Στην εποχή του βουλευτή Καλογιάννη που μετέφερε συμβολικά μια κάλπη, δίκην αχθοφόρου, οι δημόσιες συζητήσεις για τα βουλευτικά εξαντλούνταν στα όρια της ακίνδυνης γραφικότητας.
Σήμερα, στο ρεπερτόριο περί τα βουλευτικά ήθη, όπως ήταν αναμενόμενο δεδομένης της ποιότητας των αντιπαραθέσεων και των σκηνών που βλέπουμε στη νέα Βουλή τους τελευταίους μήνες, μπαίνουν και τα κατάστιχα οπλοφορίας.
Ήταν αναμενόμενο πως η αναίδεια βουλευτών συγκεκριμένου κόμματος, όπως αυτή έχει επιδειχθεί στη δημόσια αντιπαράθεση θα έβρισκε προέκταση και στην επιδεικτική διαθεσιμότητα πιστολιών και περιστρόφων ακόμη και στα έδρανα ή στους διαδρόμους της Βουλής.
Η νόμιμη οπλοκατοχή και οπλοφορία συνεπεία σπουδαιοφάνειας ή κίβδηλης επιφάνειας, είναι κάτι σαν τον νεοπλουτισμό. Και να θέλει κάποιος να κρύψει να κρύψει τα λεφτά του, δυσκολεύεται ή δεν μπορεί.
Πως λοιπόν μπορεί να μην επιδείξει το κουμπούρι, ο κάθε τυχοδιώκτης που εφοδιάζεται σχεδόν αυτόματα με όπλο, στη βάση ενός συγκυριακού αξιώματος;
Στα χρόνια της οικονομικής ευφορίας ολόκληρες μικροπολιτικές εκδουλεύσεις , στήθηκαν γύρω από τις παραχωρήσεις αδειών οπλοφορίας και οπλοκατοχής , σε εκπροσώπους ενός ευρέος φάσματος «προσωπικοτήτων » από τις λαχαναγορές ως τα περιθωριακά λόμπι δήθεν εφοπλιστών και μεγαλοεπιχειρηματιών και των στρατών τους .
Σε ό, τι αφορά στους βουλευτές , στους οποίους διατίθενται από ένας έως δύο ένοπλοι συνοδοί, το δικαίωμα της οπλοκατοχής μπορεί να είναι αυτονόητο. Όμως, το δικαίωμα της προκλητικής οπλοφορίας στο Κοινοβούλιο, όπως των μπράβων που επιδεικτικά ακουμπούν τα σιδερικά επιδεικτικά στους πάγκους των μαγαζιών που προστατεύουν, είναι κατάντια.
Είναι αμφίβολο αν μια τέτοια εκτροπή από την δέουσα συμπεριφορά μπορεί να αντιμετωπιστεί με δημοσιοποίηση λίστας οπλοφόρων βουλευτών, ασχέτως αν είναι το ένα έκτο ή το ένα τρίτο εξ αυτών. Ούτε μπορεί να αντιμετωπισθεί με την υποχρέωση των κοινοβουλευτικών πιστολέρο να τα αφήνουν στο φρουραρχείο, όπως γίνεται στα αεροδρόμια, όπου τα όπλα πρέπει να παραδίδονται μέσω της αστυνομίας στους πιλότους. Αλίμονο αν προσθέσουν οπλοβαστούς στο κοινοβούλιο λες και είναι στρατόπεδο.
Αυτή η τακτική, απλώς θα πολλαπλασιάσει την «διασημότητα» πραγματικά άσημων έναντι ενός υπαρκτού ακροατηρίου προκλητικών προτύπων, που πρώτα θρέφει και μετά θρέφεται από αποκρουστικά φαινόμενα ένοπλων βουλευτικών διμοιριών. Και ακόμη θα επιβεβαιώσει την κλασσική γραφικότητα λίγων άλλων επιφανών, που δεν ξέφυγαν ποτέ από την ακόλουθη «φόρμα »: τους μετακλητούς, τα κινητά, τα σιδερικό, τον φρουρό, το «μερσεντικό» και τα χάπια μου.
Το θέμα μπορεί αντιμετωπιστεί σε πρώτη φάση απλούστερα. Να καταργηθεί νομοθετικά ως καταχρηστική η διάθεση ενόπλων αστυνομικών σε πρόσωπα και βουλευτές που διαθέτουν άδειες οπλοκατοχής και οπλοφορίας για αυτοπροστασία ή αντιστρόφως να αφαιρούνται οι άδειες οπλοφορίας από τους βουλευτές που έχουν την αναίδεια να κουβαλούν κουμπούρια από το γκαράζ ως τα έδρανα του Κοινοβουλίου σαν να κινδυνεύουν από το προσωπικό ή τους παριστάμενους στο θεωρείο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου