Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

ΕΒΑΛΕ Ο ΔΙΑΒΟΛΑΚΟΣ, ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙ !...


«Θα συμμαχήσω ακόμα και με το διάβολο για να σταματήσει να υποφέρει ο Έλληνας και η Ελληνίδα» είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στη ΝΕΤ αλλά, φευ, δεν πρωτοτύπησε.
 
Πρώτος λαλήσας ήταν ο πάλαι ποτέ ηγέτης του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, όταν δήλωνε ότι στην πολιτική κάνεις συμμαχία ακόμα και με το διάβολο, για να δικαιολογήσει τη συγκυβέρνηση πρώτα με τη ΝΔ το 1989 και εν συνεχεία και με το ΠΑΣΟΚ.
 
Πρόσφατα μια ακόμη πολιτικός έκλεψε την πρωτιά του Αλέξη. Η Ντόρα Μπακογιάννη δήλωνε τον Οκτώβριο του 2011 : “Θα πήγαινα και με το διάβολο αν ήταν να σώσω την πατρίδα μου”. Και να τώρα που ο Αλέξης “ανακαλύπτει την Αμερική”, μέσω του διαβόλου, για να σωθεί η χώρα βεβαίως.
 
Σε ό,τι αφορά στο εξωτερικό εννοεί προφανώς ότι θα διαπραγματευτεί σκληρά με την Μέρκελ, θα συνεχίζει να βρίσκει σημεία σύγκλισης με το ΔΝΤ και να φλερτάρει με τον Ομπάμα- όχι κατ' ανάγκην άσχημα όλα αυτά, αλλά άντε να πείσεις τις συνιστώσες για το δίκιο σου.
 
Σε ό,τι αφορά όμως το εσωτερικό, ο “διαβολάκος”είναι πιο προσιτός. Διότι, δεν έκρυψε την επιθυμία του να στηριχθεί μια “κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας της Αριστεράς” από το ΚΚΕ, ευρύτερες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις (ποιες ;), πατριώτες βουλευτές και- εδώ μπαίνει η ουρά του διαβόλου- από τη λαϊκή Δεξιά.
 
Το φλερτ με τους Καμμένους ποτέ δεν έπαψε να αποτελεί σταθερή παράμετρο στις κυβερνητικές φιλοδοξίες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ας γκρινιάζουν γι αυτό κορυφαίοι της Κουμουνδούρου.
 
Και κάτι ακόμα. Ας αποφασίσουν επιτέλους τι θέλουν, εκλογές ή όχι; Στην περσινή συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη-μήνα Σεπτέμβριο-, έλεγε όχι στις εκλογές. Μετά, παραμονές της ψήφισης του μνημονίου 3 έλεγε ότι η τρικομματική κυβέρνηση τρώει τα ψωμιά της μέχρι τέλος του 2012. Λίγο πριν τις γιορτές, ο Αλ. Τσίπρας έλεγε πως όλα θα κριθούν μέχρι τον Μάρτιο.
 
Τώρα που πέφτουν τα δημοσκοπικά ποσοστά, το....τέρμινο αλλάζει. Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε εκλογές πριν από τις γερμανικές, που θα γίνουν Σεπτέμβριο. Δεν έχουν κουραστεί να παίζουν την κολοκυθιά με τις εκλογές; Και το κυριότερο, δεν βλέπουν ότι κουράζουν τους πολίτες ;
 
Δυστυχώς, το πότε θα στηθούν οι κάλπες είναι συνάρτηση της κυβερνητικής ανεπάρκειας και ανικανότητας για μεταρρυθμίσεις. Γιατί, στο μεταξύ, οι διαβουλεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το διάβολο θα είναι σκληρές...

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

ΔΗΜΑΡ : ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ !...

 
Επτά μόλις μήνες μετά τις εκλογές, η εικόνα είναι καθαρή : ο Αντώνης Σαμαράς έχει νικήσει. Όχι σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό έγινε το βράδυ της 17ης Ιουνίου και επικυρώθηκε με την ψήφο εμπιστοσύνης που πήρε η τρικομματική κυβέρνηση από τη Βουλή, 15 ημέρες μετά. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει νικήσει στο μπρα ντε φερ εξουσίας με τους κυβερνητικούς του εταίρους. Και, κυρίως, έχει νικήσει ως προς τη ΔΗΜΑΡ.
 
Ο πρόεδρος της ΝΔ, στις περισσότερες περιπτώσεις, έχει καταφέρει να πάρει το πάνω χέρι της κυβέρνησής του. Συμπεριφέρεται σαν αυτοδύναμος πρωθυπουργός, πολιτεύεται σαν πρόεδρος μιας μονοκομματικής, με άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, κυβέρνησης. Οι εταίροι μαθαίνουν πολλά πράγματα από τα κανάλια, ερωτώνται για ακόμη λιγότερα και συνδιαμορφώνουν ελάχιστα. Κατά τη διάρκεια του τριμήνου της «μετρολογίας», έως και την ψήφιση του Μνημονίου 3, το ΠΑΣΟΚ και κυρίως η ΔΗΜΑΡ, έβαζαν κόκκινες γραμμές, τις έπαιρναν πίσω, τελικά, όμως, το αποτέλεσμα είναι σαφές: έγινε ό,τι θα γινόταν αν ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ένας αυτοδύναμος πρωθυπουργός.
 
Ακροδεξιά στροφή
 
Την ίδια στιγμή, ο Αντώνης Σαμαράς, καίτοι συγκυβερνά με δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και της Αριστεράς, δεν απεκδύθηκε του παρελθόντος, της ιδεολογίας και των πολιτικών καταβολών του. Μπορεί, λόγω ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, να μην κατάφερε να αλλάξει τον νόμο Ραγκούση για την απόδοση ιθαγένειας, αλλά έχει δώσει εντολή στον Χαράλαμπο Αθανασίου να τον «παγώσει». Μπορεί να μην μπορεί να φυτέψει ναρκοπέδια στον Έβρο, όπως τον έχουν στο παρελθόν συμβουλέψει ακροδεξιοί εξ απορρήτων και σύμβουλοί του, αλλά ο Δίας ο Ξένιος ζει και βασιλεύει. Η Μεσσηνία κατακτά αργά, αλλά σταθερά –και κυρίως απροκάλυπτα- την κρατική μηχανή, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης ρίχνει νερό στο μύλο της Ακροδεξιάς και των ναζί. Έπειτα από 25 χρόνια, αυτή η κυβέρνηση, η έχουσα να λύσει χιλιάδες προβλήματα που αφορούν τη χρεοκοπία της χώρας, έχει την «πολυτέλεια» να «ανακαταλαμβάνει» καταλήψεις εγκαταλειμμέ-νων από 25ετία δημοσίων κτηρίων - ερειπίων, που ακόμη στέκονται όρθια εξαιτίας ακριβώς αυτών των καταλήψεων - ενώ η «Ομάδα Αλήθειας» των υπογείων της Συγγρού φτάνει στο σημείο να παραποιεί βίντεο δηλώσεων βουλευτών, για να χτυπήσει κάτω από τη ζώνη τον πολιτικό αντίπαλο της ΝΔ. Ακόμη και οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι δηλώσεις εκπροσώπου της ΝΔ και όχι εκπροσώπου τρικομματικής κυβέρνησης.
 
«Σκοτεινές» προθέσεις.
Σαν να μην έφταναν αυτά, ο «νόμος και η τάξη» δεν περιορίζεται στα δικαιώματα των μεταναστών: παραβιάζοντας κατάφωρα το Σύνταγμα (που επιτρέπει επιστράτευση εργαζομένων μόνο σε περίπτωση πολέμου, κινδύνου της δημόσιας υγείας ή φυσικής καταστροφής…), η κυβέρνηση επιστρατεύει απεργούς, υπονομεύοντας το κατακτημένο με αίμα δικαίωμα στην απεργία. Μάλιστα, όπως αποκάλυψε το matrix24.gr, στο Μαξίμου αναπτύσσονται σκοτεινές σκέψεις για «περιορισμό» του δικαιώματος της απεργίας, ενώ η πολιτική επιστράτευση των απεργών του Μετρό έχει προαποφασιστεί να χρησιμοποιηθεί ως «πιλότος» για τις κινητοποιήσεις της ΠΝΟ (31 Ιανουαρίου-1 Φεβρουαρίου), των αγροτών και πάει λέγοντας.

Το βάρος στη ΔΗΜΑΡ.
Τι δουλειά έχει η σοσιαλδημοκρατία με όλα αυτά; Πώς ανέχεται να συμμετέχει σε μία κυβέρνηση που διαμορφώνει μία δημόσια ατζέντα τέτοια, ώστε να συζητάμε την πρόταση Κουράκη περί «θρησκευτικού φόρου» και όχι την ομολογία Βορίδη πως «παραμένει, θεωρητικά και φιλοσοφικά, υπέρ της θανατικής ποινής»; Πώς ανέχεται να πληρώνουν φόρους οι άνεργοι, όταν καταργείται ο φόρος για σκάφη άνω των 10 μέτρων ;

Και καλά, το ΠΑΣΟΚ είναι εγκλωβισμένο στα αδιέξοδά του. Είναι κοινή εκτίμηση ότι αν ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν ήταν κυβερνητικός εταίρος –και αν δεν εξαρτάτο απ’ αυτόν η δεδηλωμένη της κυβέρνησης- θα είχε ριχτεί προ πολλού στα σκυλιά. Η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ και η προσωπική του εμπλοκή ήταν –και είναι- αρκετή για να τον «τελειώσει». Και για να πάρει το ΠΑΣΟΚ μαζί του. Οπότε, ο κλήρος πέφτει στη ΔΗΜΑΡ. Και οι ευθύνες. Εδώ και εβδομάδες, το κόμμα του Φώτη Κουβέλη φλερτάρει σοβαρά με την πολιτική γραφικότητα. Καταδικάζει την παραποίηση του βίντεο, αλλά στηρίζει την κυβέρνηση. Δηλώνει ότι διαφωνεί με την πολιτική επιστράτευση, αλλά ξεκαθαρίζει ότι παραμένει κυβερνητικός εταίρος. Προσπερνά και καταπίνει «αμάσητα» ένα ένα τα προκλητικά νομοθετήματα και τις ακόμη προκλητικότερες πρωτοβουλίες του Μαξίμου. Και μαζί με όλα αυτά, καταδικάζει τη σοσιαλδημοκρατία σε έναν αργό θάνατο. Κεντρώες δυνάμεις που συγκυβερνούν με τη Δεξιά δεν μπορούν να ανασυγκροτήσουν το Κέντρο. Αντιθέτως, αν η πολιτική σύγκρουση γίνει σε συνθήκες πόλωσης τύπου «ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά ή ΣΥΡΙΖΑ»(που είναι το πιθανότερο), τότε θα στείλουν πολλούς ψηφοφόρους τους στην κάλπη της ΝΔ.

Σταυροδρόμι...
Κατά συνέπεια, μπροστά στη ΔΗΜΑΡ διακρίνεται ένα πολιτικό σταυροδρόμι, το οποίο οι περιστάσεις φέρνουν όλο και πιο κοντά. Οι επιλογές του εν λόγω κόμματος δεν είναι πολλές: είτε θα αναπτύξει στρατηγική «ντεμί» αποχώρησης από την κυβέρνηση, είτε θα διεκδικήσει να ξεκινήσουν όλα από την αρχή.

Στην πρώτη περίπτωση, θα περιοριστεί σε ψήφο ανοχής στη Βουλή και οι βουλευτές της είτε θα καταψηφίζουν είτε θα απέχουν, από ψηφοφορίες για νέα μέτρα ή για περιστολή ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Στη δεύτερη περίπτωση, θα αξιώσει μία νέα προγραμματική συμφωνία με τον πρωθυπουργό, αλλά και έναν ανασχηματισμό της κυβέρνησης, στην οποία θα προωθήσει τα κορυφαία πολιτικά της στελέχη.

Στην πρώτη περίπτωση, θα σώσει την τιμή της, τον χαρακτήρα της, το συνειδησιακό πρόβλημα των στελεχών της και θα ελπίζει ότι μπορεί να αποτελέσει εμβρυουλκό της ανασυγκρότησης της σοσιαλδημοκρατίας και του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Στη δεύτερη, θα μπει σε ένα διαρκές παιχνίδι εξουσίας με το Μαξίμου, θα δεσμεύεται να ψηφίζει σκληρά «μνημονιακά» μέτρα, προαπαιτούμενα και «ισοδύναμες περικοπές», ελπίζοντας πως αν το Μνημόνιο βγει και φανεί φως στο τούνελ, θα μπορέσει να επιβιώσει στις επόμενες εκλογές.

Βεβαίως, τότε, θα παραμένει «ορφανός» ο χώρος της Κεντροαριστεράς, ενώ το πολιτικό σκηνικό θα είναι διπολικό και… πολωμένο, χωρίς «ενδιάμεσα» αντίβαρα. Βεβαίως και οι δύο δρόμοι είναι δύσκολοι και δύσβατοι. Αλλά ποτέ ως τώρα δεν ήταν εύκολος ο δρόμος ενός ελάσσονος κυβερνητικού εταίρου. Πολλώ δε μάλλον, όταν πρόκειται για ένα κόμμα «κυβερνώσας Αριστεράς».

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΛΑΜΟΓΙΟΥ !...


Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης (γνωστός στο χρηματιστηριακό κοινό από την εποχή της Δέλτα Πληροφορικής και εμπειρότατος σύμβουλος επιχειρήσεων) σε άρθρο του στην «Καθημερινή» εξέφρασε την άποψη πως οι τράπεζες θα μπορούσαν να διεκπεραιώσουν πολύ πιο αποτελεσματικά από το ίδιο το κράτος την είσπραξη των ανεξόφλητων φορολογικών οφειλών.
 
Κάτι τέτοιο, κατά την εκτίμηση του κ. Δρυμιώτη, θα μπορούσε να επιλύσει σε σημαντικό βαθμό το πρόβλημα που εδώ και δεκαετίες δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός του ελληνικού δημοσίου.
 
Στο μεγάλο πρόβλημα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού του Δημοσίου, στάθηκε και Εβδομαδιαίο Οικονομικό Δελτίο της Alpha Bank, υποστηρίζοντας - πέρα από τον απαιτούμενο εξορθολογισμό του φορολογικού συστήματος - πως ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός απέτυχε και χρειάζεται ενίσχυση.
 
Το μέγεθος ωστόσο του προβλήματος γίνεται περισσότερο αντιληπτό, όταν στο ίδιο Οικονομικό Δελτίο, παρατίθεται μια σειρά στοιχείων και παρατηρήσεων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται τα παρακάτω :
Πρώτον, το φαινόμενο των πωλήσεων χωρίς απόδειξη έλαβε μεγάλες διαστάσεις μετά το Σεπτέμβριο του 2011.
 
Δεύτερον, σύμφωνα με το ΣΔΟΕ, από το 2009 έως σήμερα έχουν εντοπιστεί 450.000(!) πλαστά ή εικονικά τιμολόγια.
 
Τρίτον, είναι πολύ συχνό το φαινόμενο οι επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες όχι μόνο να μην καταβάλουν τον ΦΠΑ, αλλά… ούτε καν να υποβάλουν τις σχετικές δηλώσεις(!)
 
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών έως τα τέλη Νοεμβρίου του 2012 θα έπρεπε να είχαν υποβληθεί 5,2 εκατομμύρια περιοδικές δηλώσεις ΦΠΑ, αλλά αντί αυτών, εμπρόθεσμα υποβλήθηκαν μόνο 4,06 εκατομμύρια.
 
Τέταρτον, πολλές επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες «κλείνουν τα βιβλία» και στη συνέχεια συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους χωρίς να εκδίδουν οποιοδήποτε παραστατικό…

Βέβαια, πολλά από τα παραπάνω φαινόμενα είναι αποτέλεσμα της βαθειάς οικονομικής κρίσης, της ελλιπέστατης ρευστότητας και της απέλπιδας προσπάθειας πολλών να παραμείνουν όπως-όπως στην αγορά, μήπως και κάποια μέρα… «γυρίσει το χαρτί».

Πέραν αυτού όμως, το μόνο σίγουρο είναι κατά την περίοδο 2011-2012 :
• Η παραοικονομία και η ανομία όχι μόνο δεν περιορίστηκαν, αλλά αντίθετα διογκώθηκαν !
• Οι «πονηροί» της πιάτσας συνεχίζουν να ευνοούνται σε βάρος των «νομοταγών κορόιδων», που ταυτόχρονα είναι και ανταγωνιστές τους.
• Και τέλος, χιλιάδες «λαμόγια» που καθόλου δεν επηρεάστηκαν από την οικονομική κρίση, μπορούν να κάνουν τη «δουλειά» τους, πιο εύκολα και πιο ακίνδυνα ακόμη και σε σχέση με την προ της κρίσης περίοδο…
Μιλάμε, για… τη χαρά του λαμόγιου !

Η επίλυση λοιπόν του προβλήματος του φοροεισπρακτικού μηχανισμού επείγει, περισσότερο από ποτέ. Και βέβαια είναι αυτονόητες οι βαρύτατες πολιτικές ευθύνες των εκάστοτε κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών.
 

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

ΜΑΣ ΨΕΚΑΖΟΥΝ ?...


Τι προτιμούμε; Να διατηρήσουμε την εναπομείνασα κόμη μας ή να διακινδυνεύσουμε ολοσχερή αποψίλωση ; Αν επιθυμούμε το πρώτο, υποχρεωτικά θα λουστούμε μεταφυσικές θεωρίες. Μας ψεκάζουν. Όχι ;
 
Αν όχι, πώς συμβαίνει -ανάδελφοι εμείς μεταξύ των «27»- να αποδεχόμαστε πως οι κανόνες και η μεθοδολογία αποτίμησης του δημοσίου ελλείμματος ανήκουν στην αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης και όχι της Eurostat ;
 
Αν όχι, γιατί εγκαλούμε τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, η οποία κατά δημόσια παραδοχή της Κομισιόν μέτρησε με αξιόπιστο τρόπο το τεχνηέντως ξεφουσκωμένο έλλειμμα δια χειρός Ελλήνων αλχημιστών ;
 
Αν όχι, γιατί δεν εγκαλείται και η παρούσα κυβέρνηση, η οποία με παραδεκτό ποσοστό ελλείμματος το 15,6% για το 2009 μετρά μέχρι και σήμερα τα αποτελέσματα της δημοσιονομικής εξυγίανσης ;
 
Αν όχι, γιατί θεωρούμε πως οι αγορές χρήματος που αποδεδειγμένα λειτουργούν με τον κυνισμό του... άτεγκτου κερδοσκόπου είχαν ανάγκη το «άλλοθι Γεωργίου» για να μας κλείσουν κατάμουτρα την πόρτα του δανεισμού ; Και γιατί άνευ Ιρλανδού, Πορτογάλου και Κύπριου Γεωργίου συμπεριφέρθηκαν ομοίως σε Δουβλίνο, Λισαβόνα, οσονούπω και στη Λευκωσία ;
 
Αν όχι, πώς συμβαίνει να θεωρούμε λογική τη χρονική αντιμετάθεση των γεγονότων; Να υποστηρίζεται, δηλαδή, ότι το δήθεν «φουσκωμένο» έλλειμμα οδήγησε τη χώρα στον Μηχανισμό Στήριξης, όταν η δημοσιοποίηση από την ΕΛΣΤΑΤ των στοιχείων για το έλλειμμα έγινε τον Νοέμβριο του 2010 και η ελληνική προσφυγή είχε κυρωθεί πέντε μήνες νωρίτερα, στις 6 Μαΐου του 2010 ;
 
Αν όχι, πώς γίνεται να κλείνουμε τα μάτια μας στο «πρόβλημα των προβλημάτων»; Ανεξαρτήτως ύψους του ελλείμματος πώς ήταν δυνατό μια χώρα με θηριώδες χρέος, 300 δισ. ευρώ, τριπλάσιο από της γνωστής μας Αργεντινής να αποφύγει τον Μηχανισμό Στήριξης ;
 
Αν όχι, γιατί αγνοούμε τον διασυρμό της χώρας, καθώς, διεθνώς, τα λεγόμενα «Greek statistics» είχαν υποκαταστήσει στις πιο διαφορετικές γλώσσες την έννοια της απάτης ;

Αν όχι, γιατί θεωρούμε πως η παραδεκτή αναγκαιότητα μείωσης των ελλειμμάτων είναι θέμα... δικαστικού σωφρονισμού και όχι πολιτικών δημοσιονομικής προσαρμογής;Αν όχι, πώς συμβαίνει εν μια νυκτί και υπό την προφανή πίεση της Κομισιόν ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Παπαθανασίου να... «φουσκώνει» το έλλειμμα στο 6%, όταν στο παρά «πέντε» (έως δύο μέρες πριν από τις εκλογές) «πουλούσαμε μούρη» για έλλειμμα 3,7%, όταν και ο ίδιος ο διοικητής της ΤτΕ διεμήνυε αρμοδίως για διψήφιο ποσοστό στο έλλειμμα ;

Αν όχι, πώς συμβαίνει να ζητείται η τιμωρία όχι των μηχανοδηγών του δημοσιονομικού εκτροχιασμού που φόρτωσαν μόνο μέσα σε μια πενταετία 75.000 υπαλλήλους στο τρένο του ελληνικού Δημοσίου, αλλά ο κολασμός των σωστικών συνεργείων ;

Αν όχι, πώς συμβαίνει να ακούμε ακόμα, χωρίς να εξοργιζόμαστε, ανέξοδους βερμπαλιστές του πατριωτισμού που κουνούν το δάχτυλο για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, όταν οι ίδιοι τα προσημείωσαν με πολιτικές άκρατου δανεισμού για τσάμπα άσκηση κοινωνικής πολιτικής ;

Αν όχι, πώς συμβαίνει να καταδεχόμαστε -να βλέπουμε και να ακούμε- φιλόστοργους υμνητές της... μητρότητας που θέσπισαν συντάξεις στα 50 χρόνια μετατρέποντας ανυποψίαστες Ελληνίδες σε ακούσιες κλεπταποδόχους δικαιωμάτων από το μέλλον των ίδιων των... βλαστών τους ;

Αν όχι, ως πότε τη δειλία στην αυτογνωσία θα την κανακεύουμε με χονδροειδείς θεωρίες συνωμοσίας ωσάν η υφήλιος να μην έχει άλλη δουλειά από το να εξυφαίνει διαχρονικώς και αδιαλείπτως σκευωρίες για τους Ελληνες και την Ελλάδα ;

Αν όχι, πότε επιτέλους θα τιμήσουμε τις αξίες του μόχθου και της εργασίας, του αγώνα και της άμιλλας; Από ποιους δρόμους περνάει η επιτυχία στη ζωή ; Από την καταξίωση στην οικοδομή, στο γραφείο και στο σχολείο ή από το πέρασμα στις παραλίες της Ψαρούς και του Παραντάις ;

Αν όχι, ως πότε θα μας κατατρύχει αντί να μας περιποιεί τιμή η περηφάνια της «έντιμης φτώχειας», ώστε να την κρύβουμε με... φιρμάτα ρούχα που παραπέμπουν σε οικόσημα των πληβείων ;

Αν όχι, ως πότε θα περιφέρουμε τον νεοπλουτισμό της ευμάρειάς μας σέρνοντας με λουρί ως αξεσουάρ, το προσωπικό μας κατοικίδιο ντυμένο με? ακριβό συνολάκι; Και καλά, το δικό μας δικαίωμα στον αυτοδιασυρμό. Το έρμο το ζωντανό ;

Αν όχι, ως πότε θα θεωρούμε ουρανόπεμπτα τα δημόσια αγαθά της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, χωρίς οι ίδιοι να ιδρώνουμε και να εθελοτυφλούμε για τη νομή τους από ποικίλες συντεχνίες ;

Αν όχι, ως πότε θα επιτρέπουμε να ταυτίζεται το συμφέρον του Δημοσίου με το συμφέρον του δημοσίου υπαλλήλου ;

Αν όχι, ως πότε θα «πέφτουμε από τα σύννεφα» για τις μαϊμού, τις διπλές και τριπλές συντάξεις που χρεοκόπησαν τα Ταμεία;Αυτοί δεν ήμασταν ;

Υ.Γ: Πρόσφατη δήλωση του υπουργού Οικονομικών της Ιαπωνίας, Τάρο Άσο: «Πρέπει να επιτρέψουμε στους ηλικιωμένους να βιαστούν να πεθάνουν». Τους χαρακτήρισε «ανθρώπους με σωληνάκια» και επισήμανε: «Κοστίζει δεκάδες εκατομμύρια γιεν η νοσηλεία τους». ..Άσχετο... (;)
 

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

ΜΕΣΩ ΜΕΡΚΕΛ, ΣΤΗ ΘΑΤΣΕΡ !...


Η επιλογή Σαμαρά για σύγκρουση με τους απεργούς του μετρό κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Κάθε δεξιά και μάλιστα νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση χρειάζεται να επιβεβαιώνει την κυριαρχία της μέσα από συγκρούσεις με τμήματα της εργατικής τάξης τα οποία εμφανίζει επικοινωνιακά ως οπαδούς του “αναχρονισμού”, που αντιτίθενται στις επιχειρούμενες “μεταρρυθμίσεις” που δήθεν προωθούνται προς όφελος του ευρυτέρου κοινωνικού συνόλου.
 
Την ίδια τακτική εφήρμοσαν η Θάτσερ και ο Ρέηγκαν τη δεκαετία του '80 ενώ σε άλλες χώρες, ο νεοφιλελευθερισμός προχώρησε μέσα από πραξικοπηματικές ενέργειες επίθεσης συνολικά στη δημοκρατία.
 
Η λογική, το μήνυμα πίσω από αυτές τις συγκρούσεις είναι τριπλό : πρώτον ότι διεξάγεται ένας εσωτερικός κοινωνικός πόλεμος. Από τη μια, οι δήθεν βολεμένοι του προηγουμένου συστήματος- κυρίως εργαζόμενοι στο στενό δημόσιο τομέα και στις ΔΕΚΟ όπως στη χώρα μας- και από την άλλη υποτίθεται η κοινωνική πλειοψηφία που εκφράζεται όχι μόνο πλειοψηφικά αλλά συνολικά από το κυβερνητικό- μιντιακό- επιχειρηματικό σύμπλεγμα.
 
Συνεπώς η κυβέρνηση εμπεδώνει μια κατάσταση μόνιμης εκτάκτου ανάγκης, η οποία “τεντώνει” τους δημοκρατικούς θεσμούς στα όριά τους ή και πέραν αυτών, προκειμένου να νομιμοποιηθούν όλες οι βίαιες δημοκρατικές αφαιρέσεις που είναι απαραίτητες για να επιβληθούν οι προωθούμενες οικονομικές πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού.
 
Δεύτερον, ότι η κοινωνία είναι περίπου αταξική ή υπερταξική. Κοινωνία δεν είναι οι απεργοί, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι που διεκδικούν, οι αγρότες που κινητοποιούνται, οι φοιτητές που προχωρούν σε καταλήψεις κλπ. Δεν είναι καν όλες οι παραπάνω κατηγορίες και πολλές ακόμα ως τέτοιες, με αυτές τους τις ιδιότητες.

Η κοινωνία είναι ένας χυλός καταναλωτών, μικροϊδιοκτητών ή μεγαλοϊδιοκτητών που εμφορούνται όχι απλά από τον κοινωνικό αυτοματισμό αλλά από τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Τρίτον, ότι το παραδοσιακό “παιχνίδι” διαπραγμάτευσης μεταξύ κοινωνικών φορέων όπως είναι τα συνδικάτα ή οι φοιτητές από τη μια και οι συστημικοί κυβερνώντες από την άλλη έχει ανατραπεί στρατηγικά εις βάρος των πρώτων.

Ότι δηλαδή η κυβέρνηση και δι' εαυτής το κατεστημένο της χώρας δε συνομιλεί καν με διαμαρτυρομένους. Τους καταστέλλει και τους ωθεί στο περιθώριο ως εχθρούς, ως τρομοκράτες κλπ. Με αυτήν την πολιτική σοκ φιλοδοξεί η κυβέρνηση να διαλύσει ενοχλητικούς- έστω εν δυνάνει- χώρους όπως είναι τα συνδικάτα, το δημόσιο πανεπιστήμιο, τα κοινωνικά κινήματα και μάλιστα τα πιο μαχητικά.

Η παραπάνω λογική εξυπηρετεί βεβαίως ένα ευρύτερο σχέδιο αναδιάταξης του τοπίου στο οικονομικό, κοινωνικό αλλά και πολιτειακό πεδίο.

Στο οικονομικό κατατείνει στην εδραίωση μιας πιο κλειστής και ισχυρής ολιγαρχίας, δηλαδή στις βίαιες ενδοκαπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Στο κοινωνικό πεδίο στη συγκρότηση μιας κοινωνίας μετασοβιετικού τύπου, με το λαό εσωτερικά αποδιαρθρωμένο, τους θεσμούς συμμετοχής του διαβρωμένους και ηττημένους.

Στο πολιτειακό πεδίο σε ένα βοναπαρτικού τύπου σύνταγμα με υπερσυγκέντρωση εξουσιών σε πιο κλειστά και λιγότερο ελεγχόμενα από τα κάτω σχήματα, εξαιτίας των οποίων η λαϊκή κυριαρχία θα αφυδατωθεί πλήρως, εάν δεν επιλεγεί η αντικοινοβουλευτική εκτροπή.

Με άλλα λόγια οι “νίκες” απέναντι σε συνδικάτα και καταληψίες που επιδιώκει ο Α. Σαμαράς δεν είναι απλά ψηφοθηρικού χαρακτήρα ενέργειες αλλά τμήματα σχεδίου για μια συνολικότερη αντιδραστική ανατροπή στην ελληνική κοινωνία. Ψάχνει τους “ανθρακωρύχους” του για να τσακίσει όλο το συνδικαλιστικό κίνημα. Επιδιώκει τα “Φόκλαντς” του προκειμένου να αποπροσανατολίσει από τη φτώχεια και τη δυστυχία που σκορπάει με την πολιτική του.

Και εν τέλει αν δεν τα καταφέρει ο ίδιος, στο παρασκήνιο παραμονεύουν οι δυνάμεις της ανωμαλίας με κοινοβουλευτική ή ξεκάθαρα αντικοινοβουλευτική περιβολή.
 

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

ΟΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ, ΞΕΜΠΑΡΚΟΙ ΠΑΣΟΚοι !...


Ο Βαγγέλας βρέθηκε πίσω από την αισχρή και σφαγιαστική καρατόμηση των εισοδημάτων μας, αλλά και των βασικότερων δικαιωμάτων των εργαζομένων, των συνταξιούχων κι όλόκληρου, σχεδόν, του λαού. Είτε σαν υπουργός οικονομικών, που αναλαμβάνοντας ξεσάλωσε, ισοπεδώνοντας τις όποιες αναστολές παρουσίαζε το ΠΑΣΟΚ, για την άκριτη υιοθέτηση όλων των αντιλαϊκών απαιτήσεων των τροϊκανών, είτε σαν κολαούζος του Σαμαρά, εφαρμόζοντας πλήρως και προκλητικότατα τη συμπεριφορά του «yes men», απέναντι στις ντιρεκτίβες της Μέρκελ και των άλλων, αδίστακτων, φορέων του ακραίου, αμοραλιστικού νεοφιλελευθερισμού.
 
Το ΠΑΣΟΚ, που πήρε ο Βενιζέλος, όπως το πήρε κι όταν το πήρε, κατάντησε συνιστώσα της Δεξιάς, παρα-γιουσουφάκη του Μερκελισμού και άτεγκτος ανταγωνιστής και κυνηγός, κάθε προοδευτικής θέσης και άποψης, κάθε λαϊκής προσπάθειας ανυπακοής και αντίδρασης στις πολιτικές αφανισμού των Ελλήνων και της Ελλάδας !
 
Το «ΠΑΣΟΚ» του Βενιζέλου και των «Δατσέρηδών» του, δεν έχει καμιά σχέση με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα κι ούτε με την ιδεολογία κι τις αρχές της Κεντροαριστεράς.
 
Το «ΠΑΣΟΚ» του Βενιζέλου και της δράκας του, είναι συμπλήρωμα της Σαμαρικής Δεξιάς, έχει επιλέξει, σκόπιμα και συνειδητά να παίξει το ρόλο του συνοδοιπόρου της Συντήρησης, να αναπληρώσει το κενό που άφησαν οι Καμμένοι και οι άλλες δεξιές παραφυάδες, που πήγαν ακροδεξιότερα και να δώσει στην Κεντροδεξιά τη δυνατότητα να κυβερνήσει, ως άκριτος ενδολοδόχος του ευρωπαϊκού, ακραίου κι αντιδραστικού νεοφιλελευθερισμού !

Σ΄ αυτό το «ΠΑΣΟΚ», φυσικά και δεν έχουμε θέση, εμείς οι «ξέμπαρκοι ΠΑΣΟΚοι…»,που διατηρούμε στον εαυτό μας το δικαίωμα, να ονειρευόμαστε και να αγωνιζόμαστε, για την ανασυγκρότηση, την αναστύλωση και την αναδιοργάνωση της Κεντροαριστεράς.

Σ΄ αυτή την προσπάθειά μας, το Βαγγέλα, την παρέα του και την πολιτική τους, όχι, μόνο, τους προσπερνάμε, αλλά και τους αντιπαλεύουμε, ως αντιδραστικούς, ως εχθρούς του λαού και ως προβοκάτορες των προοδευτικών αγώνων και προσπαθειών !...

Υ.Γ. Προς Βενιζέλο και αφεντικά του : μπορεί το μισθό, τη σύνταξη και τα δικαιώματα, να μας τα κόψατε, τα όνειρά μας, όμως, δεν μπορείτε να μας τα απαγορεύσετε... Τα ΜΑΤ δεν έχουν πρόσβαση εκεί !...

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

ΑΝΟΗΣΙΑ Η ΑΚΡΑΙΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑ !...


«Όλα αυτά τα μέτρα ακραίας λιτότητας είναι μια ανοησία», είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωκοινοβουλίου Χάνες Σβόμποντα, μιλώντας σε συνέδριο στη Τεχνόπολη με θέμα : «κρίση στον ευρωπαϊκό Νότο: υπάρχει αριστερή προοδευτική απάντηση ;».
 
Αναφερόμενος δε στην τακτική της τρόικας τόνισε πως «μια χώρα δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί μόνο από τα πάνω, χρειάζεται και η συμμετοχή του λαού».
 
Επίσης τάχθηκε υπέρ της ενίσχυσης των χωρών του Νότου, μέσω των περιφερειακών προϋπολογισμών της ΕΕ και την καλύτερη αξιοποίηση των διαρθρωτικών ταμείων.
 
Η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μαριλένα Κοππά, που συμμετείχε στη διοργάνωση του συνεδρίου, τόνισε ότι χρειάζεται πλαίσιο που θα εξασφαλίσει αναδιανομή πλούτου, ελάχιστο κοινωνικό δίχτυ για τους πολίτες και θα προσφέρει προοπτικές.
 
Ειδικότερα, οι ομιλητές στο συνέδριο εστίασαν στην αναποτελεσματικότητα του μοντέλου που έχει επικρατήσει στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια σε ό,τι αφορά την προσπάθεια να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση και την ανάγκη διατύπωσης μιας διαφορετικής πρότασης από τις ευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις.
 
Η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μαριλένα Κοππά - που είχε μαζί με το ηλεκτρονικό περιοδικό «Μεταρρύθμιση» την πρωτοβουλία για τη διεξαγωγή του συνεδρίου - έκανε σύντομη αναδρομή στις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ετών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
 
Όπως σημείωσε «η Δεξιά επέβαλε την ατζέντα της, υπέδειξε ενόχους για την κρίση και δίχασε την Ευρώπη», ενώ παράλληλα η Σοσιαλδημοκρατία απέτυχε στο να προβάλει συγκροτημένα μια προοδευτική εναλλακτική πρόταση.
 
Η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ τόνισε πως χρειάζεται ένα πλαίσιο που θα εξασφαλίσει αναδιανομή πλούτου και ένα ελάχιστο κοινωνικό δίχτυ για τους πολίτες και θα προσφέρει προοπτικές, κάτι που αποτελεί, όπως σημείωσε, πρόκληση για τις αριστερές και τις σοσιαλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης.
 
Ο πρόεδρος της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Χάνες Σβόμποντα, επεσήμανε πως «όλα αυτά τα μέτρα ακραίας λιτότητας είναι μια ανοησία», ενώ αναφερόμενος στην τακτική της τρόικας τόνισε πως «μια χώρα δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί μόνο από τα πάνω, χρειάζεται και η συμμετοχή του λαού».
Στη συνέχεια, σημείωσε πως ο προϋπολογισμός της ΕΕ θα πρέπει να ενισχύσει τις χώρες του Νότου, μέσω των περιφερειακών προϋπολογισμών και την καλύτερη αξιοποίηση των διαρθρωτικών ταμείων.

Όπως είπε : «υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν (αλλαγές, μεταρρυθμίσεις κ.λπ.) αλλά αυτά πρέπει να γίνουν από κοινού (σ.σ. με τη συμμετοχή όλων των ευρωπαϊκών κρατών) και όχι με τη λογική "κάντε αυτό, και μετά θα δούμε", η οποία δεν βοηθάει μια κοινή προσπάθεια».

Ο ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μιγκελ Ανχελ Μαρτίνεθ (Ισπανία), ανέφερε πως δεν υπάρχει λύση εκτός Ευρώπης, ούτε υπό το πρίσμα της σχέσης Βορρά - Νότου, αλλά στο πλαίσιο συνεργασίας όσων αναγνωρίζουν την αρχή της αλληλεγγύης.

Επιπλέον, σημείωσε πως η έλλειψη αλληλεγγύης είναι ένα δηλητήριο που έχει χτυπήσει όλους, αλλά πρώτα, υποστήριξε, θα έπρεπε να υπάρξει αλληλεγγύη μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της αριστεράς στην κάθε χώρα.

«Για να μπορέσουμε», όπως εξήγησε, «να διεκδικήσουμε αλληλεγγύη μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης και να ανακτήσουμε την πολιτική δύναμη μας, η οποία θα μας επιτρέψει να ενώσουμε το λαό υπό τη σημαία της αλληλεγγύης».

Τέλος, ο ευρωβουλευτής Λεονάρντο Ντομένικι (Ιταλία) τόνισε πως οι λύσεις που επιλέχτηκαν - σε ευρωπαϊκό επίπεδο - για να αντιμετωπιστεί η κρίση ήταν βιαστικές και εστίαζαν στη μείωση των δημόσιων δαπανών, ενώ οι επιπτώσεις της λιτότητας υποτιμήθηκαν από τους διεθνείς φορείς.

Ακόμα και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως συμπλήρωσε, ενώ και στελέχη από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) το παραδέχτηκαν πρόσφατα.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΣΘΕΝΗΣ !...


Ελλάδα, Πορτογαλία, Κύπρος, Ισπανία, Ιταλία, ο προβληματικός Νότος που ζητάει τη βοήθεια του Βορρά για να σταθεί και πάλι στα πόδια του και να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους. Ο κάθε ένας βέβαια ανάλογα με το μέγεθος, τις συνήθειες και τη διαπραγματευτική του ικανότητα ζητάει, αντιδρά, βάζει κόκκινες γραμμές και παλεύει για να σωθεί. Και όσοι πιστεύουν ότι ο συναγερμός έληξε πιθανόν να βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
 
Η Ελλάδα, που έχει κάνει εντυπωσιακά βήματα κατά γενική ομολογία πλέον, έχει αντιμετωπιστεί κατ΄ επανάληψιν ως ειδική περίπτωση. Το ερώτημα βέβαια είναι αν το «ειδική περίπτωση» αφορά την προβληματική ελληνική νοοτροπία και δομή ή το γεγονός ότι αντιμετωπίστηκε ως «πειραματόζωο», με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό.
 
Το ότι η συνταγή απέτυχε είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού, αλλά πλέον έχουν αρχίσει να το παραδέχονται και οι αρμόδιοι. Με τίτλο «Λιτότητα: Έχουμε κάνει λάθος εφ' όλης της ύλης», το εβδομαδιαίο γαλλικό περιοδικό «Μarianne» δημοσίευσε μεγάλο αφιέρωμα στο «απίστευτο λάθος των ειδικών του ΔΝΤ». Στο αφιέρωμα γίνεται συνεχής αναφορά στις συνέπειες που έχει υποστεί η Ελλάδα από την επιβολή της λιτότητας που επέβαλαν οι «ειδικοί» του ΔΝΤ και αυτό, όπως λέει, εξαιτίας ενός λάθους στους υπολογισμούς.
 
Το γαλλικό έντυπο προσπαθεί να ρίξει φως στην έκθεση του Ολιβιέ Μπλανσάρ, επικεφαλής του ερευνητικού τμήματος του ΔΝΤ. «Τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της μεγάλης κρίσης που κλυδωνίζει τις δυτικές οικονομίες, ένας από τους σημαντικότερους ειδικούς οικονομολόγους του πλανήτη, ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, έδωσε στη δημοσιότητα μια μελέτη στην οποία ομολογεί ότι το ΔΝΤ και μαζί του το σύνολο των Ευρωπαίων ηγετών, των υπουργών Οικονομίας, της Κομισιόν και της ΕΚΤ, έκαναν σοβαρό λάθος στους υπολογισμούς τους. Υποτίμησαν τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών λιτότητας που επέβαλαν στα υπερχρεωμένα κράτη». Μόνο που οι συνέπειες των σφαλμάτων στη θεραπεία δεν περιορίζονται μόνο στον ένα ασθενή. Το ΔΝΤ ανακοίνωσε πρόβλεψή του για την Ευρωζώνη για το 2013, σύμφωνα με την οποία η ύφεση θα διατηρηθεί και αυτή τη χρονιά και η οικονομία της θα υποχωρήσει κατά 0,2%.
 
Σε χαμηλότερες προβλέψεις καταλήγει και για την ανάπτυξη, και όπως αναφέρει το παγκόσμιο ΑΕΠ θα αυξηθεί φέτος κατά 3,5% (η πρόβλεψη του Οκτωβρίου ήταν για 3,6%) και κατά 4,1% το 2014, θέτοντας όμως την προϋπόθεση ότι θα αποφευχθούν οι σημαντικοί κίνδυνοι στις ΗΠΑ και ιδίως στην Ευρώπη. Αν και το ΔΝΤ αναγνωρίζει προόδους στον χειρισμό της κρίσης χρέους, εκφράζει την άποψη ότι «η Ευρωζώνη εξακολουθεί να συνιστά σημαντικό κίνδυνο για τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας».
 
Για χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, αλλά και όσες βρίσκονται αντιμέτωπες με μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, η εκτίμηση του ΔΝΤ είναι ότι θα πρέπει να συνεχίσουν τις διαρθρωτικές και δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις τους, με στήριξη από τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά και με τη συνέχιση της πορείας προς την τραπεζική ένωση.

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΧΑΦΙΕΔΟΜΑΝΙ !...


Παρακολουθούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα την απόπειρα των δεξιούρων του Σαμαρά, να επαναλάβουν τα …κατορθώματα της φάρας τους στην κατασυκοφάντηση των πολιτικών τους αντιπάλων, με την προβολή βρώμικων ρετσετών και την διοχέτευση, στη δημοσιότητα, παραποιημένων στοιχείων και γεγονότων.
 
Δεν πάνε, δα και πολλά χρόνια, που οι τότε μαλάκες της Ρηγίλλης και των παρυφών τους, γυρνάγανε και διαλαλούσανε την κάλυψη, που τάχα, είχε η 17 Νοέμβρη από το …ΠΑΣΟΚ !
 
Ποιος ξεχνάει τις μαλακίες τους, για τους εκάστοτε αρχηγούς της τρομοκρατικής οργάνωσης, με τις κατηγορίες τους κατά του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κώστα Λαλιώτη, του Σήφη Βαλυράκη κλπ, κλπ…
 
Νάτοι, τώρα, ίδιοι κι απαράλλαχτοι, πάντα αμετανόητοι, να επιτίθενται εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ,με τα ίδια, ακριβώς, όπλα, τις ίδιες σαχλαμάρες.
 
Από τις ηλίθιες ρετσέτες και τις χαϊβανίστικες δηλώσεις του μαλακοπίτουρα Κεδίκογλου και άλλων δεξιόμουτρων φυντανιών, τύπου Δένδια, προχώρησαν στην παραγωγή και το πλασάρισμα, παραποιημένου ηλεκτρονικού υλικού, στα πλαίσια της προβοκατόρικης λειτουργίας τους.

Είναι ξεκάθαρο, πια, πως μεταφερόμενη η Δεξιά κουστωδία από τη Ρηγίλλης στη Συγγρού, φρόντισε και πήρε μαζί της, εκτός από τη διαχρονική αλήτικη νοοτροπία κι όλα τα ιστορικά …χαλκεία της !...

Υ.Γ. Μήπως δεν είναι από τη Δεξιά κωλοφάρα κι όλοι αυτοί οι μυαλοφυγόδικοι, τύπου Καμμένου κ.α., που ξερνάνε τις εμετικές συκοφαντίες τους κατά του Γ. Παπανδρέου, ως φορέα σκοτεινού σχεδίου …άλωσης της Ελλάδας ; Μήπως δεν είναι οι κάθε είδους Σαμαράδες, που μέχρι πρότινος, με την πολιτική λειτουργία τους, υποδαύλιζαν αυτές τις επιθέσεις ; Μήπως δεν είναι η Συγγρού, που μέχρι σήμερα δεν έχει βρει τίποτα να πει, κατά αυτών των υβριστικών συμπεριφορών ?...

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Γ@ΜΩ ΤΟ ΣΟΛΟΜΟ !...


Μέρα μεσημέρι. Πλατεία Κολωνακίου, γωνία με Πατριάρχου Ιωακείμ. Μια μαυροντυμένη γυναίκα, στα 60 της, έχει ξαπλώσει μπρούμυτα πάνω στο πεζοδρόμιο. Κρατάει ένα κουτάκι που μέσα έχει πενταροδεκάρες. Πεινάει και ζητιανεύει. Σήμερα μοιάζει πιο αποκαμωμένη από ποτέ.
 
Δύο κοπέλες περνούν από μπροστά της και σταματούν ακριβώς εκεί που βρίσκεται εκείνη. Φορούν τα απολύτως απαραίτητα και κρατούν 2 μεγάλους δίσκους με νοστιμιές: καναπεδάκια με σολομό, μπρικ και χαβιάρι. Σταματούν τους περαστικούς για να τους κεράσουν «...για τα εγκαίνια του νέου μας μαγαζιού»!
 
ΟΛΟΙ οι περαστικοί, γκάγκαροι Αθηναίοι και μη, δοκιμάζουν τις νοστιμιές και επιδοκιμάζουν. Κανείς τους δεν κοιτά στο πεζοδρόμιο. Κανείς τους δεν ρίχνει βλέφαρο στη μαυροντυμένη γυναίκα που βρίσκεται ακριβώς από κάτω !
 
 Ένας θίασος χυδαίας επιθεώρησης κάνει sold out την ξεφτίλα. Τρώει τον σολομό και ονειρεύεται, έστω για λίγο, τη μεγάλη ζωή. Ακριβώς δίπλα, η μικρή, η ανώνυμη, η τελειωμένη ζωή. Αυτή που δεν αξίζει ούτε τη ματιά μας. Αυτή που περνάει στο ντούκου.
 
Αυτό ακριβώς έχουμε πάθει. Όλοι. Βλέπουμε τη ζωή να περνάει κι εμείς, εκεί, στο ντούκου. Το μυαλό μας μόνο στον σολομό και το μπρικ.

Καθόλου δεν μας απασχολούν οι φασισταράδες δολοφόνοι του Πακιστανού ποδηλάτη, το ιδιαιτέρως παραπλανητικό πρωτοσέλιδο του Πρώτου Θέματος της Κυριακής, οι τέσσερις κάλπες της συμφοράς, οι δικαστές της ζαρντινιέρας που, πάλι, δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους ή οι τρομοκράτες της χύτρας που αποφάσισαν να βάλουν βόμβα κυριακάτικα στο Mall την ώρα που εκατοντάδες γονείς και πιτσιρίκια βολτάριζαν στα μαγαζιά του...

Ξανακοιτάζω τη γυναίκα που έχει σταματήσει πια να παρακαλάει. Εξακολουθεί να είναι ένα με το πεζοδρόμιο αλλά τώρα πια η σιωπή της είναι εκκωφαντική. Κουράστηκε. Δεν την ακούει και δεν τη βλέπει κανείς σήμερα.

Οι κοπελίτσες βλέπουν τους δίσκους τους να έχουν αδειάσει και κοιτάζουν η μια την άλλη πολύ ικανοποιημένες. «Σούπερ θα πάει το μαγαζί, θα δεις!», λέει η μια. Η άλλη ξεκαρδίζεται στα γέλια από τη χαρά της.

Γ@μώ τον σολομό μου, γ@μώ...
 

ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ !...


Τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρούμε μία έξαρση σε βομβισμούς και εμπρηστικούς μηχανισμούς, που άλλοι μεν έχουν σχέση με την δράση αντιεξουσιαστών και άλλοι με τη δράση τρομοκρατών ανώτερου επιπέδου, έχουμε την ιστορία Λαγκάρντ και τα παρεπόμενα, έχουμε την «αγανάκτηση» των καραμανλικών που δεν δέχονται το μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κρίση που ανήκει στους ίδιους και τον ηγέτη τους και έχουμε και περίεργες πρακτικές από πλευράς οικονομικών εισαγγελέων.
 
Οπως την αποστολή στη Βουλή των καταθέσεων κάποιων μαρτύρων μία ώρα πριν αρχίσει η ψηφοφορία και τώρα το πόρισμά τους από την έρευνα που έκαναν, με το οποίο ουσιαστικά θέτουν θέμα μαγειρέματος του ελλείμματος το 2010 για να φτάσει στο 15,6% το 2010 και να αναγκαστεί η χώρα να μπεί στο μηχανισμό στήριξης, δηλαδή στο μνημόνιο.

Κατά το πόρισμα την ευθύνη για την αλλοίωση την έχει ο επικεφαλής της Στατιστικής Υπηρεσίας, ο Γεωργίου, αλλά μπορεί να υπάρχει και ιθύνων νους δηλαδή, ο Γ. Παπανδρέου, ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ο Μπαρόζο, ο Ρεν ή ο Τόμσεν και επομένως θα πρέπει εφόσον προκύψει με στοιχεία να παραπεμφθούν και αυτοί. Απλά θα πρέπει να επισημανθεί ότι αυτή η συζήτηση έχει γίνει ήδη στη Βουλή και βγήκαν η Γιούροστατ και και κάποιες διεθνείς οργανώσεις στατιστικόλόγων που στήριξαν τον Γεωργίου. Εξάλλου, επειδή δεν υπήρχε πλέον εμπιστοσύνη στις ελληνικές στατιστικές, η Γιούροστατ είχε τοποθετήσει δίπλα στον Γεωργίου και δικό της άνθρωπο για να ελέγχει τα πάντα.
 
Πέρα όμως από αυτά, να θυμίσουμε ότι η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο τον Μάϊο του 2010 με έλλειμμα 12,8 και μετά αναθεωρήθηκε στο 15,6%. Οπως και ότι η ιστορία με τα γνωστά «σουάπς», απολύτως νόμιμη πρακτική τότε, έγινε το 2001, ενώ η Ελλάδα είχε μπεί ήδη στην ΟΝΕ με τους δείκτες του 1999. Και ας λέει ό,τι θέλει ο Παυλόπουλος και ας έλεγαν ό,τι ήθελαν διάφοροι στο εξωτερικό, όταν το κλίμα ήταν πολύ αρνητικό για τη χώρα μας. Σημειωτεόν ότι και την υπόθεση με τα «σουάπς» ερευνούν οι Πεπόνης και Μουζακίτης και θα δούμε τι πόρισμα θα κάνουν.
 
Ολα αυτά βέβαια δεν είναι καθόλου υγιεινά για την πορεία της οικονομίας, αλλά θα δημιουργήσουν αναταραχή γιατί θα δώσουν τροφή στους απανταχού λαϊκιστές και στους καραμανλικούς που έχουν ξεσπαθώσει και οι οποίοι παίρνουν βοήθεια και από τύπους σαν τον Λοβέρδο που τώρα θυμήθηκε ότι ήταν εναντίον στην ανάμειξη του ΔΝΤ στην Ελλάδα, παρ' όλο που άλλοι το αποφάσισαν και όχι εμείς. Κυρίως δε, θα κάνει έξαλλους τους ξένους που θα πειστούν ότι η χώρα μας είναι όντως «ειδική περίπτωση» και θα δώσουν πάλι τροφή σε όσους υποστηρίζουν ότι δεν ανήκει στην Ευρώπη. Θα τα δείτε όλα αυτά, εδώ είστε και εδώ είμαστε...

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ !...

 
Σφοδρή επίθεση κατά των οικονομικών εισαγγελέων για τη δίωξη σε βάρος του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, εξαπέλυσε ο πρώην πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου. Σε ανακοίνωση του Γραφείου του κ. Παπανδρέου, οι οικονομικοί εισαγγελείς κατηγορούνται για κομματική μεροληψία σε βάρος του ΠΑΣΟΚ.
 
«Φαίνεται ότι οι οικονομικοί εισαγγελείς "βλέπουν" πρόβλημα, μόνον όταν κάποια υπόθεση μπορεί να συνδεθεί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τη μεγάλη προσπάθεια για τη διάσωση της χώρας», αναφέρεται στην ανακοίνωση και υπογραμμίζεται ότι «έτσι υπηρετούν τη δικαιοκρατία».
 
Στην ανακοίνωση επισημαίνεται επίσης ότι «η ηγεσία της ΕΛΣΤΑΤ κατέβαλε προσπάθειες για να συμμορφωθεί με τους κανόνες της ΕΕ και να αποκαταστήσει τη διαφάνεια και την αξιοπιστία σε έναν τομέα καθοριστικό για τη χώρα και τους Έλληνες και αυτή η προσπάθεια μετατρέπεται σε ποινική διαδικασία, την ίδια ώρα που όσοι οδήγησαν τη χώρα στο δημοσιονομικό γκρεμό μέχρι τον Οκτώβριο του 2009 παραμένουν στο απυρόβλητο».
 
Η κίνηση των οικονομικών εισαγγελέων έρχεται σε αντίθεση με την Κομισιόν, η οποία αναφέρει, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα, στις 26 Απριλίου 2012, ότι η Eurostat, έχει δημοσιεύσει τα ελληνικά στοιχεία σε τρεις διαδοχικές περιπτώσεις από το Νοέμβριο του 2010 και μετά, «χωρίς επιφυλάξεις», κάτι που, όπως αναφέρει η Κομισιόν, «αντικατοπτρίζει τη σημαντική βελτίωση των ελληνικών δημοσιονομικών στατιστικών και τη συμμόρφωση με τους κανόνες του ΕΣΛ95».
 
Παράλληλα αφήνεται να εννοηθεί ότι οι δύο εισαγγελείς μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2013 και του Προγράμματος Προσαρμογής.
 
Οπως τονίζεται στην ανακοίνωση του Γραφείου του κ. Παπανδρέου, «η εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2013 της τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας με πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά, μας διαβεβαιώνει ότι, η εκτέλεση τόσο του Προϋπολογισμού όσο και του Προγράμματος Προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας, στηρίζονται στην παραδοχή ότι το έλλειμμα του 2009 έφθασε το 15,6%».

ΠΑΣΟΚ: Οι επιλογές αντιμετώπισης της κρίσης δεν αντιμετω-πίζονται με το ποινικό δίκαιο.

«Οι λόγοι που οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε βαθιά κρίση και οι μεγάλες και δύσκολες επιλογές που έγιναν και γίνονται για τη διαχείρισή της και την έξοδο από αυτήν δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως ζητήματα ποινικού δικαίου».Αυτό τονίζεται εξάλλου, σε σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΠΑΣΟΚ, αναφορικά με όλα τα θέματα της οικονομίας που συζητούνται δημόσια και γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστούν με άσκηση ποινικών διώξεων, όπως διευκρινίζεται αρμοδίως.

Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η άσκηση ποινικής δίωξης για παραποίηση στοιχείων του ελλείμματος από στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ προκειμένου αυτό να παρουσιαστεί διογκωμένο, ώστε, κατά την εισαγγελική κρίση, να επιβληθούν νέα δυσβάστακτα μέτρα στους πολίτες.

Το ΠΑΣΟΚ τονίζει επίσης ότι «οι θεωρίες της συνωμοσίας για το πώς οδηγήθηκε η χώρα στην κρίση και οι θεωρίες του «από μηχανής Θεού» που θα την βγάλει μαγικά και χωρίς κόπο από αυτήν, εκθέτουν τη χώρα και τους πολίτες σε μεγάλο κίνδυνο και προσπαθούν να ανακόψουν τη μόνη εφικτή, υπεύθυνη και ασφαλή εθνική στρατηγική».

Και το σχόλιο καταλήγει : «Ελπίζουμε, όταν όλοι αντιληφθούν αυτές τις απλές αλλά κρίσιμες αλήθειες, να μην είναι πολύ αργά για τον τόπο».

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ?...


Το SPD -τόσο ο υποψήφιος καγκελάριος Στάινμπρουκ όσο και ο υποψήφιος πρωθυπουργός της Κάτω Σαξονίας Βάιλ- έκανε μια από τις χειρότερες προεκλογικές εκστρατείες. Στην αντίπαλη πλευρά ο απερχόμενος τοπικός πρωθυπουργός Μακάλιστερ, επικοινωνιακά χαρισματικός, κατηύθυνε τμήμα της εκλογικής βάσης των Χριστιανοδημοκρατών προς τους Φιλελεύθερους για να περάσουν το συνταγματικό όριο του 5% και να παραμείνουν στην τοπική Βουλή.

Παρά τα παραπάνω δεδομένα, ο κυβερνητικός συνασπισμός έχασε την προχθεσινή εκλογική αναμέτρηση -έστω και οριακά με μια έδρα- αλλά και τον έλεγχο της Ανω Ομοσπονδιακής Βουλής Μπούντενσρατ.

Ετσι, η εικόνα θριάμβου που δίνουν για την Μέρκελ οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποδομείται και οι εθνικές βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου μπορούν να οδηγήσουν σε πλήρη ανατροπή.

Το τέχνασμα που είναι δυνατό σε τοπικό επίπεδο, η τροφοδότηση των Φιλελευθέρων με ψήφους από τους Χριστιανοδημοκράτες, είναι αδύνατο και ίσως πολιτικά ανεπιθύμητο να γίνει σε εθνική κλίμακα:

Αν οι Φιλελεύθεροι μπουν στην Ομοσπονδιακή Βουλή με ποσοστό λίγο πιο πάνω από το 5% είναι πολύ πιθανόν οι έδρες τους να μην δίνουν κυβερνητική κοινοβουλευτική αυτοδυναμία στη Μέρκελ αθροιζόμενες με αυτές των Χριστιανοδημοκρατών. Αντίθετα προστιθέμενες στις έδρες των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων εκλέγουν σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο.

Αν οι Φιλελεύθεροι δεν μπουν στη Βουλή τότε ως μόνη βιώσιμη κυβερνητική λύση προβάλλει ένας νέος μεγάλος συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών, με τη Μέρκελ να μπορεί να διεκδικήσει τρίτη θητεία στην Καγκελαρία.

Χωρίς, λοιπόν, τη δυνατότητα ή το κίνητρο πριμοδότησης των Φιλελευθέρων οι Χριστιανοδημοκράτες είναι πολύ πιθανόν ότι δεν θα μπορούν να αξιοποιήσουν την εκλογική πρωτιά τους με οποιοδήποτε ποσοστό για να σχηματίσουν κυβέρνηση.

Ολα τα παραπάνω υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει κάποιο σοβαρό ατύχημα στην Ιταλία ή την Ισπανία που θα ταράξει τη σχετική ηρεμία που υπάρχει σήμερα στην Ευρωζώνη αλλά και δεν θα υπάρξουν μηνύματα για μακροχρόνιο εγκλωβισμό της χώρας στην ύφεση.
 
Πρόκειται για ένα σκηνικό με ανατρεπτικές από τώρα επιπτώσεις στις ισορροπίες της Ευρωζώνης : Από κυρίαρχος του παιχνιδιού που περίμενε απλά έναν εύκολο θρίαμβο, μια δεδομένη και κλειδωμένη νίκη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, η Μέρκελ είναι όμηρος κάθε αναταραχής και κλυδωνισμού, από την επανάκαμψη ενός ισχυρού Μπερλουσκόνι στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας, μια αδυναμία πρόσβασης της Ισπανίας στις αγορές, μέχρι μια κοινωνική ανάφλεξη στη Γαλλία.

Η Μέρκελ ήταν και είναι και σε εσωτερικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο μια χαρισματική τακτικίστρια, χωρίς στρατηγικό όραμα ή ορίζοντα :Θυσίασε την πυρηνική ενέργεια στον βωμό ενός «φλερτ» με τους Πράσινους, που δεν απέδωσε.Επέβαλε μια πολιτική λιτότητας στον Νότο που πυροδότησε μια δυναμική επανεγκλωβισμού στην ύφεση της ίδιας της Γερμανίας.Ηλθε σε αντιπαράθεση με ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία για την επέμβαση στη Λιβύη και επί της ουσίας αφήνει μόνη της τη Γαλλία στο Μάλι.

Η μέχρι στιγμής πολιτική της μακροβιότητας είναι συγκυριακή, καθώς οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν δει την εκλογική τους εμβέλεια να οροθετείται από την Αριστερά των Λαφοντέν - Γκίζι, με την οποία δεν υπάρχουν ακόμη οι προϋποθέσεις για συνεργασία σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

Το μεγαλύτερό της πρόβλημα είναι ότι στον κυνικό τακτικισμό χωρίς αρχές την υπερακοντίζουν οι Φιλελεύθεροι, που βλέπουν καθαρά ότι αν είναι παρόντες στην επόμενη Βουλή θα παραμείνουν στην κυβέρνηση μόνον υπό σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο.Κυρίαρχος ή όμηρος ;

Πρόκειται για ένα σκηνικό με ανατρεπτικές από τώρα επιπτώσεις στις ισορροπίες της Ευρωζώνης : Από κυρίαρχος του παιχνιδιού που περίμενε απλά έναν εύκολο θρίαμβο, μια δεδομένη και κλειδωμένη νίκη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, η Μέρκελ είναι όμηρος κάθε αναταραχής και κλυδωνισμού, από την επανάκαμψη ενός ισχυρού Μπερλουσκόνι στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας, μια αδυναμία πρόσβασης της Ισπανίας στις αγορές, μέχρι μια κοινωνική ανάφλεξη στη Γαλλία.