωμή των τόκων τους.



Παρατηρούμε λοιπόν ότι διαψεύδουν το ενδεχόμενο νέας μείωσης των συντάξεων και των μισθών. Κι όμως, εκεί είναι που θα χτυπήσουν και πάλι, μια και ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Αδιαφορώντας για την ένδεια στην οποία έχουν περιπέσει ακόμα και οι συνταξιούχοι των πρώην ευγενών Ταμείων, θέλουν να επιβάλουν συντάξεις Ρουμανίας και Βουλγαρίας. Αλλωστε το πλαίσιο της εγγυημένης σύνταξης των 350 ευρώ έχει θεσπιστεί από το δεύτερο μνημόνιο. Η εφαρμογή απομένει.

Και ο κατώτερος μισθός, όμως, δεν είναι για τους τροϊκανούς όσο πρέπει «κατώτερος» ώστε να μετατρέψουν τις συνθήκες στην Ελλάδα του 2013 σε εργασιακό Μεσαίωνα.

Το άλλο μέτωπο στο οποίο εικάζω ότι θα δώσουν μάχη από τον άλλο μήνα (πέρα από πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας) είναι οι καταθέσεις. Οσο κι αν η κυβέρνηση το διαψεύδει για ευνόητους λόγους, για να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα, η κρυφή ατζέντα της τρόικας περιλαμβάνει και το κούρεμα των καταθέσεων χωρίς να είναι ξεκάθαρο ακόμα από ποιο ποσό και πάνω, έτσι ώστε να δεχθεί η Γερμανία το κούρεμα του χρέους της χώρας προκειμένου κάποια στιγμή να γίνει βιώσιμο, δηλαδή εξυπηρετούμενο.

Κι αυτό θα είναι το τελειωτικό χτύπημα στον Ελληνα πολίτη προς δόξαν της διάσωσης της χώρας από τη χρεοκοπία και την παραμονή στο ευρώ, που εσχάτως άρχισαν σκοπίμως να επαναφέρουν στο προσκήνιο διάφοροι αναλυτές στη Γερμανία, προκειμένου να μπουν στο τραπέζι εκ νέου τα διλήμματα.

Μετά ταύτα ίσως έχει δίκιο φίλος συνομιλητής που μου έλεγε πρόσφατα πως όσοι καταφέρουν απλώς να επιβιώσουν έπειτα από αυτή τη λαίλαπα θα είναι πολύ… επιτυχημένοι.
 

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ – ΤΣΟΠΑΝΗΣ !...

 
Η Γλύφα στη Φθιώτιδα, μπορεί να είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό, παράγει, όμως και …τσοπάνηδες ! Επίκαιρο παράδειγμα ο Γιάννης Στουρνάρας, ο υπουργός Οικονομικών…
 
Ενώ θα ταίριαζε σε «ψαρά», εμφανίζει όλα τα χαρακτηριστικά του «τσοπάνη», ειδικότερα, δε, εκείνου του πρωταγωνιστή της ιστορίας με το «λύκος στα πρόβατα, χωριανοί !...».
 
Ντάλα καλοκαίρι και στην καρδιά της προπαγανδιστικής περιόδου του success story, ο Στουρνάρας, νομίζοντας τον εαυτό του πονηρό και τους άλλους βλάκες, βγήκε και πέταξε την κινδυνολογία του : « ή επαναφέρονται οι πλειστηριασμοί ακινήτων ή καταρρέουν οι Τράπεζες !!!...». Κι έγινε ο χαμός !...
 
Ο εκ Γλύφας ορμώμενος, που αντί για, (το νορμάλ), ψαράς, την είδε …τσοπάνης, τίναξε στον αέρα το σκέλος εκείνο του sussess story, που έλεγε, για την οριστική διάσωση των Τραπεζών, με την ανακεφαλαιοποίησή τους και την επιστροφή του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στη σταθερότητα. Τόση ήταν, λοιπόν, η επιτυχία ;
 
Το «λύκος στα πρόβατα» ο υπουργός – τσοπάνης, το απηύθυνε, βασικά, στους …κουρασμένους και αντιδρώντες βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, για να σφίξουν, κάμποσο, οι κώλοι τους και να δεχτούν να ψηφίσουν, την τροϊκανή ντιρεκτίβα, για την άμεση επαναφορά των πλειστηριασμών στην πρώτη κατοικία, του εξαθλιωμένου έλληνα. Το «φώναξε» στεντόρεια, όμως, (εν τη βλακεία του) και το άκουσε το Σύμπαν, ολόκληρο !
 
"Α ! ΄Ετσι είναι τα πράγματα ; Δεν σώθηκαν οι Τράπεζες ; Κινδυνεύουν με κατάρρευση, η οποία μπορεί να έλθει και από μία καταψήφιση Νόμου ; Κινδυνεύουν οι καταθέσεις μας ; Αυτή είναι η πολιτική σταθερότητα που έχουμε ; Αυτό είναι το success story ???...".
 
Ξέρουμε, όλοι, πως το μυαλό του έλληνα και οι Αγορές μοιάζουν, έχουν παράλληλες λειτουργίες, κάνουν παρόμοιους συσχετισμούς, ενώ αρέσκονται στα γλέντια… Τα «όργανα», πλέον άρχισαν κι ο τσοπάνης – υπουργός προσπαθεί να τα κάνει να σταματήσουν, κουνώντας, απελπισμένα τη γκλίτσα του, στον αέρα. Δεν είναι λίγοι, πια, εκείνοι, που εκτιμούν, πως δεν αποκλείεται, η όλη αυτή ιστορία, να τον στείλει, τελικά, για …ψάρεμα !...

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΟΥ SUCCESS STORY !...


Ποιο είναι το απόγειο της ξεφτίλας του Σαμαρά ; Μα το γεγονός πως δέχτηκε να σιγοντάρει τη Μέρκελ και το Σόϊμπλε, στην επιχείρηση εξαπάτησης των γερμανών ψηφοφόρων, η οποία, παράλληλα, εμπεριέχει και το αισχρό παραμύθιασμα του ελληνικού !
 
Οι γερμανικές δεξιούρες, βάπτισαν, ετσιθελικά, την ελληνική εξέλιξη success story, για να παρουσιάσουν, προεκλογικά στους ψηφοφόρους τους δυο πράγματα : πρώτον, την επιτυχία, τάχα, των πολιτικών της άγριας λιτότητας, στο Νότο και, ειδικότερα στην «αμαρτωλή» Ελλάδα, και, δεύτερον, το τέλος των νέων πακέτων χρηματοδότησής τους, άρα και το τέλος των, τάχα, επιβαρύνσεων, των γερμανών.
 
Από την άλλη, ο αδίστακτος, αριβίστας Αντωνάκης, μετά την αρχική κωλοτούμπα, που έκανε, προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός, δέχτηκε, χωρίς αναστολές, να παίξει και το ρόλο του πλασιέ – αβανταδόρου, των αλήτικων σχεδίων της Μέρκελ και της φάρας της.
 
Η, καθ΄ όλα, δοτή και κατευθυνόμενη αποστολή του, περιλαμβάνει, αφ΄ ενός την προπαγάνδα, της, τάχα, διαφορετικής, πιο αποφασιστικής και πιο αποτελεσματικής, πολιτικής του, (σε σχέση μ΄ εκείνη του Παπανδρέου), κα, αφ΄ ετέρου, το παραμύθιασμα, της μη λήψης νέων περιοριστικών μέτρων, με μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις ή με νέες αυξήσεις στη φορολογία.
 
Η αχρειότητα του Σαμαρά και των συμμάχων του, (διάβαζε Βενιζέλους), έγκειται στο γεγονός, πως κάνουν ό,τι κάνουν, γνωρίζοντας, πως σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι εξελίξεις και τα γεγονότα θα τους ξεβρακώσουν στα μάτια του ελληνικού λαού, ο οποίος, όχι, μόνο δεν θα ζήσει κάποιο success story, αλλά, αντίθετα, θα υποστεί νέες επιδρομές στα δικαιώματα, τα εισοδήματα, τα περιουσιακά του στοιχεία και τις όποιες αποταμιεύσεις του !
 
Όλα δείχνουν, πως και οι κινούντες τα νήματα, γερμαναράδες και οι ντόπιες μαριονέτες τους, δεν έχουν αξιόπιστα επεξεργασμένα σχέδια, για την επόμενη μέρα του «story» τους, κάτι, που οδηγεί στις εφιαλτικές εκτιμήσεις περί επικείμενων θλιβερών και δραματικών εξελίξεων στη χώρα !...

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

ΤΟ "ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ" ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ !...


Τα αχνά σημάδια της οικονομικής ανάκαμψης και η θερινή ραστώνη στις χρηματοοικονομικές αγορές δεν θα πρέπει να παραπλανήσουν τους Ευρωπαίους ηγέτες ώστε να νομίσουν πως είναι κοντά στην κατάκτηση των δυσκολιών της ευρωζώνης. Χρειάζεται ακόμα πολύ σκληρή δουλειά για να διορθωθούν οι ισολογισμοί των τραπεζών της, για να επουλωθεί ο κατακερματισμός του χρηματοοικονομικού της συστήματος και για να αποκατασταθεί η ροή της πίστης προς τις επιχειρήσεις.
 
Χρειάζεται πολύ περισσότερη προσπάθεια για να προωθηθεί η ανάπτυξη και για να μειωθεί η ανεργία στις πιο αδύναμες οικονομίες, καθώς οι κυβερνήσεις τους πιέζουν για την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που είχαν αναβληθεί, με υψηλό κόστος για την ευρωζώνη.
 
Υπάρχουν και άλλα θέματα που θα απαιτήσουν την άμεση προσοχή μετά την ηρεμία του Αυγούστου. Σε αυτά περιλαμβάνονται η πιθανότητα δεύτερης αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους και το ενδεχόμενο ενός προληπτικού πιστωτικού προγράμματος για την Πορτογαλία προκειμένου να είναι πιο ομαλή η μετάβασή της από το πρόγραμμα διάσωσης στον κανονικό δανεισμό από τις αγορές.
 
Η ασύμμετρη αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης πρέπει να διορθωθεί και να ενισχυθεί ώστε η ευρωζώνη να απαλλαγεί από την έμφυτη τάση της να διαχωρίζει τον Βορρά από τον Νότο. Και πάνω απ' όλα, οι πολιτικές συνθήκες δεν θα πρέπει να επιδεινωθούν στις 17 χώρες μέλη της ευρωζώνης σε σημείο τέτοιο που να είναι πλέον αδύνατον να προχωρήσουν οι προαναφερθείσες ενέργειες.
 
Για πολλά από αυτά την ευθύνη την έχουν οι ηγέτες και οι κοινωνίες σε εθνικό επίπεδο. Μόνο ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και η σοσιαλιστική του κυβέρνηση, σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις, μπορούν να εισαγάγουν μεταρρυθμίσεις που είναι ζωτικής σημασίας για να αποκαταστήσουν τη γαλλική ανταγωνιστικότητα. Μόνο οι Ιταλοί μπορούν να αλλάξουν ριζικά το κομματικό σύστημα που μοιάζει με ακίνητο εμπόδιο για την οικονομική ανανέωση εξαιτίας των δολοπλοκιών του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και της έλλειψης συνοχής της κεντροαριστεράς. Μόνο ο Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι και το κυβερνών λαϊκό κόμμα μπορούν να ξεκαθαρίσουν την ατμόσφαιρα του σκανδάλου διαφθοράς στο κόμμα, το οποίο πλήττει την εμπιστοσύνη του ισπανικού λαού στις υποσχέσεις των πολιτικών για καλύτερες ημέρες.
 
Το παράθυρο ευκαιρίας θα παραμείνει ανοικτό για λιγότερο από έναν χρόνο. Τον Μάιο, οι 28 χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πραγματοποιήσουν εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που, μέσα σε ένα κλίμα οικονομικών κακουχιών και αηδίας με τους πολιτικούς, δείχνει σημάδια δημιουργίας παράθυρου ευκαιρίας για τα αντιευρωπαϊκά, αντικαθεστωτικά λαϊκιστικά κινήματα. Εάν λάβει χώρα κάτι τέτοιο, τότε η εξασθενημένη νομιμοποίηση των ηγετών της Ευρώπης θα κάνει δυσκολότερη την υλοποίηση των μέτρων που χρειάζονται για να ξαναχτιστεί η ευρωζώνη.
 
Γι' αυτό τόσα πολλά εξαρτώνται από τις βουλευτικές εκλογές της Γερμανίας στις 22 Σεπτεμβρίου. Βασικά, λίγα πράγματα χωρίζουν το κυβερνών κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών από την αντιπολίτευση των Σοσιαλδημοκρατών και τα μικρότερα συμμαχικά κόμματα σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης στην ευρωζώνη. Όποιος έλθει στην εξουσία θα έλθει με εκατομμύρια ψήφους Γερμανών που θα υποπτεύονται ότι όταν οι άλλοι Ευρωπαίοι θα καλούν το Βερολίνο να επιδείξει ηγετικές ικανότητες στην ουσία θα εννοούν ότι περιμένουν ένα ανοικτό βιβλίο επιταγών από τη Γερμανία. Οι Γερμανοί ψηφοφόροι δεν έχουν απαραίτητα άδικο. Σε ορισμένες πρωτεύουσες της νότιας Ευρώπης, οι νομοθέτες υπολογίζουν πως μια κουλτούρα δημοσιονομικής σταθερότητας, η οποία έχει δομηθεί ώστε να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του Βερολίνου, είναι ένα «φύλο συκής» πίσω από το οποίο μπορούν να οδηγήσουν τη Γερμανία ώστε να προσφέρει μόνιμη οικονομική στήριξη.
 
Μια σταθερή αίσθηση κατεύθυνσης από το Βερολίνο αποτελεί προαπαιτούμενο για την αντιμετώπιση της επόμενης φάσης της κρίσης. Το «τοξικό» τεστ θα είναι η ταχύτητα της προόδου σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρόκειται να προχωρήσει σε επανεξέταση της ποιότητας των assets των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων προτού αναλάβει την ευθύνη του χρόνου για την εποπτεία των μεγαλύτερων τραπεζών της Ευρώπης. Εάν αυτή η επανεξέταση γίνει με σωστό τρόπο, είναι σίγουρο ότι θα ταυτοποιήσει ορισμένες τράπεζες που χρειάζονται ανακεφαλαιοποίηση και άλλες που πρέπει να κλείσουν με ομαλό τρόπο.
 
Το Βερολίνο πρέπει να στηρίξει αυτήν την επανεξέταση, ακόμα και εάν δείξει αδυναμίες σε γερμανικές τράπεζες. Όμως θα πρέπει επίσης να ηγηθεί των προσπαθειών για την έγκαιρη δημιουργία ενός μηχανισμού διάλυσης των πιστωτικών ιδρυμάτων της ευρωζώνης, εν όψει της εποχής εποπτείας της ΕΚΤ. Με οτιδήποτε λιγότερο, οι τράπεζες της Ευρώπης δεν θα έχουν τη δυνατότητα να παίξουν τον σημαντικό τους ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη. Και οι χαμένοι θα είναι η ευρωζώνη και το μέλλον της Ευρώπης.
 

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Η ΑΘΗΝΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ !...


Περιδιαβάζοντας τους δρόμους της Αθήνας τον Αύγουστο έχεις την αίσθηση ότι μόνο οι κατσαρίδες επέζησαν κάποιου πυρηνικού ολέθρου. Απόκληροι που ψάχνουν τα σκουπίδια, μοναχικοί που μιλούν μόνοι τους, κλεφτρόνια που αναζητούν θύματα μέσα στο λιοπύρι, η άδεια πόλη μοιάζει να έχει εγκαταλειφθεί από την κανονικότητα. Τα περίπτερα κλείνουν με την ίδια ταχύτητα που πέφτουν οι Περσείδες στον ουρανό. Τα εστιατόρια το ίδιο: αναρτούν μια ανακοίνωση «Καλές διακοπές-ραντεβού τον Σεπτέμβρη», κατεβάζουν ρολά και φεύγουν. Πεινασμένοι εργένηδες ψάχνουν κάπου να φάνε σπιτικό φαγητό, καταλήγουν όμως να τρώνε σκουπίδια από τα ελάχιστα φαστ φουντ, που αψηφούν το κλίμα των ημερών και παραμένουν στις επάλξεις.
 
Οι εναπομείναντες στην πόλη χαιρετιούνται συνωμοτικά και ανταλλάσσουν τις γνωστές κοινοτοπίες: «Είναι υπέροχη η Αθήνα τον Αύγουστο, ασ’ τους άλλους να συνωστίζονται στις παραλίες». Δεν το εννοούν εντελώς, το απόφθεγμα κρύβει έναν υπόκωφο φθόνο, αλλά χάνεται μέσα στην υποτιθέμενη απέχθειά τους για οτιδήποτε μικροαστικό. Οικογένειες με παιδάκια που βρίσκονται σε μακρινές παραλίες, ζευγάρια που μισιούνται ακόμη περισσότερο όταν έχουν άφθονο ελεύθερο χρόνο, έφηβοι που ποστάρουν φωτογραφίες με κοιλιακούς και σουφρωμένα χείλια από τις διακοπές τους στο φέισμπουκ, ηλικιωμένοι που παίζουν μπιρίμπα στο καφενείο κάποιου χωριού.
 
«Η ποίηση της γης ποτέ δεν πεθαίνει», επιμένει ο Τζον Κιτς. Οντως. Μέσα στην περιρρέουσα μελαγχολία των ερημωμένων δρόμων, βρίσκει κανείς θύλακες ζωής. Ευκαιριακές παρέες που έχουν ξεμείνει και πίνουν μπίρες στις πλατείες, γονείς που βρήκαν χρόνο να επανασυνδεθούν με τα παιδιά τους και ύστερα από καιρό συζητούν αληθινά, ενήλικοι εραστές που χαϊδεύουν τα χέρια τους με εφηβική αιδημοσύνη στο σκοτάδι του θερινού σινεμά, φίλοι που αποφάσισαν να κατευθυνθούν σε κάποια κοντινή παραλία, οδηγώντας μέσα από μία αθηναϊκή Αριζόνα, μόνο που οι κάκτοι είναι νεραντζιές και η έρημος καυτή άσφαλτος.
 
Είναι απλούστερο να συνεννοηθούμε τον Αύγουστο στην πόλη, ο χρόνος κυλάει βραδύτερα, η ημερήσια διάταξη, πιο ράθυμη, ενθαρρύνει κοινωνικές επαφές ασυνήθιστες, καλλιεργεί σχέσεις που έμειναν στη μέση, ατελείς έρωτες και ηδονές επισφαλείς - τον υπόλοιπο χρόνο. Υπάρχει μια διάχυτη ασυλία αυτήν την εποχή, μια ελευθεριότητα στον αέρα.
 
Αλλωστε, ο χρόνος είναι περιορισμένος και το καλοκαίρι απαιτεί να το απολαύσουμε, σχεδόν με ψυχαναγκασμό. Τα καρπούζια αρχίζουν να ξασπρίζουν, οι μέρες μικραίνουν, εγκαινιάζεται η καταραμένη ευχή «Καλό χειμώνα». Η προοπτική του φθινόπωρου, τα σχολεία που ξανανοίγουν, οι νέες μεγάλες αποφάσεις-αντίστοιχες της Πρωτοχρονιάς, μας υποχρεώνουν να ανοίγουμε τα μάτια διάπλατα και να χαιρόμαστε ακόμη κι αυτό: την Αθήνα, τον Αύγουστο.