Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΕΥΧΩΝ !...


Αυτές τις άγιες μέρες καλό είναι να διευκρινίσουμε για ποιο λόγο χτυπάνε οι καμπάνες. Για ποιο λόγο φωταγωγούνται δέντρα σε πλατείες. Για ποιον λόγο οι ουρανοί αγάλλονται και χαίρεται η φύσις όλη.

Όχι, δεν είναι για τον Υιό του Κυρίου που εγεννήθη ημίν. Δεν είναι για το άστρο της ελπίδας που ανέτειλε από τη Βηθλεέμ. Ούτε για τον Άγιο Βασίλειο από την Καισαρεία, ούτε καν για τον Σάντα Κλάους από τη Φιλανδία. Δεν είναι για το γύρισμα του χρόνου, ευτυχές του 2014 και τα τοιαύτα.

 Είναι γιατί η χώρα επέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα !

Το πόσο είναι αυτό το πλεόνασμα είναι αλήθεια ότι δεν το ξέρουμε επακριβώς. Δεν είναι ότι δεν θέλουν να μας το πουν, να χαρούμε κι εμείς λίγο, είναι γιατί τα νούμερα έχουν κάποιον τζόγο και ανεβοκατεβαίνουν κατά περίσταση, και ως γνωστόν έχει λείψει και η εμπιστοσύνη -η πίστις, καλό χρόνο να ’χουμε-, οπότε είναι καλύτερα να κάνουμε λίγο κράτει και να περιμένουμε να μας έρθουν τα καλά μαντάτα εκεί κατά τον Απρίλιο από τη Eurostat, η οποία, βλέπεις, είναι αξιόπιστη, αποστρέφεται τη δημιουργική λογιστική και τα σχετικά παιχνίδια, αυτά τα κάνουν οι επιμέρους χώρες – η Eurostat ποτέ. 

 Όσο λοιπόν εσείς θα περιμένετε να μάθετε το ύψος του πλεονάσματος και να το χαρείτε, αφήστε με εμένα να σας εξηγήσω περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Είναι εκείνη η επιστροφή φόρου που περιμένεις να πάρεις από το 2011 κι όλο κάπου κολλάει και δεν σου την αποδίδουν. 

Είναι εκείνο το δώρο Χριστουγέννων που σου έκοψαν, εκείνες οι υπερωρίες που δεν σου έγραψαν, η συνταξούλα σου που την κλαις γιατί είσαι μικρός ακόμα αλλά μη σε νοιάζει, όταν μεγαλώσεις θα την (ξανα)πάρεις. Είναι τα λεφτά που σου χρωστάει για εκείνες τις εργολαβίες που έκανες προ τετραετίας ο δήμος, το υπουργείο, η ΔΕΚΟ και δεν τα έχεις δει ούτε από μακριά. Είναι ο ΦΠΑ που πλήρωσες χωρίς να τον έχεις πληρωθεί, επειδή είχες εμπιστοσύνη και τους έκοψες τιμολόγιο. Είναι κι ο άλλος ο ΦΠΑ που σου χρωστάει το Δημόσιο και δεν σου τον αποδίδει. 

Είναι η έκτακτη εισφορά που σου κότσαραν, και ο φόρος πολυτελείας για το 8ετές αυτοκίνητό σου, και το τεκμήριο διαβίωσης που σου καταλόγισαν επειδή ζεις κι επειδή έχεις το θράσος να έχεις και παιδιά παιδιά, που αν το είχες υποψιαστεί εγκαίρως όχι παιδιά δεν θα ’κανες αλλά ούτε και κατοικίδιο θα αποκτούσες, γιατί οσονούπω θα σου το φορολογήσουν κι αυτό. Είναι ο φόρος ακίνητης περιουσίας που πλήρωσες, αλλά και το ειδικό τέλος ακινήτων που σου έβαλαν για πανωπροίκι.

 Όλ’ αυτά είναι το πλεόνασμα, κι αυτά κι εκείνα, και κάτι που ’χουμε μες στην καρδιά, και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου ακτίνα και που σίγουρα θα σου το φορολογήσουν κι αυτό – τέλος πατριωτισμού θα λέγεται, αν θες να ξέρεις. Τέλος, με τη διπλή έννοια. 

 Αυτό λοιπόν είναι το πλεόνασμα, θέλεις το πιστεύεις θέλεις όχι. Ένα εικονικό υπόλοιπο στο κάτω μέρος του ισολογισμού, για να μπορέσει να πει η Μέρκελ στις Ευρωεκλογές ότι το πείραμα στην Ελλάδα πάει καλά και πρέπει οι συντηρητικοί (περιλαμβανομένων και των σοσιαλδημοκρατών) να υπερψηφιστούν για να πάνε τα πράγματα ακόμα καλύτερα. 

 Αυτά για το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας του έτους 2013, για το δικό σου υστέρημα, δηλαδή. Ας χτυπούν λοιπόν οι καμπάνες και ας φωταγωγηθούμε... 

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΛΑΣΤ ΤΟ ΚΡΙΣΤΜΑΣ !...



Υπάρχουν πολλά ανυπόφορα τραγούδια που ξεκινούν με κουδουνάκια προκειμένου να προειδοποιήσουν και τους πλέον ανυποψίαστους πως θα ακολουθήσουν μελωδίες και στίχοι επικίνδυνοι ακόμα και για τα πιο ανθεκτικά στομάχια.
 
Κανένα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνο που διηγείται την ιστορία του τύπου που, τα περασμένα Χριστούγεννα, έφαγε χυλόπιτα και ένα χρόνο μετά διαλαλεί, πως θα την πέσει σε κάποιον άλλο ή κάποια άλλη για να πνίξει τον πόνο του.
 
Εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια αυτό το σιροπιαστό νιαούρισμα του πληγωμένου εγωισμού ενός τύπου που μπέρδεψε το one το night το stand με σχέση, στοιχειώνει τα Χριστούγεννα με τόση επιμονή που δεν μπορεί παρά να γεμίσει απαισιοδοξία για το μέλλον του δυτικού πολιτισμού ακόμα και τον πιο αισιόδοξο και μπράβο του.
 
Στο αναρτημένο βίντεο η τελευταία –και καλύτερη– διασκευή...
 

 

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

ΜΙΑ ΒΡΟΧΗ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ !...


Το γνωστό ρεφραίν "μια βροχή θα μας σώσει" παίζει αναγκαστικά στις μέρες μας και στην πρωτοφανή περίσταση της αιθαλομίχλης.

Πρόκειται για το ...κατόρθωμα των κυβερνητικών, να οδηγήσουν τους πολίτες, μεταφορικά και κυριολεκτικά, σε λύσεις αυτοκτονίας, καίγοντας στο φουλ τα τζάκια και τις σόμπες τους, αφού η θέρμανση με το πετρέλαιο κατέστη, πλέον, απαγορευτική !

Το "ωραίο" είναι, πως η πρόσφατη σύσκεψη των αρμόδιων φωστήρων κατέληξε, αφ΄ ενός στην επιμονή της αυξημένης φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης και αφ΄ ετέρου στην εκτίμηση, πως το μέτρο έχει πετύχει και ως ...επιτυχία, πιστώνεται στην κυβέρνηση. Τάδε έφη, με τραπεζικούς όρους, ο και τραπεζικός κ. Στουρνάρας !

Με μπακαλίστικους λογαριασμούς προσπαθούν να κρύψουν το γεγονός, πως το μέτρο τους, αντί να φέρει περισσότερα έσοδα στο δημόσιο, τα λιγόστεψε και, μάλιστα, κατά πολύ, ενώ χρησιμοποιούν κι ένα απαράδεκτο, πρόσθετο επιχείρημα, για ν΄ αμυνθούν στη γενική κατακραυγή.

Λένε, λοιπόν, πως το μέτρο, της αυξημένης φορολόγησης του πετρελαίου θέρμανσης είναι αναγκαίο για να καταπολεμηθεί το λαθρεμπόριο των καυσίμων, δεχόμενοι, δηλαδή, πως για να "πληρώσουν" οι λαθρέμποροι, πρέπει να "ληστευθούν" οι απλοί πολίτες !

Και επειδή η γελοιότητα, όταν αρχίζει δεν τελειώνει πουθενά, οι ...πετυχημένοι φορείς αυτής της πολιτικής προχωρούν και σε άλλα, γελοία, μέτρα περιορισμού της χρήσης των τζακιών και των σομπών, μπροστά στο ογκούμενο και επικίνδυνο φαινόμενο της αιθαλομίχλης !...

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

ΚΑΛΑΝΤΑ ΜΠΛΟΥΖ !...


Περπατώντας Χριστουγεννιάτικα στους δρόμους της Αθήνας, σίγουρα δεν πέφτω από τα σύννεφα αλλά μετά βεβαιότητας νιώθω να βουλιάζω σε μια αργόσυρτη σιωπή εν μέσω πολύβουης εορταστικής περατζάδας. Η ατμόσφαιρα δεν σηματοδοτείται πλέον από έκπληξη, σάστισμα, αμηχανία όπως στην αρχή της ύφεσης και την δραματική της εξέλιξη εδώ και πέντε χρόνια. 

Σήμερα αφουγκράζομαι τη βουβή απουσία προσδοκίας από ανθρώπους κατεστραμμένους οικονομικά και υποβαθμισμένους ταξικά. Άνεργους, υποαμειβόμενους, απλήρωτους μισθωτούς, τσεκουρωμένους συνταξιούχους, κλονισμένους εμποροβιοτέχνες και καταρρέοντες μικροεπαγγελματίες. Συναντώ κάθε τόσο ένα τραυματισμένο ανθρώπινο σμάρι που στροβιλίζεται ανάμεσα στην περιθωριοποίηση και την απόγνωση σε ένα τοπίο που μοιάζει να συνδυάζει τη βαλκανική μελαγχολία και μεσογειακή βορειοαφρικανική στέρηση.

Με δυο λόγια, φτώχεια. Όχι σαν αυτή που ξεδίπλωσε ηθικοπλαστικά στις τρυφερές Χριστουγεννιάτικες νουβέλες του ο Ντίκενς. Ούτε, φυσικά, σαν εκείνη που αποτύπωσαν ηθογραφικά οι ντόπιες ασπρόμαυρες φαρσοκωμωδίες του 60. Δεν πρόκειται πια για το ελπιδοφόρο «θαύμα» που έκανε τον εύπορο σπαγκοραμμένο να ανοίξει το πουγκί του για να φέρει την ευτυχία στο εορταστικό τραπέζι φτωχών και πλουσίων. Δεν αναχωνεύει πλέον τη φτωχική αυλή με τις κληματαριές και τα γεράνια όπου η συμπόνια και η αλληλεγγύη στηριζόταν στη αθώα προσδοκία της μεταφοράς της σε διαμέρισμα πολυκατοικίας, χάρη στη καλή τύχη, το πλούσιο γάμο, την επιδέξια ματσαράγκα. 

Δυστυχώς η νέα φτώχεια, όσες τέχνες κι αν κατεργάζεται, είναι μασίφ σαν μπρούτζινο μαγκάλι. Είναι η ασφυκτική αποψίλωση τής υλικής και ψυχολογικής κανονικότητας του μόλις πρότερου βίου, δίχως χαραμάδες αναπνοής. Και έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί απειλή.

Ξεδιπλώνεται ήδη θλιβερά αποκρουστική στις νέες φτωχογειτονιές που παραμυθιάζονταν μέχρι πρότινος ότι ήταν μικροπλούσιες. Περιέχει την τρομακτική ανεργία , το σποραδικό μεροκάματο, την ευκαιριακή ψευτοδουλειά, τον αποκλεισμό των νέων, τον ξενιτεμό. Προσθέτει την ανάλγητη λεηλασία των αδυνάτων στερώντας τους, δημόσιες παροχές, ασφάλεια, υγεία, παιδεία, υποδομές, βοήθεια για τους άπορους. Και αφαιρεί κάθε σχέδιο, σκοπό, πίστη, ελπίδα απόδρασης από την αχρειότητα και τη δυστυχία πλασάροντας φόβο και ηττοπάθεια. Πολύ απλά, οι δράστες της φτωχοποίησης της μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού περιγράφουν τη φτώχεια σαν μια αναπόδραστη , σχεδόν καταναγκαστική, κακή μοίρα. Την οποία δεν αποκλείουν να χειροτερεύσει. Γι αυτό απαιτούν υπομονή, πειθαρχία και καρτερία-αν όχι νέες θυσίες

Ωστόσο η φτώχεια, ζοφερή και καθόλου συγκυριακή, δεν είναι το αποτέλεσμα μιας στραβής που «έκατσε» αναπάντεχα στη χώρα. Είναι συνέπεια της αιματηρής λιτότητας και της νοοτροπίας των αμείλικτων ακρωτηριασμών που της αποστερεί την δυνατότητα επιβίωσης. Δεν είναι μόνο οι διαρκείς και επεκτεινόμενες περικοπές, δεν είναι το αέναο χαράτσωμα των άλλοτε μικρομεσαίων που ξηλώνει το όποιο κεκτημένο δίχτυ ασφαλείας. Είναι το ξεθεμελίωμα της αξιοπρέπειας μπροστά στο συστημικό αποκλεισμό ενός συρρικνωμένου μέλλοντος.

Γιατί πίσω από τους ζαρωμένους πολίτες που περιδιαβαίνουν με άδεια χέρια την εθιμοτυπική εορταστική αγορά, τη στερημένη καθημερινότητα των παγωμένων νοικοκυριών, τα όλο και περισσότερα μαγαζιά με τα κατεβασμένα ρολά, κρύβονται ανθρώπινα δράματα, προσωπικοί αφανισμοί, ψυχολογικές ήττες και υλικές καταστροφές που καμιά στατιστική δεν μετράει με αριθμούς. Και προφανώς στη πλειονότητα τους αυτές οι περιπτώσεις μη εξόφθαλμης πενίας δεν βρίσκονται στην ουρά των συσσιτίων της Αρχιεπισκοπής, στις λίστες απορίας των Δήμων, στις εκδηλώσεις ανακούφισης των δικτύων αλληλεγγύης. Καταχωνιάζουν τις επώδυνες δυσχέρειες, κρύβουν την οριακή φτώχεια, ντρέπονται για την οικονομική τους κατακρήμνιση με τρόπο που έχει ήδη κονιορτοποιήσει την εμπιστοσύνη τους προς τις πολιτικές ελίτ που τους κατάντησαν κοινωνικά απόβλητους. Και αυτή την αποστροφή δεν τη πιάνει καμία δημοσκόπηση...

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

ΛΙΓΗ ΤΣΙΠΑ !...


Τα θαύματα κρατάνε τρεις μέρες σ' αυτή τη χώρα των θαυμάτων. Αυτό είναι το διάστημα που απασχολούν τον Τύπο και την κοινή γνώμη σημαντικά γεγονότα. Σ' αυτό ίσως πόνταρε και ο Μιχάλης Λιάπης και είπε να ξεφύγει από το άγος της δίκης και της διαπόμπευσης για τις πλαστές πινακίδες, με ένα ταξιδάκι, σε ένα μέρος όπου δεν θα υπάρχουν ενοχλητικοί Ελληνες, ας πούμε τη Μαλαισία.
 
Ωραία. Οταν γυρίσει, οι οργανώσεις και τα κινήματα «Δεν πληρώνω» θα μπορούσαν να τον εντάξουν στους κόλπους τους και μάλιστα σε ηγετική θέση, αναμείβοντας την εφευρετικότητα απέναντι στους κρατικούς εισπρακτικούς μηχανισμούς. Ή μπορεί να γράψει και κάνα βιβλίο με πατέντες για μην πληρώνεις φόρους, τέλη κυκλοφορίας κ.ά. ή πώς να ξεφεύγεις γενικά από τους νόμους.
 
Αλλά είπαμε. Οταν γυρίσει μαυρισμένος από τις διακοπές του, ουδείς θα ασχολείται. Εξάλλου, στο εξής θα είναι απόλυτα νομιμόφρων, διαβεβαίωσε ο συνήγορός του.
 
Οι άφραγκοι Ελληνες θα έχουν ζαλιστεί από τα νέα θαύματα. Οι εφοριακοί μπορεί να έρχονται ανά πάσα στιγμή στα σπίτια μας και να ψάχνουν τα πάντα, να βάζουν χέρι σε μισθούς, καταθέσεις και ό,τι άλλο εισόδημα βρουν.
 
Απελπισμένοι από τους νέους φόρους, οι αγρότες θα συνεχίζουν να κάνουν βόλτες σε πλατείες και εθνικές οδούς, διεκδικώντας κάτι καλύτερο χωρίς πλέον επιδοτήσεις. Οι μακροχρόνια άνεργοι θα περιμένουν με αγωνία τη συγκλονιστική βοήθεια των 200 ευρώ για να τα βγάλουν πέρα. Η ΔΕΗ, μόλις περάσουν οι γιορτές, θα συνεχίσει να κόβει σωρηδόν το ρεύμα, ενώ μπορεί να ζηλέψει και η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ και οι άλλες εταιρείες νερού.
 
Οι φοιτητές θα αγωνίζονται ακόμα για να σωθεί εκείνο το έρημο το εξάμηνο, οι διοικητικοί υπάλληλοι για να σώσουν τις θέσεις εργασίας και οι πρυτάνεις και οι καθηγητές (όχι όλοι) να λένε, χωρίς τύψεις, «τι είναι ένα εξάμηνο μπροστά στο κύρος του Ιδρύματος;»
 
Σωστά, τι είναι ένα εξάμηνο μπροστά στην Ιστορία; Μερικές χιλιάδες φοιτητών και γονέων ξέρουν την απάντηση. Αν συνοδευόταν αυτή η τοποθέτηση περί κύρους με μια έκφραση λύπης ή συγγνώμης προς όλους αυτούς, ίσως να το δέχονταν καλύτερα.
 
Και αν βλέπαμε και καμιά παραίτηση για λόγους ευθιξίας, ακόμα καλύτερα. Αλλά παραείναι χοντρό τέτοιο θαύμα -και τόσο σπάνιο. Οπότε ας μην περιμένουμε. Τα νέα θαύματα που θα ξεκινήσουν από τη νέα χρονιά θα τα έχουν σκεπάσει όλα αυτά και θα τα έχουν θάψει. Η αγωνία για την καθημερινή επιβίωση δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για συζητήσεις και θεωρίες.
 
Ακόμα και οι αντιστάσεις της κοινωνίας, δεν είναι αυτές που ήταν κάποτε. Οπότε ας κρατηθούμε από τα αληθινά θαύματα. Αυτά της αγάπης και της αλληλεγγύης, που θα μας κρατήσουν στις δύσκολες ώρες που περνάμε. Και ιδιαίτερα το νου μας σε όσους είναι ανήμποροι. Από τα άλλα δεν μπορούμε να περιμένουμε.
 
Και ας κλείσουμε με κάτι χαρούμενο και αισιόδοξο, παραθέτοντας τους τίτλους των τριών πολιτικών βιβλίων που έγραψε ο Μιχ. Λιάπης: «Για μια Ριζοσπαστική Ανανέωση», «Για Ενα Νέο Ηθος» και «Για Μια Δημιουργική Ανατροπή».
 

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ !...


Είδα τις προάλλες ένα παράξενο όνειρο, γλυκό και τρομακτικό μαζί. Ήμουνα, λέει, στο συνέδριο της Δημάρ (όλα μπορεί να συμβούν όταν ελευθερώνεται το ασυνείδητο), μόνο που αυτό δεν γινόταν στον Κεραμεικό αλλά σε κάποιον άγνωστο χώρο. Υπήρχε ένα μεγάλο μπαρ στη μια πλευρά, που μου θύμιζε κάπως μια σκηνή από την ταινία «Λάμψη», το αριστούργημα του Στάνλει Κιούμπρικ, όπου ο επιστάτης του ερημικού ξενοδοχείου (Τζάκ Νίκολσον) φαίνεται να συμμετέχει σε ένα πάρτυ με βαμπίρ (κανονικά, όχι πολιτικά) σε κάποια κρυφή υπόγεια αίθουσα του κτιρίου.

Σ' αυτό το μέρος, λοιπόν, προχωρούσα ανάμεσα στον κόσμο και προσπαθούσα να βρώ παλιούς γνωστούς αλλά δεν αναγνώριζα σχεδόν κανέναν. Κάποιοι με κοίταζαν περίεργα, άλλοι με καλωσόριζαν και μου έσφιγγαν το χέρι ύστερα από τόσον καιρό, όμως κάτι δεν πήγαινε καλά, μια γενική αμηχανία και μια αβεβαιότητα επικρατούσε. Κάποια στιγμή πλησίασα προς το μπαρ και, κοιτάζοντας απέναντι στον καθρέφτη, παγωσα. Αυτός που έβλεπα, δεν ήμουν εγώ! Δεν θυμάμαι καλά το πρόσωπο που αντίκριζα αλλά σίγουρα δεν ήταν το δικό μου. Ξύπνησα έντρομος και καταιδρωμένος.

Δεν έχω το τηλέφωνο του Γιώργου Βέλτσου να τον ρωτήσω τι εννοεί με το «εγώ είμαι ένας άλλος», ούτε ενόχλησα ένα φίλο ψυχίατρο ειδικό στην ερμηνεία των ονείρων αλλά άσχετο με την πολιτική. Η δική μου μέθοδος είναι συνήθως η δημόσια συζήτηση και ο αυτοσαρκασμός. Μπορεί να μην είναι πάντα τόσο αποτελεσματική, όμως είναι σίγουρα πιό οικονομική.

Κι ύστερα, άντε να εξηγήσεις στο γιατρό την ιστορία της ανανεωτικής αριστεράς, τι έγινε στην πόλη το '98, γιατί απέτυχε ο ήπιος εκσυγχρονισμός του Κώστα Σημίτη, τι κατέστρεψε η βάναυση προσαρμογή του μνημονίου, γιατί έφυγε η Δημάρ πρώτα απ το Σύριζα και μετά απ την κυβέρνηση που συμμετείχε, τι σημαίνει η «πρωτοβουλία των 58» για την κεντροαριστερά... «Αδικα βασανίζεσαι τόσα χρόνια», θα μου έλεγε. «Αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν απαντήσεις, ούτε καν ενδιαφέρον. Δεν μπορούσατε τουλάχιστον να γίνετε 69;». Σεξιστής ο γιατρός.

Σπεύδω, λοιπόν να δώσω και πάλι τη δική μου πρόχειρη και αναγκαστικά συνοπτική ερμηνεία. Η βαμπιρική αναφορά του χώρου παραπέμπει σαφώς στην ανάγκη να αλλάξουν όλα όσα γνωρίζαμε κι έχουν πιά οριστικά τελειώσει. Ολα πρέπει να επινοηθούν απ την αρχή. Το ίδιο ισχύει και για τον καθένα απο μας, που πρέπει να βρεί έναν καινούργιο ρόλο, ένα νέο "εγώ" στην ανοιχτή και δυναμική πραγματικότητα που διαμορφώνεται.

Οσο για την κεντροαριστερά και τη Δημάρ, είναι προφανές πως δεν μπορούν να υπάρξουν η μία χωρίς την άλλη. Αν δεν συμβούν αυτά, η όλη προσπάθεια θα είναι άλλη μια «επιδρομή στο άναρθρο», ένα πάρτι βρυκολάκων, ένα όνειρο χειμερινής νυκτός σαν αυτό που σας αφηγήθηκα σήμερα ότι είδα.

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Η ΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ Κ.Ο.Κ !...


Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ.) αποτελεί το πιο σημαντικό νομικό κείμενο σχετικά με την ασφαλή και εύρυθμη κυκλοφορία στους δρόμους. Η καλή γνώση και η τήρηση των διατάξεών του είναι απαραίτητη όχι μόνο για τους οδηγούς, αλλά και για όλους τους χρήστες των οδών, αφού η ασφάλεια επηρεάζεται από τη συμπεριφορά όλων μας. Με αυτή τη λογική ο Κ.Ο.Κ. δεν είναι απλά ένα νομικό κείμενο αλλά κανόνας ζωής, διότι η τήρηση των διατάξεών του επιβάλλεται επί της ουσίας για την προστασία της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης.
 
Είναι γνωστό ότι κάθε χρόνο στη χώρα μας εκατοντάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στην άσφαλτο. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί ένα δυσβάσταχτο φορτίο για την ελληνική κοινωνία, η οποία χάνει ένα από τα παραγωγικότερα τμήματα του πληθυσμού της, καθώς τα θύματα είναι κατ’ εξοχήν νέοι άνθρωποι. Η αλλαγή αυτής της κατάστασης και η άμεση βελτίωση του επιπέδου της οδικής ασφάλειας στη χώρα αποτελεί βασική προτεραιότητα της πολιτείας. Γι’ αυτό και το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών έχει ξεκινήσει μια μεγάλης κλίμακας εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών.
 
Ανάμεσα στους παράγοντες που επηρεάζουν την οδική ασφάλεια πρωτεύοντα ρόλο κατέχει ο άνθρωπος. Τα περισσότερα ατυχήματα οφείλονται στον ανθρώπινο παράγοντα και θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί απλά με την πιο επιμελή τήρηση των διατάξεων του Κ.Ο.Κ. Όλοι εμείς οι χρήστες των οδών μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά, μπορούμε να σώσουμε ζωές εφαρμόζοντας με συνέπεια τους κανόνες ασφαλούς οδήγησης. Η τήρηση του Κ.Ο.Κ. προϋποθέτει τη γνώση των διατάξεών του.
 
Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας περιλαμβάνει το πλήρες κείμενο του Κώδικα, όπως έχει διαμορφωθεί μέσα από συμπληρώσεις και τροποποιήσεις τα τελευταία χρόνια και αποτελεί μία από τις δράσεις του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών για την καλύτερη ενημέρωση των πολιτών σε θέματα οδικής κυκλοφορίας. Είναι βέβαιο ότι η καλύτερη ενημέρωση συμβάλλει στην πρόληψη και την αποφυγή ατυχημάτων, που είναι ο κυρίαρχος στόχος όλων των δράσεών μας.

Μιχάλης Λιάπης
(Πρόλογος στο βιβλίο του νέου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, 2007)

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

ΑΝΙΚΗΤΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ !...


Αν υπάρχει κάτι που επιδεινώνει μια κατάσταση δυσπραγίας και την κάνει ακόμη πιο αφόρητη, είναι να «παίζεις» με τον πόνο του άλλου. Ο εμπαιγμός και η κοροϊδία.
 
Σε ποιους απευθύνονται και τους συνιστούν να μην καίνε τζάκια και ξυλόσομπες ; Σε αυτούς από τους οποίους στέρησαν τη δυνατότητα να προμηθευτούν πετρέλαιο θέρμανσης, ακόμη και με επιδοτούμενες τιμές ; Σε αυτούς που βλέπουν τα παιδιά τους να κρυώνουν και νιώθουν ανήμποροι να προσφέρουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης στην οικογένειά τους ; Με ποια λογική το κάνουν αυτό, όταν οι ίδιοι νομοθέτησαν την εξίσωση της φορολογίας πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης προς τα επάνω και ανάγκασαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλη την επικράτεια να καταφύγουν σε πρωτόγονες μορφές θέρμανσης ;
 
Αν ξετυλίξει κανείς το κουβάρι αυτής της ιστορίας, θα ξεδιπλώσει μπροστά του ένα μακρύ νήμα απίστευτης μυωπίας -για να χρησιμοποιήσουμε έναν ήπιο όρο- σε κάθε προοδευτικό σημείο του οποίου η συνολική εικόνα καθίσταται ολοένα και μελανότερη.
 
Σε καιρό κρίσης αυξάνουν τη φορολογία στα καύσιμα, μέσω της εξίσωσης του φόρου στα δύο είδη πετρελαίου, με στόχο την πάταξη της λαθρεμπορίας και της συνεπακόλουθης φοροδιαφυγής. Κίνηση ορθή, αρκεί να αφορούσε την εξίσωση του φορολογικού συντελεστή προς τα κάτω και όχι προς τα επάνω.
 
Η εξίσωση προς τα επάνω, πρώτον, ενέτεινε, τόσο πέρυσι όσο και εφέτος την ανθρωπιστική κρίση που διέρχεται ο τόπος μας, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά βρέθηκαν αντιμέτωπα με απαγορευτικά κόστη προμήθειας πετρελαίου. Δεύτερον, επέδρασε αρνητικά στα φορολογικά έσοδα, εξαιτίας της μειωμένης ζήτησης και ταυτόχρονα επέδρασε ακόμη αρνητικότερα στα δημόσια οικονομικά, καθώς οδήγησε στη θέσπιση επιδόματος θέρμανσης, αυξάνοντας κατά το ισόποσο τις δημόσιες δαπάνες. Τρίτον, δημιούργησε επιπροσθέτως και μια περιβαλλοντική κρίση, καθώς η αυξημένη χρήση στερεών καυσίμων είχε ως αποτέλεσμα την αιθαλομίχλη που πνίγει σήμερα τα αστικά κέντρα σε όλη τη χώρα.
 
Ας μην θίξουμε καν τα τραγικά περιστατικά που σημειώθηκαν ανά τη χώρα από μαγκάλια...
 
Πόσο πιο... μυωπικό θα μπορούσε να είναι ένα μέτρο ; Πόσο πιο αντικοινωνικό, αντιοικονομικό και τελικά βλακώδες ; Όλα αυτά δε ώστε να καλυφθεί η ανεπάρκεια και η αδυναμία των ιθυνόντων να αντιμετωπίσουν τη λαθρεμπορία καυσίμων, κάτι που θα μπορούσε να είχε γίνει εάν λειτουργούσε εγκαίρως το σύστημα αυτόματου ελέγχου εισροών - εκροών στα σημεία προμήθειας του καυσίμου, ή εάν είχε εξισωθεί ο φορολογικός συντελεστής προς τα κάτω...
 
Έχει καθίσει να υπολογίσει κανείς φωστήρας του οικονομικού επιτελείου ποιο είναι το συνολικό κόστος στην ελληνική οικονομία από την υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων της χώρας ; Έχει υπολογίσει κανείς τους τι σημαίνει για κάποιον να φοβάται να κάνει... ντους στο σπίτι του επειδή κρυώνει ;
 
Όσοι προωθούν, τώρα, την παροχή δωρεάν ηλεκτρικού ρεύματος στα νοικοκυριά, για τις ημέρες έξαρσης της αιθαλομίχλης, έχουν σκεφτεί ότι τζάκια διαθέτουν κυρίως τα σπίτια των μεσαίων εισοδηματικών τάξεων, που ούτως ή άλλως δεν είναι ενταγμένα στο κοινωνικό τιμολόγιο ; Αντίστοιχα, έχουν σκεφτεί ότι είναι ιδιαίτερα δυσχερής ο υπολογισμός των «δωρεάν» ημερών, αφού τα ρολόγια της ΔΕΗ δεν είναι εξοπλισμένα με τους απαραίτητους μετρητές κατανάλωσης ανά ημέρα ; Τι θα κάνουν ώστε να υπολογίσουν ; Προφανώς θα «κόβουν» ένα αυθαίρετο ποσοστό, το οποίο θα βαρύνει τους υπόλοιπους καταναλωτές, οι οποίοι ούτε πετρέλαιο θα μπορούν να βάλουν, αλλά θα επιβαρύνονται και από την ανάγκη άσκησης κοινωνικής πολιτικής που προέκυψε εξαιτίας ενός αποτυχημένου μέτρου...
 
Είπαμε, όμως, η βλακεία είναι ανίκητη...

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ, ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ !...


Mπλεγμένος στις «γραμμές» του παραμένει ο ΣYPIZA, αναφορικά με τις θέσεις του για την Eυρωζώνη, καθώς την ώρα που ο Aλ. Tσίπρας φορά το ευρωπαϊκό του «κουστούμι» και βρίσκεται στη Mαδρίτη, στο συνέδριο του Kόμματος της Eυρωπαϊκής Aριστεράς, προκειμένου να λάβει και επισήμως το χρίσμα του υποψηφίου για τη θέση του προέδρου της Kομισιόν, στην Aθήνα βρίσκεται σε εξέλιξη ο δραχμοπόλεμος.

H «ολική επαναφορά» του Π. Λαφαζάνη, επικεφαλής της Aριστερής Πλατφόρμας και εκφραστή ενός διόλου ευκαταφρόνητου ποσοστού της τάξης του 30% εντός του κόμματος, ο οποίος με την τοποθέτησή του στην τελευταία συνεδρίαση της Kεντρικής Eπιτροπής επανέφερε επιτακτικά το αίτημα περί «εναλλακτικού σχεδίου εγκατάλειψης της Eυρωζώνης», έχει προκαλέσει νέο γύρο εσωστρέφειας και συζητήσεων στην Kουμουνδούρου.
 
O πονοκέφαλος, μάλιστα, για την ηγεσία γίνεται ακόμη μεγαλύτερος, με δεδομένο ότι οι κινήσεις του ΣYPIZA, πλέον, βρίσκονται στο «μικροσκόπιο» και των Eυρωπαίων, οι οποίοι ενημερώνονται διαρκώς για τις... εναλλασσόμενες θέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι και ο Eυρωπαίος επίτροπος Όλι Pεν, κατά τη συνάντησή του με τον Aλ. Tσίπρα, την Πέμπτη στις Bρυξέλλες, του ζήτησε να διευκρινίσει αν τελικά ο ΣYPIZA επιθυμεί η Eλλάδα να βρίσκεται στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Eνδεικτικός, όμως, του προβληματισμού της ηγεσίας για την εικόνα του ΣYPIZA στο εξωτερικό, ήταν και ο εκνευρισμός του Aλ. Tσίπρα, ο οποίος «διέκοψε» τον επίτροπο -όπως περιέγραφε η ίδια η Kουμουνδούρου σε ενημερωτικό της σημείωμα- λέγοντάς του ότι γνωρίζει καλά τις θέσεις του ΣYPIZA, και «καλό θα είναι να μην συνεχίζεται αυτή η κουβέντα γατί μόνο κινδύνους εγκυμονεί για την ελληνική και την ευρωπαϊκή οικονομία».
 
Στον ΣYPIZA, παρά τη ρητορική περί ελεύθερου και πολυσυλλεκτικού κόμματος που επιτρέπει τις διαφορετικές φωνές, ανησυχούν πως η διαρκής επιστροφή στο ζήτημα του νομίσματος, που ούτως ή άλλως υπήρξε και τρωτό σημείο του κόμματος στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, «ακυρώνει» επί της ουσίας οποιαδήποτε στροφή στον ρεαλισμό που επιχειρεί ο πρόεδρος.
 
Tο ζήτημα αυτό, μάλιστα, ενδέχεται να λάβει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις το προσεχές διάστημα, όταν ο κ. Tσίπρας θα πυκνώσει τα ταξίδια του και την παρουσία του στην Eυρώπη, στο πλαίσιο στήριξης της υποψηφιότητάς του. Για τον λόγο αυτό, προς το παρόν, η Kουμουνδούρου επιλέγει να κρύψει το πρόβλημα «κάτω από το χαλί» και να μην ανεβάσει τους τόνους της εσωτερικής αντιπαράθεσης, περιοριζόμενη μόνο στις δηλώσεις στελεχών που «ξεκαθάρισαν» ότι οι απόψεις Λαφαζάνη είναι μειοψηφικές και δεν απηχούν την κεντρική θέση του κόμματος. Άλλωστε, στον ΣYPIZA ελπίζουν ότι σύντομα η ατζέντα θα αλλάξει και πάλι, επιστρέφοντας σε κοινωνικά ζητήματα αιχμής, όπως τους πλειστηριασμούς, ή θέματα όπως εκείνο της ηλεκτροδότησης ευπαθών ομάδων για το οποίο χθες οργανώθηκε και σχετική συνέντευξη Tύπου.
 
Παράλληλα, η Kουμουνδούρου ετοιμάζεται πυρετωδώς για τη μεγάλη σύγκρουση στη Bουλή, την προσεχή Tετάρτη, οπότε και θα συζητηθεί η πρόταση του ΣYPIZA για σύσταση Eξεταστικής Eπιτροπής για το θέμα των υποβρυχίων.

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ !...

 
Και όταν επιτέλους θα έχουμε αφήσει πίσω μας, παρασάγγας πολλούς, το κακόφημο τούνελ και οι δυσκολίες θα είναι μισοσβησμένη ιστορία που θα την αναδιφούν οι λογοτέχνες του μέλλοντος, θα χρειαστεί να ανανεώσουμε το πρόγραμμα των πανεπιστημιακών σχολών. Και για να τιμήσουμε όσους κοπίασαν για μας και πόνεσαν, θα πρέπει να διασώσουμε κάτι από τη σκέψη τους, εισάγοντάς τη στη διδακτέα ύλη. Προς φωτισμό και παραδειγματισμό. Υπό τον τίτλο «Η ευθύνη της ανευθυνότητος» λ.χ., που ακούγεται μπανάλ, μπορεί όμως να απελευθερώσει τη φαντασία των διδασκόντων και, με δέλεαρ το χιούμορ, να ψυχαγωγήσει τους διδασκόμενους.
 
Στο πλαίσιο αυτό θα είναι υποχρεωτική η εκτενής αναφορά στο λεπτό ζήτημα των «Επανασυνδέσεων». Ηχητικά ντοκουμέντα και βίντεο από το παρελθόν, δηλαδή από τον Δεκέμβριο του 2013, και λοιπά εποπτικά όργανα (μια ξυλόσομπα, μια παλέτα, ένας παλιακός λογαριασμός της ΔΕΗ, αφού τότε, με δικά μας πια πετρέλαια και με την αιολική και την ηλιακή μας ενέργεια, δεν θα πληρώνουμε) θα δίνουν μια αρχαιολογική διάσταση στη διδασκαλία. Θα ακούνε λοιπόν και θα βλέπουν οι μέλλοντες φοιτητές τον ίδιο υπουργό, σε έξι συνεντεύξεις του εντός εικοσιτετραώρου, να δίνει επτά πιθανούς τρόπους κάλυψης του κόστους των επανασυνδέσεων. Και τον κυβερνεκπρόσωπο να προτείνει δημοψήφισμα εντός τεσσάρων μηνών, ώστε να διαλέξει ο λαός, βαθιά άνοιξη πια, πώς θα ξαναλειτουργήσουν οι κομμένες συνδέσεις.
 
  Θ’ ακούνε τα στελέχη ενός εκσυγχρονισμένου, επανιδρυμένου και εξηλεκτρονισμένου κράτους να ζητούν τη συνδρομή των εκκλησιών προς ανεύρεση των ορφανών ρεύματος νοικοκυριών. Και θα πληροφορούνται από τον καθηγητή τους ότι αυτό γινόταν και το ’50 και το ’60. Οταν αποφάσιζε ο ιερέας, σε συνάρτηση με την αγαθότητα της συνείδησής του και την αντοχή της στις πιέσεις, ποιοι θα πάρουν βιβλιάριο απόρων και ποιοι όχι. Θα βλέπουν επίσης, πάντοτε σ’ αυτό το χθεσινό μέλλον μας, τους κυβερνητικούς να αποφασίζουν να επιμεριστεί το κόστος των επανασυνδέσεων σε όλους τους λογαριασμούς της ΔΕΗ (τα κέρδη της οποίας δεν πρέπει να θιγούν, καθότι ιερά) και να το ονομάζουν αυτό «κοινωνική κρατική πολιτική».
 
Και θα συνειδητοποιούν ότι ετούτος ο τόπος υπήρξε κοιτίς πολλών, αλλά μόνο την πατρότητα των ευφημιστικών τεχνασμάτων κράτησε μέχρι τέλους.

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΚΟΥΜΠΑΡΕΣ !...


Από όλα τα παιδικά κοριτσίστικα παιχνίδια, οι «κουμπάρες» είναι πιθανόν εκείνο που παίζεται σχεδόν χωρίς κανόνες. Εν πολλοίς θυμίζει τις ασκήσεις αυτοσχεδιασμού των σπουδαστών στις θεατρικές σχολές. Σας δίνουν ένα θέμα ή μια σύμβαση –είστε «κουμπάρες» εν προκειμένω– και από εκεί κι έπειτα κάνετε του κεφαλιού σας. Σαχλαμαρίζετε, κουτσομπολεύετε, λέτε ψέματα, σκοτώνετε την ώρα σας. Δεν είναι τυχαίο ότι στην καθομιλουμένη η έκφραση «παίζουμε τις κουμπάρες» κατέληξε να είναι ταυτόσημη με το «κοροϊδευόμαστε». Εξού και, όταν χάνουμε κάπου-κάπου την υπομονή μας και δηλώνουμε ότι «δεν θα παίξουμε τις κουμπάρες», εννοούμε ότι ήγγικεν η στιγμή της πικρής αλήθειας. Τέρμα το δούλεμα. 

 Τις προάλλες ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, στην κεντρική εκδήλωση για την 95η επέτειο από την ίδρυσή του, δήλωσε για χιλιοστή φορά ότι το κόμμα του Περισσού δεν θα συνεργαστεί ποτέ με το κόμμα της Κουμουνδούρου. Επ’ ευκαιρία στόλισε την Κουμουνδούρου και με ορισμένα από τα πιο προσβλητικά κοσμητικά επίθετα. Κατά κοινή ομολογία, το ΚΚΕ είναι ένα μουρτζούφλικο κόμμα, πιο σοβαρό και από την ίδια τη σοβαρότητα – ως εκ τούτου, δεν συνηθίζει να αστειεύεται με αυτά τα ζητήματα. Περίπου ταυτόχρονα και λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, συγκάτοικος προ αμνημονεύτων ετών στο κόμμα του Κουτσούμπα, δήλωνε για χιλιοστή φορά ότι το κόμμα της Κουμουνδούρου θα συνεργαστεί με το κόμμα του Περισσού. 

 Ένας ρομαντικός παρατηρητής θα μας έλεγε ότι ο Λαφαζάνης είναι αθεράπευτος νοσταλγός του χαμένου κομμουνιστικού παραδείσου, τότε που το κόμμα –προ του 1968– ήταν ενιαίο, βουτούσαν το ψωμί τους στην ίδια γαβάθα κι εξέδραμαν από κοινού προς άγραν τροτσκιστών. Κάποιος με πιο ρηχή ιστορική μνήμη θα ισχυριζόταν ότι ο Παναγιώτης είναι ο κλασικός έφηβος που δεν το βάζει κάτω, εξακολουθεί να πολιορκεί την αγαπημένη του, όσες χυλόπιτες και αν φάει κατάμουτρα. Ένας τρίτος, τέλος, ο πλέον κυνικός, θα χλεύαζε το όλο σκηνικό. Θα μας διαβεβαίωνε ότι τόσο ο Κουτσούμπας όσο και ο Λαφαζάνης κάνουν πολιτική με αυτόματο πιλότο, απευθύνονται πρωτίστως στο κομματικό τους ακροατήριο και δίνουν ελάχιστη σημασία αν τα σημερινά τους λόγια θα συνάδουν με τις αυριανές τους πράξεις. Εν ολίγοις ; Παίζουν τις κουμπάρες. 

 Θα είναι, όμως, κρίμα και άδικο εάν εκλάβουμε τις «κουμπάρες» ως ένα αυστηρά αριστερό κουσούρι. Πριν από μόλις είκοσι μήνες (ένα νανοδεύτερο στο γεωλογικό χρόνο, τεράστιο διάστημα στον πολιτικό αντίστοιχο) ο Αντώνης Σαμαράς έσκιζε τα ιμάτιά του ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί ποτέ με το ΠΑΣΟΚ και, σε περίπτωση που η μακρά εκλογική νύχτα δεν του έδινε αυτοδυναμία, θα προσέφευγε πάλι –και πάλι και πάλι και πάλι– στις κάλπες. Πριν αλέκτωρ φωνήσαι, έπραξε το ακριβώς αντίθετο. Είχε εξαρχής σκοπό να το πράξει ; Υποχρεώθηκε στην πορεία ; Έπαιζε τις κουμπάρες ; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Εκείνο, ωστόσο, που έχουμε μάθει ήδη –οι δημοσκοπήσεις το ουρλιάζουν στ’ αυτιά μας– είναι πως ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, ένα ανησυχητικά ολοένα και μεγαλύτερο, κατεβάζει με το κοντρόλ τον ήχο όταν μας ακούει να αντιδικούμε στα τηλεοπτικά πολιτικά πάνελ. Προτιμάει τα κοριτσάκια που παίζουν στο διπλανό δωμάτιο. 

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

ΑΝ ΦΥΓΕΙ Η ΤΡΟΪΚΑ !...


Αν η Ελλάδα είχε διορθώσει τα κακώς κείμενα, τις γενεσειουργές αιτίες των ελλειμμάτων και είχε δυνατότητες αυτόνομης επιβίωσης, θα ήταν εθνικός στόχος να αποχωρήσει άμεσα η τρόικα και να ανακτήσουμε τη χαμένη ανεξαρτησία μας. Δυστυχώς αυτά δεν έχουν γίνει και αν αποσύρουν τον έλεγχο οι Ευρωπαίοι, το πολιτικό μας σύστημα και οι ημέτεροι θα διαλύσουν τη χώρα μέσα σε λίγους μήνες.Σε αυτό το πρόβλημα κολλάει το ζήτημα της ελληνικής «γραμμής» για πολιτική διαπραγμάτευση με τους εταίρους.
 
Αυτό που λέει τελικά η ελληνική πλευρά στους ευρωπαίους είναι να μας αφήσουν ήσυχους να ακολουθήσουμε δική μας πολιτική. Η ελληνική οικονομία όμως αυτή τη στιγμή δεν είναι σε θέση να αυτοσυντηρηθεί διότι δεν παράγει και δεν εξάγει επαρκώς. Έχει τεράστιες δημόσιες δαπάνες που πρέπει να καλύπτει κάθε χρόνο για να μην ξαναγυρίσει στα ελλείμματα και δεν έχει καταφέρει να αναδιαρθρώσει τις δομές της ώστε να φύγουν από τη μέση οι γενεσιουργές αιτίες των ελλειμμάτων.
 
Δεν έχει για παράδειγμα συλλάβει τη φοροδιαφυγή, δεν έχει αναδιαρθρώσει ούτε το φορολογικό σύστημα ούτε τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, δεν έχει περιορίσει τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, δεν έχει αντιμετωπίσει την διαπλοκή, δεν έχει ξεφύγει από τη λογική του πελατειακού κράτους, του ρουσφετιού και των ημέτερων. Ουσιαστικά το μόνο που έκανε η κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες είναι να βάζει διαρκώς νέους φόρους σε όσους ήδη πλήρωναν και να αφήνει τους φοροφυγάδες να κλέβουν.
 
 Όλοι οι προυπολογισμοί μας στηρίζονται σε έκτακτους φόρους και χαράτσια. Υποτίθεται ότι τα έκτακτα πρέπει να σταματήσουν. Και όμως δεν σταματούν και ούτε πρόκειται να σταματήσουν αν δεν καταφέρει το κράτος να περιορίσει τις δαπάνες του και να μαζέψει τα έσοδα από μόνιμους, νόμιμους, λογικούς και αποδεκτούς από την κοινωνία φόρους. Όσον αφορά στις δαπάνες, έχει περικόψει σε βαθμό κοινωνικά άδικο και ανθρωπιστικά ανήθικο τα εισοδήματα έχει διακόψει το πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και έχει παγώσει τις πληρωμές πρός όλους πλήν των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων.
 
Μη πληρώνοντας λοιπόν τις υποχρεώσεις της, μη επενδύοντας και κλέβοντας τους έντιμους φορολογούμενους, έχει πετύχει ένα πλασματικό πλεόνασμα για το οποίο πανηγυρίζουμε και το οποίο χρησιμοποιούμε ώς βάση διαπραγμάτευσης για να διώξουμε την τρόικα και τον έλεγχο των ευρωπαίων. Πες λοιπόν ότι το πετύχαμε (που αποκλείεται). Τι θα πετύχουμε τελικά ; Ο Σαμαράς έχει πεί ότι όσα χρήματα περισσεύουν θα δοθούν στην κατανάλωση. Ο Τσίπρας που ενδεχομένως θα τον ακολουθήσει στην ηγεσία της χώρας λέει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Ότι θα τους ξαναπροσλάβει όλους, ότι θα δώσει αυξήσεις, ότι ότι ότι του κατέβει προκειμένου να εκλεγεί.
 
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι βέβαιον ότι χωρίς τον έλεγχο της τρόικας, το σύστημα θα τείνει ξανά προς την δημιουργία ενός υπερκράτους – πατερούλη που θα ταίζει τους ημέτερους και θα δαπανά ανεξέλεκτα. Αυτό είναι που θέλει εξάλλου ολόκληρο το πολιτικό σύστημα για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του ελλείψει οράματος, ιδεολογίας και ικανοτήτων.
 
Ας πούμε λοιπόν (για αστείο φυσικά) ότι θέλουμε να ξαναγυρίσουμε σε αυτό το μοντέλο. Με τι λεφτά θα το συντηρήσουμε; Με τα ελάχιστα έσοδα που έρχονται από τον τουρισμό κάθε καλοκαίρι ; Με τι λεφτά θα κάνουμε επενδύσεις σε υποδομές, με τι λεφτά θα πληρώνουμε τα χρέη και τα ελλείμματα μας; Με δανεικά από τις αγορές θα πούν ορισμένοι. Οι αγορές λοιπόν θα μας δανείζουν με πολλαπλάσια επιτόκια από αυτά που δανειζόμαστε σήμερα – αν μας δανείζουν, που δεν πρόκειται εφόσον δεν θα υπάρχει η εγγύηση της τρόικας για να ξέρουν την πραγματική κατάσταση της οικονομίας. Το θέλουμε αυτό ;
 
 Ίσως κάποιοι να το θέλουν και να το επιδιώκουν. Όμως αν συμβεί αυτό η χώρα θα ξανακυλήσει σε διάστημα λίγων μηνών στην παλιότερη τραγική κατάσταση και μετά θα ακολουθήσει η απόλυτη φτώχεια και καταστροφή. Δυστυχώς δεν είναι λύσεις αυτές που προτείνουμε στους ευρωπαίους. Η διαπραγμάτευση που θα είχε νόημα είναι να δεσμευθούμε και να προχωρήσουμε άμεσα στις διαρθρωτικές αλλαγές και να ζητήσουμε από τους ευρωπαίους περισσότερα από όσα μας δίνουν. Όχι δηλαδή να αποφύγουμε τις υποχρεώσεις μας, αλλά να αυξήσουμε τις απαιτήσεις μας. Να ζητήσουμε περισσότερα κεφάλαια για ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων, να ζητήσουμε χαμηλότερα επιτόκια και επιμήκυνση του χρόνου απολπληρωμής των χρεών μας, να ζητήσουμε έμπρακτη προτροπή από τους ευρωπαίους ηγέτες προς τους διεθνείς επενδυτές για επενδύσεις στην Ελλάδα.
 
Ταυτόχρονα θα πρέπει να απορρίψουμε τις παρεμβάσεις της τρόικας σε ειδικά θέματα όπου υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα του εξωτερικού (διότι υπάρχουν τέτοιες δυστυχώς). Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ελντοράντο για τους ξένους και τους έλληνες επενδυτές και να συντηρήσει το σύνολο του πληθυσμού της σε ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο. Αρκεί να φτιάξει το κατάλληλο υπόβαθρο για τις επενδύσεις και την άυξηση της ανταγωνιστικότητας της και αυτό συνδέεται άρρηκτα με τις διαρθρωτικές αλλαγές. Χωρίς αυτές, όλα όσα κάναμε είναι μια τρύπα στο νερό. 

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Η ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΚΡΟΠΟΛ !...

 
Του Γιάννη Βούλγαρη

1. Πριν από 2 µήνες κάναµε µια έκκληση. Έκκληση ενότητας, αγωνίας, και ελπίδας για νέα αρχή.

Το σηµερινό µαζικό παρών, κάνει την έκκληση απαίτηση.
Απαίτηση να προχωρήσουν γρήγορα, εδώ και τώρα, οι διαδικασίες συγκρότησης της ∆ηµοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Να γίνει πράξη η ενότητα των πολιτών, των κοµµάτων, των κινήσεων, των πολιτικών προσώπων, που εµπνέονται από τη σοσιαλδηµοκρατία, τη δηµοκρατική αριστερά, το φιλελεύθερο κέντρο, την πολιτική οικολογία, τον προοδευτικό ευρωπαϊσµό.

∆εν είναι µόνο η σηµερινή µας συγκέντρωση στην Αθήνα.
Η ίδια απαίτηση ήρθε από τη Θεσσαλονίκη, από τα Χανιά, από τα Τρίκαλα, από το Ηράκλειο, από την Πάτρα, από τη Λάρισα, από τις πόλεις και τις συνοικίες που έχουν γίνει ήδη τοπικές οµάδες πρωτοβουλίας.

Την ίδια απαίτηση διατυπώνει η κοινή γνώµη σε διαδοχικές δηµοσκοπήσεις.
Όλες δείχνουν ότι στην κοινωνία υπάρχει η Παράταξη.
Υπάρχει η Παράταξη που αντιπαρατίθεται στην πολιτική της ∆εξιάς, τη συντηρητική κουλτούρα, τον αυταρχισµό και τον νεοφιλελευθερισµό. Που αρνείται τον αριστερό λαϊκισµό, τα περίεργα για αριστερό κόµµα ανοίγµατα στον δεξιό εθνικισµό, τον ψευδεπίγραφο ριζοσπαστισµό που αναπαράγει όλο το παλιό.

Υπάρχει ο πατριωτισµός της Παράταξης. Και επιµένει. Ό,τι και αν ψήφισε στις τελευταίες εκλογές.
Απόψε λοιπόν εδώ σε σας καταθέτουµε τον πρώτο απολογισµό της«πρωτοβουλίας των 58». Και είναι αυτός:
Από την έκκληση πήγαµε στη µαζική απαίτηση.

2. Τι τροφοδοτεί όµως αυτή την απαίτηση;

Γιατί οι πολίτες, από την εποµένη της ψήφου που έδωσαν το 2012, εξακολουθούν επίµονα, σχεδόν προειδοποιητικά, να εκφράζουν την επιφύλαξή τους στο πολιτικό και κοµµατικό σύστηµα; Να αµφισβητούν τα ίδια τα κόµµατα που διάλεξαν;
Ήταν, να µην το ξεχνάµε, οι εκλογές της αγανάκτησης και της διαµαρτυρίας, που αποδόµησαν το κοµµατικό σύστηµα, που ανέδειξαν νέα κόµµατα. Και όµως, αυτό το νέο δεν πείθει. Η δυσπιστία παραµένει. Γιατί; Γιατί η κοινωνία διαισθάνεται ότι το νέο γεννήθηκε ήδη γερασµένο.

Ότι ήταν ο επίλογος του παρελθόντος, παρά η φύτρα του µέλλοντος.
Σαν το νέο κοµµατικό σκηνικό να εκφράζει τη στιγµή της καταστροφής του προηγούµενου, της οργής για τη χρεοκοπία, χωρίς να έχει όµως µέσα του την προοπτική της υπέρβασης.

Η τερατογένεση της Χρυσής Αυγής ήταν η κραυγαλέα απόδειξη και η επικίνδυνη προειδοποίηση

3. Για αυτό ο λαός στέκεται σκεπτικός και υποψιασµένος.

Γιατί βλέπει µπροστά του το παλιό να επιµένει.
Γιατί τι άλλο από κόλληµα στο κακό παρελθόν είναι οι συµπεριφορές του πολιτικού – συνδικαλιστικού κατεστηµένου, όχι µόνο του παλαιού αλλά και του νέου;

Η ίδια δηµαγωγική πόλωση συνεχίζεται µε εµφυλιοπολεµικά µάλιστα χαρακτηριστικά. Το βλέπουµε κάθε τόσο στη Βουλή. Και ο κόσµος ανησυχεί.

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

ΞΑΝΘΗ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ...ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ !...


Φαντασθείτε ότι κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο. Από την άλλη άκρη της γραμμής σάς ζητούν να πάρετε μέρος σε μια δημοσκόπηση. «Ποια είναι η γνώμη σας;» ρωτά η άγνωστη φωνή. «Πιστεύετε ότι θα ήταν καλύτερα να σας χτυπήσει την πόρτα μια δίμετρη ξανθιά με πράσινα μάτια ή το φιλόπτωχο της ενορίας; Πολύ ωραία... Επιλέξατε την ξανθιά. Θα την... ψηφίζατε όμως;».

Προφανώς η Κεντροαριστερά δεν είναι ξανθιά. Είναι όμως αυτό που λείπει. Και στα μάτια του ανέστιου λαού του μεσαίου χώρου -ή τουλάχιστον του τμήματός του εκείνου που δεν μετανάστευσε οριστικά κάπου αλλού- μοιάζει με την ξανθιά που θα του χτυπήσει το κουδούνι, θα τον πιάσει από το χέρι και θα τον οδηγήσει μακριά από τις διπολικές μυλόπετρες της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, σ' έναν χώρο κεντροαριστερό και ονειρεμένο.

Προς αποφυγήν παρερμηνειών, ας σημειωθεί ότι οι εταιρείες ερευνών κοινής γνώμης πολύ καλά κάνουν και θέτουν το ερώτημα αν είναι θετικό να συνεργασθούν εκλογικά οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και όποιες άλλες. Το θέτει, άλλωστε, η ίδια η πολιτική αγορά. Δεδομένου, ωστόσο, ότι τα εμπλεκόμενα κόμματα κινούνται επί του παρόντος σε τόπους μακρινούς, τα μυθικά ποσοστά που δίνουν οι έρευνες στο νέο σχήμα (;) κινούνται περισσότερο στην κατηγορία των ευχών παρά της πολιτικής πραγματικότητας.

Οι δημοσκοπήσεις, άλλωστε, σπανίως επιλύουν πολιτικά προβλήματα. Και, εν προκειμένω, το πρόβλημα που ανακύπτει δεν είναι αν πρέπει να υπάρξει ένα νέο κόμμα του ενδιάμεσου χώρου -η «νέα Κεντροαριστερά» όπως τη φαντάζονται το ΠΑΣΟΚ και η «κίνηση των 58» ή ο «τρίτος πόλος» όπως τον θέλει η ΔΗΜΑΡ- αλλά η πολιτική και το προγραμματικό πλαίσιο που θα επιλέξει.

Στη σφαίρα της πολιτικής επιθυμίας, όπως δείχνουν άλλωστε ανάγλυφα και οι έρευνες, η πιθανότητα να υπάρξει μια μεταρρυθμιστική πολιτική δύναμη που θα εξισορροπήσει το σύστημα και θα αποκλιμακώσει την αδιέξοδη πόλωση που σφραγίζει το σκηνικό είναι αυτό ακριβώς που λείπει. Για να υπάρξει, ωστόσο, απαιτούνται πολύ περισσότερα από τους βολονταρισμούς που προστάζουν εκλογική σύμπραξη εδώ και τώρα, ακόμα κι αν είναι ηλίου φαεινότερον ότι επί του παρόντος δεν υπάρχουν οι όροι για να οικοδομηθεί.
 
Κάποιοι οραματίζονται ένα εκλογικό σχήμα με δύο βασικούς συνεταίρους, εκ των οποίων ο ένας κραυγάζει υπέρ της κυβέρνησης και ο άλλος την αποδοκιμάζει. Με τέτοια συνταγή, η ξανθιά δεν θα έρθει ποτέ. Το φιλόπτωχο, ίσως...

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

ΣΕ ΛΙΓΟ, ΘΑΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ !...


Δυστυχώς ο χρόνος για την οικονομία τελειώνει. Aπομένει ελάχιστος πριν η οικονομική ζωή του τόπου εισέλθει στον γνωστό εκλογικό κύκλο, που παραλύει προγραμματισμούς, σχέδια και πράξεις.

Στην Eλλάδα, από την εποχή του Aνδρέα Παπανδρέου, είθισται να εξαγγέλλεται από την εκάστοτε νέα κυβέρνηση «πρόγραμμα των πρώτων 100 ημερών».

Tώρα αυτή η κυβέρνηση επιβάλλεται να τρέξει ενδιάμεσα της θητείας της το πιο κρίσιμο «πρόγραμμα των 100 ημερών».
Tόσος είναι ο χρήσιμος χρόνος που απομένει έως ότου ανοίξουν τα εκλογικά... μπαλκόνια για τις -τουλάχιστον- διπλές εκλογές για την Eυρωβουλή και τους Δήμους - Περιφέρειες τον Mάιο.

Kι αν ακόμη όλα εξελιχθούν σ' αυτές ικανοποιητικά για την παρούσα κυβέρνηση, η ανάσα για την οικονομία θα είναι μικρή, καθώς από τον Σεπτέμβριο το κλίμα θα είναι πάλι εκλογικό, με αφορμή την ανάδειξη του νέου Προέδρου στις αρχές του 2015 με τη λήξη της προεδρίας του Kάρολου Παπούλια.

Tο φάντασμα του 2009, με Eυρωεκλογές τον Iούνιο και εθνικές εκλογές τον Oκτώβριο υπό την απειλή και τότε της εκλογής Προέδρου, πλανάται πάνω από την ελληνική οικονομία.
Eτσι, ό,τι είναι να γίνει, για να διασφαλιστεί η όποια βελτίωση της οικονομίας έχει επιτευχθεί έως τώρα με αιματηρές θυσίες του λαού και να μη διαταραχθεί το ομαλό κλίμα, πρέπει να γίνει μέσα στις επόμενες 100 ημέρες.

O χρόνος πλέον είναι πυκνός σε εξελίξεις, «τρέχει» γρήγορα και οι ατέρμονες συζητήσεις με την τρόικα και οι παράλληλες και πολύπλευρες διαπραγματεύσεις δεν ωφελούν πια.

Aν αυτό το «σύρσιμο» συνεχιστεί λίγο ακόμη με νομοσχέδια που αλλάζουν πριν κατατεθούν στη Bουλή, τροποποιούνται, συνεχώς διορθώνονται, αλλά ποτέ δεν ψηφίζονται, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να τετραγωνίσει τον κύκλο και τους βουλευτές να θέλουν ο καθένας και τη δική του ειδική ρύθμιση, τότε είναι βέβαιο ότι η οικονομία θα απεικονίζεται σε καρδιογράφημα ημιθανούς.

Θα έχει φθάσει ο Mάιος των ευρωεκλογών και των δημοτικών, θα έχει ανοίξει από τον Μάρτιο ο φαύλος εκλογικός κύκλος και η χώρα θα ζήσει πάλι με το τρέμουλο της χρεοκοπίας και του Grexit.

Θα πρόκειται φυσικά για μια «πετυχημένη» συνταγή καταστροφής, που δοκίμασε η χώρα πολλές φορές από τον Mάιο του 2010 μέχρι σήμερα.

Aλλωστε, όλα όσα έγιναν, μεταρρυθμίσεις, μέτρα, αποφάσεις, ήταν μισοτελειωμένα, ποτέ ολοκληρωμένα, και όλα έρχονταν κατόπιν πιέσεων, καθυστερημένα και ποτέ έγκαιρα.
«Too little, too late», όπως λένε οι Άγγλοι ή «πολύ λίγα και πολύ αργά», για τους Έλληνες. Όπως ακριβώς συμβαίνει και τώρα, με κίνδυνο να χαθεί έτσι και η τελευταία ευκαιρία διάσωσης...

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

ΠΡΟΣ ΤΗΝ "ΚΑΤΩ ΒΟΛΤΑ" ?...


Το ισχυρότερο πολιτικό όπλο της κυβέρνησης δεν ήταν ποτέ δικό της. Ήταν προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός τροφοδοτεί την ανασφάλεια στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης, η οποία επιθυμεί την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Ήδη όμως, η κυβέρνηση επιδεικνύει αυτοκτονικές τάσεις. Ούτε η ανησυχία για τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει πλέον εύκολο να τη σώσει. 

 Το φιάσκο του υπουργού Παιδείας έπληξε μια ήδη τραυματισμένη κυβέρνηση. Την πολιτική ζημιά ενέτεινε ένα μείγμα ανικανότητας, προχειρότητας και πανικού, που απέπνεε αδυναμία. Άλλο ένα κυβερνητικό εγχείρημα οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Ο συγκεκριμένος υπουργός, υπό την ευλογία των αρχηγών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ευνούχισε την πιο σημαντική μεταρρύθμιση των τελευταίων δεκαετιών στα ΑΕΙ, που είχε δρομολογήσει η Άννα Διαμαντοπούλου με τόλμη και ενόραση. Πίστευε πως έτσι θα κατεύναζε ένα ολόκληρο συντεχνιακό σύστημα παρακμής βάσει μιας κλασικής μικροπολιτικής λογικής. 

Φυσικά, το σύστημα αποθρασύνθηκε. Δεν ευγνωμόνησε τον υπουργό. Ακολούθησε πολύμηνο χάος με θύματα τους φοιτητές. Τώρα, κάθε συντεχνία μπορεί να αντιδρά με ακρότητα, όπως συμβαίνει στην Υγεία, όπου, συνολικά, η κυβέρνηση έχει επίσης αποτύχει στο να κάνει αλλαγές. Όλα αυτά συμβαίνουν, την ώρα, που η μεσαία τάξη ισοπεδώνεται από πρωτοφανή καταιγίδα άδικων φόρων. 

Ταυτόχρονα, ένα ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης, ο υπουργός Οικονομικών, με αμετροεπείς δηλώσεις που προκαλούν, κινδυνεύει να «καεί». Ενώ αντικαταστάτης δεν υπάρχει στις άδειες δεξαμενές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. 

Τρόικα, Ευρωπαίοι, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, τυπικά μπορεί να θωπεύουν στα λόγια, όμως στην πράξη απαιτούν μεταρρυθμίσεις. Αυτές νοθεύονται, καθυστερούν ή δεν επιχειρούνται καν. Πρόκληση αποτελεί η μη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου στους προνομιούχους των ΔΕΚΟ. Πλήθος οργανισμών δεν κλείνουν, διότι υπουργοί προστατεύουν τα πολιτικά φέουδά τους. 

Συνταρακτική υπήρξε η θαρραλέα ομολογία Χριστοφιλοπούλου, ότι φορείς που δήθεν συγχωνεύονται το κάνουν μόνο στα χαρτιά! Μαθαίνουμε επίσης, ότι από τους 3.000 σε διαθεσιμότητα δημοτικούς αστυνομικούς, οι 2.858 μετατίθενται σε υπουργεία! Με ποια προσόντα και ειδίκευση ; Πώς καταλήγουν ακόμη και στο υπουργείο Οικονομικών; Αυτός ήταν ο στόχος της διαθεσιμότητας ; 

 Με όλα αυτά (και τόσα άλλα που ξεφυτρώνουν) δεν είναι λογικό η αξιοπιστία της χώρας να βρίσκεται στο ναδίρ, από τις εκλογές και μετά, έναντι των δανειστών της; Μπορεί η Μέρκελ να λέει κάποιες καλές κουβέντες για να μη διαταράξει τις αγορές, όμως οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες εκφράζουν πλέον δυσφορία. 

Τέτοια είναι η αξιοπιστία των στοιχείων και στόχων, που παρουσιάζονται, ώστε οι ελεγκτές -στους οποίους δίνουμε λογαριασμό- είτε φεύγουν αυθημερόν, είτε αρνούνται να έρθουν απαιτώντας να σοβαρευτούν οι επιτελείς της κυβέρνησης. Άλλωστε, ποιος πιστεύει υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις, όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τον Οκτώβριο έφθασαν το 1,1 δισ.; σκαρφαλώνοντας δραματικά το τελευταίο δεκάμηνο ; 

 Οι μεταρρυθμίσεις στο κράτος αποτελούν τη μόνη διέξοδο για τη χώρα. Αν γίνονταν τολμηρά και συγκροτημένα, θα ωφελούσαν πολιτικά και την κυβέρνηση προκαλώντας τη σύγκριση με τον αντιμεταρρυθμιστικό ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γίνονται όμως. Ως όπλο, «ο φόβος του ΣΥΡΙΖΑ» δεν αποδίδει πλέον, διότι αρχίζει να υπερισχύει ο θυμός για την κυβέρνηση. Άρα, η κυβέρνηση κινδυνεύει πλέον πολιτικά να πάρει την «κάτω βόλτα». Το κακό είναι πως παίρνει και τη χώρα μαζί της.


Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΗ "ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗ" ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ !...


Σε καθαρά πολιτικά πλαίσια διεξήχθη η συζήτηση του Σαμαρά με τη Μέρκελ, κατά την πρόσφατη επίσκεψη στο Βερολίνο, στην οποία ο έλληνας πρωθυπουργός έβαλε, επί τάπητος, τα αδιέξοδα της κατάστασης που διαμορφώνεται και τον διττό κίνδυνο της κατάρρευσης της κυβέρνησής του. 

 Τον άμεσο κίνδυνο, ο Σαμαράς, τον προσδιόρισε στην, τυχόν, επιμονή της τρόϊκας να παρθούν νέα περιοριστικά μέτρα, κάτι που θάφερνε την καταψήφισή τους από τη Βουλή, οπότε και την πτώση της κυβέρνησης. 

Ο άλλος κίνδυνος διαμορφώνεται στο αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, το οποίο αν αποκτήσει ισοπεδωτικά χαρακτηριστικά για την κυβέρνηση, είναι σίγουρο, πως δεν θα μπορέσει να παραμείνει στην εξουσία. 

Ο Αντωνάκης επικαλέστηκε στη «μαμά Μέρκελ», τις αρχικές τους συμφωνίες, το ρόλο που κλήθηκε να παίξει, καθώς και την «άψογη» έως σήμερα συμπεριφορά του, καταλήγοντας στο αίτημά του, για την παροχή βοήθειας, σε πολιτικό επίπεδο, προκειμένου να περάσει τους δυο σκοπέλους, την τωρινή συμφωνία με την τρόικα και τις Ευρωεκλογές. Επιστρατεύοντας, δε, όλη την απόγνωσή του, έβαλε στο τραπέζι και την κυκλοφορούσα άποψη, περί αλλαγής της στάσης των δανειστών απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, στο βαθμό που ο αρχηγός του, κάθε μέρα που περνάει, στέλνει όλο και πιο «συμμορφωτικά» μηνύματα, προς τα κέντρα των αποφάσεων, σε Ευρώπη και Αμερική ! 

Η «μαμά» επεσήμανε στον Αντωνάκη της, πως στα πράγματα υπάρχουν, πλέον, και συνέταιροι, ( το SPD), οπότε τα προβλήματα καθίστανται πιο σύνθετα και πιο δύσκολα, έσπευσε, όμως, να παράσχει πλήρη πολιτική κάλυψη στα σχέδιά του. 

Με βασικό στόχο το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, η Μέρκελ δέχτηκε να «παιχτεί καθυστέρηση» και να γίνουν οι απαραίτητες «πλάτες» στον υποτακτικό της, προκειμένου να το παίξει και να εμφανιστεί «σκληρός διαπραγματευτής» και «αντιστασιακός», στα μάτια του λαού. 

Έτσι, όλες οι σημαντικές αποφάσεις, που εμπεριέχουν περαιτέρω μέτρα και επώδυνες καταστάσεις, θα πάνε για μετά τον ερχόμενο Μάιο και σε κάθε περίπτωση, μετά τις Ευρωεκλογές, αλλά και τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. 

Μέχρι τότε, ο Αντωνάκης και οι συνεργάτες του, (Βαγγέλας και σια), δεν θα κληθούν να ψηφίσουν μέτρα που μπορεί να χαρακτηριστούν «νέα», ενώ, ταυτόχρονα, θα μπορέσουν να το παίξουν «σκληροί» απέναντι στους τροϊκανούς, (σε ορισμένα δε ζητήματα, όπως οι πλειστηριασμοί, να ξεσαλώσουν λίγο…), στην απόπειρά τους να δημιουργήσουν ένα «αντιστασιακό» προφίλ ! 

Ο Σαμαράς, βέβαια, ζήτησε από τη Μέρκελ και το άναμμα κάποιου, αβανταδόρικου, φωτός, στο «τούνελ του χρέους», πλην, όμως, σ΄ αυτό η γερμανίδα ήταν απορριπτική, μιας και το θέλει σαν διαπραγματευτικό ατού, για μετά ! 

Στα πλαίσια αυτής της σκηνοθεσίας, λοιπόν, αναμένονται τα «αντιστασιακά» πεπραγμένα της κυβέρνησης, με όλους τους παράγοντες της παράστασης επί ποδός και επί τω έργω και με την διαφημιστική καμπάνια στα …σίγουρα χέρια και κανάλια, της «διαπλοκής» !...