Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙ Ο ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ !...

Ο πρωθυπουργός πήγε στις Βρυξέλλες για να συμβάλλει στη δημιουργία ενός καθαρά ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης των κρατών μελών της Ε.Ε., στις περιπτώσεις που έχουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Πρόκειται για το απαύγασμα των συζητήσεων, των αναζητήσεων, αλλά και των πειραματισμών, που υπήρξαν με αφορμή, αλλά και την εμπειρία της Ελλάδας.
Στην προχθεσινή σύνοδο κορυφής αποφασίστηκε η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, κάτι που ο Παπανδρέου ζήτησε και πρόβαλλε από την πρώτη στιγμή, αλλά οι δεξιοί ηγέτες της Ε.Ε. (με πρωτοστατούσα – πάντα – τη γερμανίδα πρωθυπουργό) επέμεναν και κατάφεραν να βάλουν στο παιχνίδι, στην περίπτωση της χώρας μας και το Δ.Ν.Τ.

Τότε, πριν 7, περίπου, μήνες, όταν ο έλληνας πρωθυπουργός έδινε τις μεγάλες μάχες στην Ευρώπη, ο αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης, πήγε στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος κι έφυγε άπρακτος, μιας και κανείς δεν τούδωσε σημασία. Οι ομοϊδεάτες του πρότειναν και πέρασαν αυτό που ήθελαν, δηλαδή το μοντέλο της τρόικας…
Κι ενώ ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση κάθισαν κι έκαναν μια σκληρή και άνιση διαπραγμάτευση μ΄ όλο το δεξιομάνι της Ευρώπης, ο Αντωνάκης, ξεχνώντας τους δικούς του, τάβαλε, στη συνέχεια, με τον Γ. Παπανδρέου για το μνημόνιο που υπογράφηκε.

Τώρα, κατά τη διαδικασία των συζητήσεων και των αποφάσεων για το μόνιμο μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε., ο Παπανδρέου αγωνίστηκε στις Βρυξέλλες, για μια ακόμα φορά, για το συμφέρον της χώρας και κονταροχτυπήθηκε με το αφάν – κατέ της ευρωπαϊκής Δεξιάς.
Παράλληλα, ο εγχώριος αντιπρόσωπός της, πήγε κι αυτός στη βελγική πρωτεύουσα, συμμετείχε (την παραμονή) στη σύνοδο του Ε.Λ.Κ., δεν έβγαλε άχνα για το σχέδιο που παρουσίασε η Μέρκελ και πρόβλεπε την αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου από τα κράτη που παραβαίνουν τους δημοσιονομικούς κανόνες, για όλα τα ζητήματα που συζητούνται σε επίπεδο ΄Ενωσης, έφυγε, πάλι, άπρακτος και γυρίζοντας στην Ελλάδα, άρχισε να εκτοξεύει κατηγορίες κατά του πρωθυπουργού γι΄ αυτά που αποφασίστηκαν !
΄Ολοι μας, παρακολουθούμε έκπληκτοι και εξοργισμένοι, την ανισόρροπη πολιτική συμπεριφορά του δοτού αρχηγού της Ν.Δ., ο οποίος ανίκανος να πράξει οτιδήποτε θα μπορούσε να βοηθήσει τη χώρα, σ΄ αυτή την κρισιμότερη συγκυρία της ιστορίας της, επιδίδεται σ΄ ένα αχαλίνωτο κρεσέντο ανευθυνότητας και λαϊκισμού, δρώντας υπονομευτικά στην προσπάθεια διάσωσης της οικονομίας και απομάκρυνσης από το χείλος της χρεοκοπίας, στο οποίο την έφεραν (μαζί μ΄ αυτόν) οι εγκληματικά αδέξιοι δεξιοί.
Κάθε μέρα που περνάει, γίνεται όλο και εναργέστερη η εικόνα, ενός πολιτικού δίπολου : του σοβαρού, σκληρά αγωνιζόμενου και ακούραστα προσπαθούντος πρωθυπουργού, από τη μια και του ανεύθυνου, όσο και ανίκανου αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απ΄ την άλλη. Του Γιώργου Παπανδρέου, δηλαδή, και του Αντωνάκη Σαμαρά !...

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ !...

Πλην του γραφικού υποψήφιου αρμοστή του …ανεξάρτητου κράτους της Αττικής, που καλωσόρισε το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις (εθνικές) κάλπες, όλοι τους τα χρειάστηκαν και ζορίστηκαν τα …μάλα.
Εμείς εκλογές ; Θεέ και Κύριε !...
Με πρωτοστάτη το Megaλο παρλαπίπα των 8, ψάχνουν και εφευρίσκουν τις πιο απίθανες δικαιολογίες και τα πιο περίπλοκα επιχειρήματα, για το τι λέτε ; Μα για να μην κάνει κανα αστείο ο Παπανδρέου και θέσει σε αμφισβήτηση την παραμονή του στην εξουσία και τη συνέχιση της πολιτικής διάσωσης της χώρας !

Από τη Ρηγίλλης, έως την Κουμουνδούρου και τον Περισσό, από την Αθήνα έως τις Βρυξέλλες και τη Νέα Υόρκη, όλοι τους προέκυψαν αγωνιούντες έως πανικόβλητοι και τραυλίζοντες διάφορα προπετάσματα, περί «εκβιασμού», «μπλόφας» και «φυγής». Κεντρικό νόημα και μήνυμα, βέβαια, των αντιδράσεών τους, αυτό που καταγράφηκε στο υποσυνείδητο του ελληνικού λαού, είναι η αξία και η χρησιμότητα του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου, αυτούς τους δύσκολους, για την χώρα, καιρούς.

Και νάθελε ένα κομμάτι του λαού να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και την οργή του, για κάποιες σκληρές πλευρές της οικονομικής πολιτικής και ορισμένα ανάλγητα μέτρα λιτότητας σε βάρος των ασθενέστερων εισοδηματικά τάξεων, ρίχνοντάς το στους αντιπολιτευόμενους, τώρα πια κατάλαβε πως παραλίγο να ποντάρει, όχι απλά σε κουτσά, αλλά σε παράλυτα άλογα. Όλοι τους απ΄ τον Παπανδρέου κρέμονται και στους ώμους του πατάνε, για να δείχνουν το …μπόϊ τους ! Από μόνοι τους, ούτε στα πόδια τους δεν είναι ικανοί να σταθούν…


Με διαμορφωμένο λοιπόν, το δίλημμα της αναμέτρησης της μεθεπόμενης Κυριακής, το εκλογικό σώμα αναμένεται να εκφράσει τη θέλησή του και να δώσει την απάντησή του προς όλους : και προς αυτούς που δουλεύουν κι αγωνίζονται και προς αυτούς που κοκορεύονται και σκιαμαχούν !...

Και η καταλυτική παρέμβαση του πρωθυπουργού και τα όσα θ΄ ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, θα αποκαλύψουν περίτρανα πως η μόνη ολοκληρωμένη και αξιόπιστη στρατηγική για την πορεία της Ελλάδας είναι αυτή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Φυσιολογικά, εκείνοι που θα ψάχνονται και θα σπαράσσονται την επόμενη των αυτοδιοικητικών εκλογών, θάναι οι γυρολόγοι και οι πλασιέ φρούδων ελπίδων και ανεύθυνων υποσχέσεων !...

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ !...

Η ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ !...

Η πρόκληση του διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος Γ. Προβόπουλου είναι πολλαπλή και πολυεπίπεδη.
Πρώτον, είναι θεσμική, καθώς με απύθμενο θράσος και ζαμαν-φουτίστικη νοοτροπία, προχώρησε σε διαπιστώσεις, εκτιμήσεις και προτάσεις, που ξεφεύγουν από τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα ενός διοικητή και αποτελούν αντικείμενα της κυβερνητικής πολιτικής.

Δεύτερον, είναι πολιτική, μιας κι εμφανίζεται ως κριτής και επικριτής, ένας από τους κύριους υπεύθυνους των εγκληματικών επιλογών της επάρατης πενταετίας και ειδικά της καταστροφικής τριετίας 2007 – 2009. Ο Προβόπουλος δεν έχει ευθύνες μόνο επειδή έκανε την πάπια μπροστά στα ανοσιουργήματα του θιάσου Καραμανλή, μη κάνοντας αυτά που πράγματι επιβάλλει ο ρόλος του διοικητή της κεντρικής Τράπεζας, αλλά και γιατί ήταν ένας από τους ενεργούς συμμέτοχους στην διαμόρφωση του καταστροφικού για τη χώρα – όπως αποδείχθηκε – οικονομικού προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο συνέταξε μαζί με τον Σουφλιά.

Τρίτον, η πρόκληση του Προβόπουλου είναι και κοινωνική, καθώς τολμάει να κάνει εξοργιστικές προτάσεις για περικοπές σε προγράμματα κοινωνικών παροχών, που αφορούν ευπαθείς και έντονα υποφέρουσες κοινωνικές ομάδες, με εισοδήματα της τάξης των πέντε και έξι χιλιάδων Ευρώ το χρόνο, όταν ο ίδιος μπουκώνεται με τεράστια, ετήσια, εισοδήματα, που ξεπερνούν τα 4.000.000 € !!!
Το όλο ζήτημα, όμως, δεν έχει να κάνει, μόνο με την αντιθεσμική και εξοργιστική στάση και συμπεριφορά του διοικητή της Τ.Ε., αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο τον αντιμετωπίζει η κυβέρνηση.
Η σιωπή και η αδράνεια μπροστά στην ξετσιπωσιά και την αμετροέπεια, δημιουργούν συνειρμούς που μπορεί να οδηγήσουν σε ανατριχιαστικά, μεν, αλλά βάσιμα συμπεράσματα, περί συγκάλυψης και συνενοχής, μιας και η όλη ιστορία φέρνει σε ρολίστα υποδυόμενο το …λαγό !
Είναι έτσι ή όχι ; Καθαρή απάντηση εδώ και τώρα !...

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Ο "ΑΓΙΑΤΟΛΑΧ" ΤΗΣ ΣΑΛΟΝΙΚΗΣ !...

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ - ΦΑΣΙΣΤΑΣ - ΜΕΤΑΞΑΣ !...

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010...

Του Γιώργου Δαμιανού

Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να πω στο γιο μου για το νόημα του έπους του ’40.
Δυσκολεύεται να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στο κορόιδο Μουσολίνι και το κορόιδο Μπερλουσκόνι, λέει ότι πάνω κάτω είναι τα ίδια.
Και ο κακός ο Χίτλερ ; πόσο κακός ήταν ; Αν ήταν κακός, γιατί τον μνημονεύουν, ακόμα, “Έλληνες πατριώτες”. “Πώς λέγεται αυτός που συμπαθεί τον εχθρό”, με ρωτάει ;
Του μιλώ για τα μαρτυρικά χωριά των Ελλήνων : Δίστομο, Καλάβρυτα, Δομένικο, Καβαλλάρι, Λιδωρίκι, Σέρβια, Χορτιάτης κ.ά. Με κοιτάει και απορεί.
Ανήκει στη γενιά που οι απορίες μένουν απορίες, γιατί κανένας δεν έχει χρόνο να τις απαντήσει.
“ανήκει στη γενιά”, που εγώ του δημιούργησα και του κληροδότησα και τώρα του κουνώ το δάχτυλο όπως κάνουν όλοι οι ανεύθυνοι.

Η κόρη μου από την άλλη δεν μπορεί να καταλάβει, γιατί πείναγαν οι Έλληνες στην κατοχή. Το θεωρεί υπερβολικό ότι, άκουσον-άκουσον, πέθαιναν από την πείνα.
Ανήκει στη γενιά που τρώει με delivery και εκστασιάζεται στον καναπέ βλέποντας άλλους να μαγειρεύουν.
“ανήκει στη γενιά”, που εγώ της δημιούργησα και της κληροδότησα. Τι μου φταίνε τα παιδιά ;

Θέλω να τους μιλήσω για τη σημαία, αυτή που είναι “απ τα κόκαλα βγαλμένη”. Θέλω να τους πως ότι μπορεί να είναι ένα πανί αλλά κρύβει από πίσω του σκιές ανθρώπων, που με χαιρετάνε από την Πίνδο, το Μόροβο, τον Καλαμά,την Τρεμπεζίνα, τη Χειμάρα, το Αργυρόκαστρο, το Μπομπεσι,το Καλπάκι κ.α.
Ο γιος μου έχει την ελληνική σημαία κάτω από τον Ζαχοράκη.
Ανήκει στη γενιά που θεωρεί τη σημαία ως εξάρτημα γηπέδου.
“ανήκει στη γενιά” που εγώ του δημιούργησα και του κληροδότησα. Τι μου φταίνε τα παιδιά ;

Δε θέλω να τους μεταφέρω βλακωδέστατα διλήμματα για το ποιος είπε το Όχι : “Ο Μεταξάς ή ο Λαός”.
Και αν είπε το Όχι και ο Μεταξάς, μήπως θα γίνει λιγότερο μισητός ο δικτάτορας;
1924 εθελοντές Έλληνες Δωδεκανήσιοι, Ιταλοί, στα χαρτιά, πολίτες (τα Δωδεκάνησα ήταν ακόμα υπό Ιταλική κυριαρχία), έφυγαν εθελοντικά για την Πίνδο. Αυτοί δεν χρειάζονταν να ακούσουν ούτε ΟΧΙ, ούτε ΝΑΙ. Απλώς πήγαν εκεί που τους κάλεσε η καρδιά τους και όχι τα χαρτιά τους.
Γι΄ αυτούς τους Δωδεκανήσιους θέλω να της μιλήσω και η κόρη μου με ακούει με προσοχή, όταν μιλάω για τη Ρόδο, βλέπετε ετοιμάζεται να πάει πενθήμερη σχολική εκδρομή στη Ρόδο.
Ανήκει στη γενιά που γνώρισε τη Ρόδο ως τόπο αχαλίνωτου τουρισμού.
“ανήκει στη γενιά”, που εγώ της δημιούργησα και της κληροδότησα. Τι μου φταίνε τα παιδιά ;
Θέλω να τους μιλήσω, με την ευκαιρία της εθνικής εορτής, για το νόημα της πατρίδας. Αλλά σωπαίνω, γιατί, κάπου, άκουσα ότι πατριώτης εν καιρώ ειρήνης σημαίνει να είσαι συνεπής στις φοροδοτικές υποχρεώσεις, να προστατεύεις το περιβάλλον και να ενεργείς εθελοντικά γι αυτό, να ακολουθείς τους νόμους, να συνεργάζεσαι με τις Αρχές, να καταγγέλλεις τον παραβάτη και να ενισχύεις την οικονομία αυτού του τόπου
Ανήκω στη γενιά, που θεωρώ δικαίωμα μου να μην κάνω τίποτα από τα παραπάνω και δε δέχομαι να μου κουνήσει κανένας το δάχτυλο του…
Από τα 24GRAMMATA

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

6,1% ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ !...

Σε δημοσκόπηση που διενήργησε η εταιρεία ALCO, για λογαριασμό της μηνιαίας εφημερίδας «Agreco», η ψαλίδα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. σε ό,τι αφορά την πρόθεση ψήφου όσων έχουν αγροτικά εισοδήματα καταγράφεται στις 6,1 μονάδες.

Η σφυγμομέτρηση έγινε τηλεφωνικά σε δείγμα 1000 ατόμων ηλικίας άνω των 18 χρόνων, με τυχαία δειγματοληψία στρωματοποιημένη από τις 26/9/2010 έως την 1/10/2010.

Αναλυτικά, στην ερώτηση «τι θα ψηφίζατε εάν αυτή την Κυριακή είχαμε εκλογές», οι αγρότες επιλέγουν σε ποσοστό 27,6% ΠΑΣΟΚ, 21,5% Ν.Δ., 6,9% ΛΑΟΣ, 4,3% ΚΚΕ, 2,6% ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ, 1,1% ΣΥΡΙΖΑ, 0,5% ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και 2,6% άλλα κόμματα. Ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα ποσοστά της αποχής, που ουσιαστικά κατατάσσεται τρίτο κόμμα με 19%, των αναποφάσιστων (8,7%) και του λευκού (5,3%).

Ένα χρόνο νωρίτερα, και λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, στην αντίστοιχη δημοσκόπηση που δημοσίευσε η «Agreco», οι αγρότες έφερναν πρώτο το ΠΑΣΟΚ με 10,7 μονάδες !
Όπως σημειώνει η εφημερίδα στο κείμενο παρουσίασης της έρευνας «…η πλήρης απουσία προεκλογικού κλίματος λειτουργεί τη φορά αυτή προς αποκλιμάκωση της διαφοράς (υπέρ της αποχής, του λευκού και των αναποφάσιστων), ωστόσο δεν αναιρεί το συμπέρασμα, ότι μετά ένα χρόνο διακυβέρνησης, τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ ακολουθούν καθοδική πορεία.
Από την άλλη πλευρά, δεδομένου ότι προηγήθηκε μια χρονιά σκληρών μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση υπό το βάρος του μνημονίου, το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει καθαρά μπροστά δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά και για την απήχηση του αντιπολιτευτικού λόγου της Ν.Δ.
Ουσιαστικά, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, όπως και τα μικρά κόμματα, δε δείχνουν να έχουν πειστική εναλλακτική πρόταση απέναντι στο μονόδρομο της τρόικας
που προβάλλει η κυβέρνηση…».


Ολόκληρη η έρευνα της ALCO στην AGRECO.

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΟΥΤΣΑΒΑΚΗΣ !...

Η ιστορική φιγούρα του ψευτόμαγκα, έχει προσδιοριστεί όχι μόνο από το προκλητικό ύφος και την επιθετική συμπεριφορά, αλλά και από την τσαπατσαρισμένη φάτσα, σε πολλές περιπτώσεις που οι προκλήσεις του εύρισκαν …ανταπόκριση.
Ο Κουτσαβάκης, κατ΄ εξοχήν νταής της εποχής του 20 στου Ψυρρή, ήταν το χαρα-κτηριστικότερο φαινόμενο του ατόμου, που συχνά έβλεπε και ένοιωθε τις συνέπειες της επιζήτησης του καυγά, στο σώμα του και τα ρούχα του.
Αυτός ο τύπος είναι που προσέδωσε το όνομά του, ως επίθετο, σ΄ όλους αυτούς τους διαχρονικά εριστικούς ψευτόμαγκες, που ενώ κάνουν τον καμπόσο και τον κάργα, τις περισσότερες φορές προκύπτουν και χαμένοι και δαρμένοι !

Τη δόξα των ανωτέρω προγόνων μας, φαίνεται πως ζήλωσε ο δοτός αρχηγός της ν.Ν.Δ. και εκμεταλλευόμενος τις δύσκολες στιγμές που περνάει η οικονομία και η χώρα, (απότοκες της εγκληματικής πολιτικής της παράταξής του), επέλεξε να το παίξει νταής και να προκαλέσει «καυγά» : «καταψηφίστε το μνημόνιο, μαυρίστε την κυβέρνηση», φώναξε καταμεσής της πλατείας Ρηγίλλης, πετώντας χάμω το ζωνάρι και τινάζοντας πίσω, το αφόρετο δεξιό μανίκι του σακακιού του.
Σαλιώνοντας την παλάμη του σήκωσε από το μέτωπο το λιγδωμένο τσουλούφι του και κοιτάζοντας θολά προς του Μαξίμου, έκρωξε : «έλα, ρε, αν σου βαστάει !...».

Κάτι οι μεγάλες σκοτούρες, κάτι οι πολλές ασχολίες, του αντιπάλου, σίγουρα, πάντως και η παλιότερη φιλία τους, είχαν, περίπου, πείσει τον απόγονο του Κουτσαβάκη, πως τα αιτήματά του και οι προκλήσεις του δεν θάβρισκαν ανταπόκριση και πως θα μπορούσε, άνετα και εύκολα, να δώσει μια παράσταση μαγκιάς και να κάνει μια επίδειξη δύναμης, (αντίστοιχης των shows του Κουταλιανού), στους παρατρεχάμενους της πλατείας.
Να, όμως, που και σ΄ αυτή τη σκηνή (την πολιτική), η εξέλιξη των επεισοδίων είναι απρογραμμάτιστη και το αναπάντεχο καιροφυλακτεί και επέρχεται, εκεί που δεν το περιμένεις : σε μια πιστή αναβίωση ανάλογων γεγονότων και συμβάντων του απώτερου παρελθόντος, ο προκληθείς από τον νταή …τσιμπάει κι έρχεται : «εδώ είμαι, ρε, για να δούμε τη μαγκιά σου !...».

Ο συγκεντρωμένος κόσμος χειροκροτεί και φωνασκεί περιχαρής, βέβαιος πως θα παρακολουθήσει ένα σκληρό ματς – κάτς, ενώ με χειρονομίες και συνθήματα, προτρέπει τους δυο αντιπάλους να …πλακωθούν. Οι υποστηρίζοντες τον νταή με το ζωνάρι, είναι οι περισσότερο εκδηλωτικοί : «πάνω του Αντωνάκη, ρίξτου, σπάσ΄ τον στο ξύλο !...».
Ο προκληθείς ένοικος του Μαξίμου βγάζει το σακάκι, λύνει τη γραβάτα και σηκώνοντας τα μανίκια του υποκαμίσου του λυγίζει τα χέρια και σφίγγει τις γροθιές του. Το πλήθος παραληρεί !...

Οι χειρονομίες του Αντωνάκη, στην αρχή, εκλαμβάνονται ως προετοιμαστικές της σύγκρουσης, στη συνέχεια, όμως, γίνεται αντιληπτό πως πρόκειται για κινήσεις κατευνασμού. Η σιωπή έρχεται απότομα και μέσα στην ησυχία ακούγονται τα λόγια : «καλά, ρε Γιώργο, ένα αστείο κάναμε… Τι νόμισες πως θα δερνόμασταν ?... ΄Αντε να συνεχίσεις τη δουλειά σου, εγώ δεν θέλω …εκλογές !».

Δεν υπάρχει καταγραφή ανάλογης περίπτωσης στην εποχή των ιστορικών κουτσαβάκηδων, στη σύγχρονη, όμως, εκδοχή ο ψευτόμαγκας τις τρώει, όχι από τον προκληθέντα αντίπαλο, αλλά από το πλήθος !...

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ !...


Και στα πλαίσια της ...αντιμνημονιακής ψήφου, δικαιώστε τους !...

ΚΑΘΟΡΙΣΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ !...

Όλα τα δεδομένα στο τραπέζι έβαλε ο Γ. Παπανδρέου, για το χθες, το σήμερα και το αύριο. Κανείς, πια, μετά την χθεσινοβραδινή συνέντευξη δεν μπορεί να πει πως δεν γνωρίζει, πρώτον, ποιοι οδήγησαν την οικονομία στην χρεοκοπία και τη χώρα στην ανυποληψία, δεύτερον, τι είχε ν΄ αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνοντας πριν ένα χρόνο και πως αναγκάστηκε να πάρει τον μονόδρομο του μνημονίου με την τρόικα και τρίτον, τι οράματα και τι επιδιώξεις υπάρχουν για το μέλλον, το άμεσο για το ξεπέρασμα της στενωπού της λιτότητας και το μεσοπρόθεσμο με τη νέου τύπου ανάπτυξη.
Από σήμερα οι διεργασίες μέσα στο εκλογικό σώμα, οι προβληματισμοί, οι απορίες και οι συνθέσεις του λαού, γίνονται υπό άλλες προϋποθέσεις, με άλλους όρους κι είναι σίγουρο, πως θα έχουν διαφορετική κατάληξη από την μέχρι χθες διαφαινόμενη. Η εμπεδωμένη, λίγο – πολύ, αντίληψη περί χαλαρής ψήφου, περί ανέξοδης και χωρίς συνέπειες επιλογής, είναι βέβαιο, πως θ΄ αλλάξει.

Δεν χρειάζονται αναλύσεις επί αναλύσεων για να καταδειχθεί η πορεία των πραγμάτων και η φορά τους. Οι αντιδράσεις των μέχρι χθες αλωνιζόντων το γήπεδο της προεκλογικής διαπάλης, αποδεικνύουν την καθοριστικότητα και την ευστοχία της πρωθυπουργικής παρέμβασης. Το ετερόκλητο μπλοκ του άκρατου και αμοραλιστικού λαϊκισμού ωρύεται, θορυβημένο και αιφνιδιασμένο, καθώς τα μέλη του είχαν πιστέψει πως θα πορεύονταν, μέχρι τέλους, χωρίς αντίπαλο και χωρίς αντίλογο.
Οι μέρες που θ΄ ακολουθήσουν θάναι γεμάτες από σκληρές αντιπαραθέσεις. Τόσο σε κεντρικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο περιφέρειας και Δήμου : το ΠΑΣΟΚ περνάει στην αντεπίθεση, οπλισμένο με τις αλήθειες των γεγονότων και τη ρεαλιστικότητα των οραμάτων. Για μια Ελλάδα, οριστικά μακριά από τον κίνδυνο της κατάρρευσης και της καταστροφής, ενταγμένη σε μια καινούργια πορεία δημιουργίας, ανάτασης και προόδου.
Σ΄ αυτή την αναμέτρηση οι πολιτικοί και οι κομματικοί φορείς της χρεοκοπίας θα ξεσκεπαστούν και – στην κάλπη – θα συντριβούν !
Ο λαός με ώριμη σκέψη και υπεύθυνη στάση, θα δώσει το πράσινο φως για τη συνέχιση και την ολοκλήρωση της τιτάνιας προσπάθειας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου.

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

ΠΟΙΟΣ ΤΡΕΜΕΙ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ?...

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ !...

Η αναβάθμιση του διακυβεύματος στις αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν μια οφειλόμενη κίνηση – απάντηση του Γ. Παπανδρέου στην επιχειρούμενη ισοπεδωτική δράση των ετερόκλητων δυνάμεων του άκρατου και αμοραλιστικού λαϊκισμού.
Ο δημοψηφισματικός χαρακτήρας είναι το αντιστάθμισμα στις προσπάθειες αναβίωσης μιας συμπόρευσης, που σε πολλά χαρακτηριστικά της , φέρνει στο αλήστου μνήμης «βρώμικο 89» !
Σαμαράδες, Τσίπρηδες, Αλαβάνοι, Παπαρήγες κι από κοντά τους κάποιοι διαχρονικοί κομπάρσοι του χώρου, (που βρήκαν την ευκαιρία να πάρουν ρόλο), σε παράλληλες και πανομοιότυπες συμπεριφορές, βάλθηκαν να παρουσιάσουν τα πράγματα στην τέλεια διαστρέβλωσή τους και να χρεώσουν την τρίχρονη λιτότητα του Μνημονίου, όχι στην κατάσταση χρεοκοπίας, που παρέλαβε η νέα κυβέρνηση, στις 4-10-2009, αλλά, περίπου, στις μαζοχιστικές τάσεις του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου !

Η χρόνια πολιτική πενία, τα αλλεπάλληλα λαϊκά χαστούκια και η μεταλλαγμένη ιδεολογικοπολιτική αγκύλωση των παραπάνω δυνάμεων, οδήγησε στα ύψη τον αμοραλισμό και την ανευθυνότητά τους, που με τη σειρά τους, τους κατέστησαν όχι απλά στείρους σε προτάσεις για το μετά, αλλά επικίνδυνους δυναμιτιστές της πορείας της χώρας προς τη σωτηρία και την ομαλότητα.
Η στρατηγική τους, εφ΄ όσον επικρατήσει και η εκλογική αναμέτρηση του Νοεμβρίου φέρει την καθαρή ήττα του ΠΑΣΟΚ, οδηγεί στην πτώση της κυβέρνησης και στο χάος. Το λαϊκίστικο συναπάντημα δεν είναι σε θέση ν΄ αρθρώσει, ούτε μια στοιχειώδη εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση, πόσο μάλλον να δώσει διάδοχη πολιτική λύση την επαύριο. Τα μηδενικά, συνήθως, δεν αθροίζονται κι αν αθροιστούν, πάλι μηδενικό θα προκύψει !
Αυτή η πραγματικότητα, που μπορεί να διαμορφωθεί, σε 20 ημέρες, έμενε κρυμμένη από την ξεσάλωτη και διαστρεβλωτική επέλαση των ετερόκλητων δυνάμεων του λαϊκισμού και του αμοραλισμού και κινδύνευε να οδηγήσει το λαό στις κάλπες ανυποψίαστο για τα επερχόμενα. Βλέπετε η προπαγάνδα και η παραπληροφόρηση πάει σύννεφο !...
Ο πρωθυπουργός κάνει το αυτονόητο και αποκαλύπτει στον ελληνικό λαό τι έτρεξε, στο παρελθόν, τι παίζεται σήμερα και τι έρχεται αύριο, εφ΄ όσον οι δυνάμεις αυτές, παραδοσιακοί συντελεστές της κακοδαιμονίας και της χρεοκοπίας της οικονομίας και της χώρας, καταφέρουν να τον παραπλανήσουν και ν΄ αποσπάσουν την ψήφο του : έρχονται εθνικές εκλογές !

Πως ; Οι αγύρτες πανικοβλήθηκαν κι άρχισαν να μιλάνε για διλλήματα και εκβιασμούς ; Μα, όταν καλούν το λαό να καταψηφίσει την κυβέρνηση δεν έχουν κατά νου την πτώση της ; Και τι επιδιώκουν, να καταψηφιστεί η κυβερνητική πολιτική, αλλά η κυβέρνηση να μείνει στη θέση της, για να εφαρμόζει τις δικές τους πολιτικές ανοησίες ;

Μάλλον, δεν έχουν καταλάβει τίποτα από τα τεκταινόμενα, αυτή την ιστορική, για την Ελλάδα, συγκυρία !...

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Η ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ !...

Του Γιάννη Βούλγαρη (*)
Η Ελλάδα μπορεί να ανασυνταχθεί, μπορεί να βγει από το τούνελ και να ενσωματωθεί με καλύτερους από το παρελθόν όρους στη διεθνή οικονομία, αρκεί η αναποτελεσματικότητα του πολιτικού κομματικού συστήματος να μην τινάξει στον αέρα τη συλλογική επιθυμία. Αυτή η εικόνα, αισιόδοξη και θλιβερή ταυτόχρονα, αποδίδει τη σημερινή συγκυρία.

Από τη μια, το σταθεροποιητικό πρόγραμμα καταγράφει ήδη τα πρώτα (δειλά έστω) θετικά αποτελέσματα: μείωση των περιώνυμων spreads, βελτίωση της εικόνας στις διεθνείς χρηματαγορές, ανάκαμψη των τραπεζών μας, επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους μετά το 2013. Από την άλλη, το προεκλογικό κλίμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, με ευθύνη πρωτίστως της Ν.Δ. του κ. Σαμαρά, δείχνει ένα πολιτικό- κομματικό σύστημα που συμπεριφέρεται σαν να μην έχει τρέξει τίποτα, σαν να μην έχει συνειδητοποιήσει τις ευθύνες του για την οικτρή κατάσταση της χώρας, σαν όλα τα αρνητικά γνωρίσματα του μεταπολιτευτικού ύφους άσκησης της πολιτικής να είναι παρόντα, αμετάλλαχτα και προκλητικά στον κυνισμό τους. Το σκηνικό θέλει ίσως να μας θυμίσει ότι όλες οι παθογένειες που έσπρωξαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία καιροφυλακτούν στη γωνία, ροκανίζουν τις ελπίδες, έτοιμες να επανέλθουν με την πρώτη ευκαιρία.
Η κρισιμότητα όμως της περιόδου ξεπερνά τη συγκυρία των αυτοδιοικητικών εκλογών. Γιατί οι εξελίξεις, θετικές και αρνητικές, απαιτούν να επανεξεταστεί ο τρόπος πολιτικής διεύθυνσης της μεσοπρόθεσμης στρατηγικής για να βγει η χώρα από την κρίση και να ξανασταθεί στα δικά της πόδια. Μεσοπρόθεσμης στρατηγικής που περιλαμβάνει το Μνημόνιο, αλλά ταυτόχρονα το υπερβαίνει, δημιουργεί τις συνθήκες τροποποίησής του όπου χρειάζεται, σχεδιάζει την καταλληλότερη επιμήκυνση, σταθεροποιεί την οικονομία για να δημιουργήσει νέα υγιέστερη ανάπτυξη, διορθώνει από σήμερα ακραίες αδικίες στην κατανομή του κοινωνικού κόστους, συμμετέχει στην αναδιαπραγμάτευση της «οικονομικής διακυβέρνησης» της ευ ρωζώνης. Αυτή η πολύχρονη προσπάθεια διέρχεται σήμερα μια καμπή, καθώς εξασθενούν ορισμένες αρχικές πηγές συναίνεσης και χρειάζεται να εξασφαλιστούν νέες και πλουσιότερες. Για να το πούμε αλλιώς, πρέπει να περάσουμε από τη συναίνεση του «αμάν βουλιάζουμε» στη συναίνεση του «τώρα αλλάζουμε». Χωρίς αμφιβολία, υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει μια συναίνεση στη βάση του κινδύνου που βίωσε η χώρα όταν συνειδητοποίησε ότι είχε πέσει σε γκρεμό. Χάρη σε αυτήν κινητοποιήθηκε το ένστικτο επιβίωσης, η αποδοχή του μονόδρομου, η κινητοποίηση ενός πατριωτικού αισθήματος, και έτσι διαμορφώθηκε μια πλειοψηφούσα ώριμη Γνώμη, η οποία απέρριψε τις σκέψεις για εθελούσια χρεοκοπία της χώρας (στάση πληρωμών) που πρότειναν όσοι προέβλεπαν την καταστροφή του ευρώ, ή δεν αντιλαμβάνονταν ότι η Ελλάδα ήταν μέλος μιας αλληλεξαρτημένης Ενωσης και όχι μια μεμονωμένη εθνική οικονομία στη Λατινική Αμερική, όπως η Αργεντινή και ο Ισημερινός. Αλλά αυτή η μορφή συναίνεσης έχει όρια. Κατ΄ αρχάς, οι πολίτες (εδώ καλύτερα ο κοσμάκης) βιώνουν όλο και περισσότερο τις επιπτώσεις της ύφεσης. Οσο και αν αυτή ήταν αναμενόμενη και συνυπολογισμένη στο μέγεθός της, η παράτασή της μέσα στον χρόνο πιέζει ευρέα κοινωνικά στρώματα. Επειτα, οι πρώτες επιτυχίες μοιραία προκαλούν εφησυχασμό και ενδεχομένως ευπιστία στα «οικονομικά μαντζούνια» που προτείνουν διάφοροι δημαγωγοί και πολιτικοί απατεώνες. Τα όρια γίνονται ακόμα στενότερα όταν ο πολιτικός λόγος υποστήριξης αυτής της μεσοπρόθεσμης στρατηγικής περιορίζει την κρίση στην οικονομική της μόνο διάσταση, την αντιμετωπίζει με μια ακατάπαυστη «μετρολογία» υπό την απειλή ενός μνημονίου που λες και έπεσε στα κεφάλια μας σαν φυσική καταστροφή από τον ουρανό. Οταν με άλλα λόγια, ο πολιτικός λόγος δεν αναδεικνύει τις συνολικές αιτίες τις κρίσης και δεν παράγει μια πειστική, άρα όχι μικροκομματική, ερμηνεία του πώς φτάσαμε στη χρεοκοπία.

Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κρίση ήταν και είναι πολύμορφη: εθνική, πολιτική, οικονομική, κοινωνική και ηθική. Η έξοδος από αυτήν έχει ακόμα δρόμο πολύ και τραχύ. Για να τον περπατήσουμε χρειάζεται να περάσουμε από τη συναίνεση του «αμάν βουλιάζουμε» στη συναίνεση του «τώρα αλλάζουμε». Υπάρχουν οι προϋποθέσεις αλλαγής; Διακρίνω τουλάχιστον τρεις. Η πρώτη εξακολουθεί να είναι η επίγνωση της έκτακτης εθνικής ανάγκης, η αίσθηση ότι βρισκόμαστε ακόμα στο χείλος του γκρεμού. Η δεύτερη είναι η διάχυτη συνείδηση των πολιτών ότι μόνοι μας οδηγηθήκαμε σε αυτά τα χάλια και πως αν μείνουμε στα ίδια θα ξαναπάθουμε τα ίδια. Αυτή είναι προσωπική εμπειρία που έχει ο καθένας μας από τη δουλειά, τη γειτονιά, το σχολείο, το νοσοκομείο, την Εφορία, από όλα. Το τρίτο είναι ότι συνειδητοποιήσαμε ύστερα από δεκαετίες αμεριμνησίας, ότι δεν υπάρχει ένα κράτος έξω από εμάς που μπορεί να διανέμει ακατάπαυστα, αλλά ότι η «τσέπη» ήμασταν εμείς. Δεν είναι τυχαίο ότι οι συντεχνίες που ξεσηκώθηκαν τους τελευταίους μήνες απομονώθηκαν γιατί μεταξύ άλλων η κοινή γνώμη αισθάνθηκε ότι αυτή θα πλήρωνε το κόστος και όχι το «απρόσωπο» κράτος. Πρόκειται για αυτονόητη αλήθεια η οποία όμως φαντάζει επαναστατική για τα πρόσφατα ήθη της χώρας μας. Είναι σαν να κινητοποιείται η σιωπηλή πλειοψηφία για να υπερασπίσει το κοινό καλό, γιατί εκτός άλλων, αισθάνεται ότι κινδυνεύει το ατομικό- οικογενειακό συμφέρον της.

Αυτές οι προϋποθέσεις μπορούν να στηρίξουν αλλαγές νοοτροπιών. Από την έως τώρα κυρίαρχη ιδέα της διανομής ενός δανεισμένου πλούτου μέσω ενός αδύναμου κράτους στους έχοντες δυνατή «φωνή», στην ιδέα της παραγωγής του πλούτου και της δίκαιης αναδιανομής. Θα πρόκειται για μια πολιτική- αξιακή επανάσταση, που θα κατέληγε σε εκπληκτικά αποτελέσματα όπως να γίνουν διαφανέστερα τα εισοδήματα των Ελλήνων, να πληρώνουν περισσότεροι τον φόρο που τους αναλογεί, να θεωρούν υποχρέωση να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς δωροδοκία, κ.ο.κ. Η αριστερολαϊκιστική τροπή της Μεταπολίτευσης κατέληξε να παράγει συντεχνιακές συλλογικότητες που κατασπάραξαν μέχρι χρεοκοπίας το δημόσιο συμφέρον. Το σοκ της χρεοκοπίας θα μπορούσε να υποστηρίξει συλλογικές νοοτροπίες που να ταυτίζουν το ατομικό συμφέρον με την αξιοπιστία των θεσμών, τον σεβασμό των κανόνων συμβίωσης και την κοινωνικά δικαιότερη αναδιανομή υπέρ των πραγματικά αδύναμων. Οι προϋποθέσεις αυτές είναι αναγκαίες αλλά όχι ικανές. Χρειάζονται την πολιτική για να επαληθευτούν. Χρειάζονται επίσης έναν συνεκτικό ιδεολογικό- αξιακό λόγο που θα τους δώσει πειθώ και συνοχή. Ο κλήρος πέφτει σε εκείνες τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς που είχαν την εθνική ευθύνη να αναλάβουν το κόστος διάσωσης της χώρας. Και το διακύβευμα είναι κατά πόσον αυτές οι δυνάμεις θα αντέξουν να κρατήσουν σταθερά το τιμόνι, αντιστεκόμενες στο συστηματικό «ροκάνισμα» που υφίστανται από τις ανεύθυνες αντιπολιτεύσεις και τα μεγάλα «δελτία των 8».

(*)Ο Γιάννης Βούλγαρης είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Ο ΣΑΜΑΡΑΜΙΞ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ !...

Πριν ένα μήνα ο εφευρέτης και πλασιέ του μαγικού φίλτρου για τον άμεσο μηδενισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος, αρχηγός της ν.ΝΔ, την κοπάνησε από τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (η Δεξιά σε ευρωπαϊκό επίπε-δο), προφασιζόμενος απασχόλη-σή του με την παρουσία του στη ΔΕΘ.
Απέφυγε, έτσι, τη διαδικασία του απολογισμού, για τη στάση του απέναντι στο μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας, που ήταν, καθαρά, μια επιλογή του ΕΛΚ.

Τώρα, όμως, δικαιολογίες δεν μπορεί να ισχύσουν κι έτσι το ταξίδι θα γίνει κι ο Σαμαράς θα πάει στη σύνοδο και αναμένεται να βρεθεί σε πολύ δύσκολη αποστολή.
Ακόμα κι αν επιχειρήσει να περάσει απαρατήρητος, μη ζητώντας το λόγο, (έτσι διαρρέεται…), θ΄ αναγκαστεί να δώσει εξηγήσεις στα ερωτήματα που θα τον κατακλύσουν, για την πολιτική του.
Υποστηρίζοντας, λοιπόν, την αντίθεσή του στα μέτρα του Μνημονίου, ο Αντωνάκης, θα χρειαστεί όχι απλά ν΄ αναφέρει, αλλά και ν΄ αναλύσει το «γιατί», άρα θα μιλήσει για το «μίγμα του», που οδηγεί στην εντός 18 μηνών εξάλειψη του ελλείμματος. Και τότε είναι που θα γελάσει, κάθε πικραμένος και στην Ευρώπη !
Το δίλλημα του γκρεμού ή του ρέματος, έχει διαμορφωθεί πλήρως και οι συν-μάγιστροι της Ρηγίλλης, προσπαθούν να βρουν διέξοδο προς τα …πλάγια, κάτι, όμως, που φαντάζει – και είναι – πολύ δύσκολο, ακόμα και για …μάγους, σαν και του λόγου τους.
Αν ο έλληνας Πανοραμίξ σιωπήσει, ποιώντας τη νήσσα, θα κατηγορηθεί από την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, για εγχώριες «τσάμπα μαγκιές». Αν βγει κι αναπτύξει επιθετικά την άποψή του, πέρα από τα χαχανητά, θα προκαλέσει και τη μήνι των ευρωπαίων ιδεολογικοπολιτικών συνοδοιπόρων του, κάτι που σίγουρα θάχει αντίκτυπο και στο εσωτερικό της ελληνικής Δεξιάς, σε μια συγκυρία, μάλιστα, ανακατατάξεων, μετατάξεων και αναδιατάξεων !...
Αυτές οι δυσκολίες είναι που έχουν τινάξει στα ύψη άγχος και αγωνία, γι΄ αυτό και τα lexotanil, δίνουν και παίρνουν τις τελευταίες ημέρες στο σαμαρικό στρατηγείο…

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ !...

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΠΑΝΤΟΤΕ, ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ !...

Ένα βιβλίο 220 σελίδων με 23 κείμενα 22 συγγραφέων ενάντια σε κάθε μορφής πολιτική βία, στον τρόμο και τον ολοκληρωτισμό που αυτή κουβαλά, εκδόθηκε από τις εκδόσεις ΔΙΑΠΥΡΟΝ, με τίτλο «η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική».
Πέρα από την έντυπη έκδοση που διατίθεται στα βιβλιοπωλεία, το βιβλίο κυκλοφορεί και ηλεκτρονικά, στο σύνολό του, στην ιστοσελίδα http://www.politikiviadiapyron.wordpress.com/ από όπου μπορεί ελεύθερα να αναπαραχθεί εν όλω ή εν μέρει, δίχως οποιαδήποτε άδεια.

Ενδεικτικό της στοχοθεσίας του βιβλίου είναι το οπισθόφυλλο :

Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, όποια φενακισμένη ηθική τάξη (εθνική, θρησκευτική, φυλετική, πολιτική, κρατική, επαναστατική) και αν υπηρετεί, όποιον απάνθρωπο ύμνο κι αν τραγουδά, όποια απάνθρωπη σημαία κι αν ανεμίζει στο φλάμπουρό της (γιατί κάθε σημαία και κάθε ύμνος είναι ομολογίες απανθρωπιάς). Κάθε πολιτική πρόταση που θεωρεί τη βία αναγκαίο κακό προβλέπει για τους υποστηριχτές της την πειθαναγκαστική υποταγή στην κτηνωδία - και η λεγόμενη «αντιβία» πάντοτε υπηρέτησε και ενίσχυσε την πρωτεύουσα βία την οποία υποτίθεται πως αντιμαχόταν. Καμιά αληθινά αντισυστημική αντιπρόταση δεν μπορεί να στηρίζεται στη βία, διότι κάθε πολιτική βία είναι μια βαθύτατη συστημική επιβεβαίωση. Ελευθερία εν τρόμω και εν φόνω δεν υφίσταται. Ούτε υπάρχουν «καλοί» και «κακοί» νεκροί: το αίμα είναι πάντοτε κηλίδα και ποτέ λεκές.

Διάφοροι, συνήθως προγραμματικά αγράμματοι, θεωρούν τη μη βία «ανιστορικό» πρόταγμα. Σύμφωνα με τη συλλογιστική τους, εξίσου «ανιστορικό» είναι και το πρόταγμα της μη εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Ο Χένρι Ντέιβιντ Θορό, ο Ερρίκος Ντινάν, ο Λέων Τολστόι, ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Αλβέρτος Σβάιτσερ, η Σόφι Σολ, ο Πρίμο Λέβι, η Ζερμέν Τιγιόν, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Νέλσον Μαντέλα, ο Τζον Λένον, η Ρέιτσελ Κόρι, ο Χραντ Ντικ, οι αντιρρησίες συνείδησης, οι εθελοντές των ανθρωπιστικών οργανώσεων και χιλιάδες άλλοι μάς δίνουν με τη σκέψη τους και με τη ζωή τους μια σαφή αντιπρόταση στην αλληλοτροφοδοτούμενη κτηνωδία της βίας.
Ο κόσμος, σε πείσμα των ομοιοκατάληκτων στίχων που μάθαμε να παπαγαλίζουμε, δεν προχωρεί πάντα με φωτιά και με μαχαίρι - προχωράει με την παιδεία, την επιστήμη, τη δημιουργία, την τέχνη, την κοινωνική συμμετοχή και αλληλεγγύη, τον έρωτα. Ο Ρουσό, ο Μότσαρτ, ο Βαν Γκογκ, ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ ή ο Γεώργιος Παπανικολάου πάλεψαν για την ανθρωπότητα πολύ περισσότερο από τους λογής μεγαλοφονιάδες που θεώρησαν πως έχουν το δικαίωμα να «ελευθερώσουν» σκοτώνοντας και σφάζοντας.

Και ο ήλιος για να γυρίσει δεν «θέλει νεκρούς χιλιάδες να είναι στους τροχούς», μήτε «τους ζωντανούς να δίνουν το αίμα τους». Κάποτε έρχεται η ώρα που μπορούμε να πούμε το αυτονόητο : πως ο ήλιος γυρίζει από μόνος του - και πως όλα τα υπόλοιπα είναι άλλοτε κούφια ταρατατζούμ εθνικών ποιητών κι άλλοτε λάβαρα εν δυνάμει φονιάδων.

---------------------------------
Στο βιβλίο «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική» συμμετέχουν με κείμενά τους οι παρακάτω συγγραφείς :
Περικλής Κοροβέσης * Τέος Ρόμβος * Αλέκος Γεωργόπουλος * Παναγιώτης Δημητράς * Ναυσικά Παπανικολάτου * Μιχάλης Μαραγκάκης * Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν) * Κυριάκος Αθανασιάδης * Θανάσης Μακρής * Γιάννης Εξαδάκτυλος * Θανάσης Τριαρίδης * Ελεάννα Ιωαννίδου * Ελένη Καρασαββίδου-Κάππα * Μεχμέτ Ταρχάν * Θοδωρής Ηλιόπουλος * Γιώργος Μοναστηριώτης * Θανάσης Πολλάτος * Γιάννης Ευαγγέλου * Παναγιώτης Σιαβελής * Άγγελος Νικολόπουλος * Κώστας Μπακόπουλος * Γιάννης Κορομηλάς .

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

ΠΟΙΟΣ ΕΠΕΣΕ ΑΠ΄ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ?...

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΕ !...


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΤΕ

Κι ενώ το ζήτημα του τρόπου με τον οποίο θα γίνει η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, έχει μπει στην τελική του επεξεργασία κι αναμένονται οι σχετικές κυβερνητικές ανακοινώσεις, κάποιοι εκεί στο υπουργείο οικονομικών, πίστεψαν πως βρήκαν την ευκαιρία να προβάλλουν έναν ιδιότυπο εκβιασμό, κατά του δυναμικού της τράπεζας.

Χρησιμοποιώντας ως φόβητρο, μιαν ανεκδιήγητη άποψη που εκπορεύεται από τις Βρυξέλλες και μιλάει για τον θολό, τάχα, ρόλο της Αγροτικής Τράπεζας, που με την λειτουργία της …νοθεύει τον ελεύθερο ανταγωνισμό στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, (ενισχύεται, λένε, από το κράτος για να χαρίζει χορηγημένα δάνεια), επιζητούν, μέσω του περιβόητου «προγράμματος αναδιάρθρωσης», την εφαρμογή στο χώρο, μέτρων για μια υπέρμετρη μείωση των λειτουργικών δαπανών, τα οποία, στο ποσοστό που τα ζητάνε, ούτε, ακόμα, και με δραστικές μειώσεις των αποδοχών, δεν θα μπορούσε να γίνει, αλλά θα απαιτούσε μαζικές απολύσεις εργαζομένων !!!

Οι κάθε μορφής μανδαρίνοι της πλατείας συντάγματος, νομίζουν πως βρέθηκαν μπροστά στην περίπτωση για να εξωτερικεύσουν όλα τα αρρωστημένα απωθημένα τους, κατά κάθε δημόσιας επιχείρησης και συγκεκριμένα, εδώ, κατά της ΑΤΕ, της μόνης κρατικής τράπεζας.

Οι απόψεις αυτές, είναι οι ίδιες που μετέφεραν τις προάλλες και οι γιάπηδες της τρόικα κι είναι όμοιες μ΄ αυτές που πιπιλίζουν συνέχεια, οι μανδαρίνοι και κάποιων άλλων γραφείων, αυτών της Τράπεζας Ελλάδος.

Το ό, τι το ζήτημα του εξοβελισμού της Αγροτικής Τράπεζας από το σύστημα, ξεκινά από τις επιδιώξεις των μεγαλοτραπεζιτών, για λόγους ευνόητους και σιγοντάρεται, σαφέστατα, από τη διοίκηση της Τ.Ε., που βέβαια λειτουργεί με γνώμονα την εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων, είναι τσεκαρισμένο και διασταυρωμένο.

Ο μεγάλος στόχος είναι η ματαίωση της δημιουργίας του πραγματικού κρατικού πυλώνα, στο τραπεζικό σύστημα, μέσω της εξουδετέρωσης της μόνης κρατικής τράπεζας !

Τα σχέδια όλων αυτών δεν θα περάσουν, πρώτον επειδή είναι σκοτεινά και άνομα και δεύτερον, επειδή θα καταπολεμηθούν, ως προς το παραπλανητικό των επιχειρημάτων τους και το αβάσιμο των ισχυρισμών που τα συνοδεύουν.

Όπως, πρόσφατα, ο ΣΕΑΤΕ έγραψε στην
ανακοίνωσή του προς τους πελάτες της Τράπεζας, όλες οι δυσλειτουργίες κι όλες αρνητικές επιπτώσεις στο έργο και τα αποτελέσματα της ΑΤΕ, προέρχονται από τους ρόλους που η πολιτεία, κατά καιρούς, της επιβάλλει. Από πού ως πού θα φορτωθούν οι ευθύνες στο δυναμικό της ;
Από τον περασμένο Ιούλιο, που προέκυψε το θέμα, ο Σύλλογος εκπροσωπώντας όλους τους εργαζομένους και τους συνταξιούχους της τράπεζας, έδωσε έναν σκληρό αγώνα για την θετική έκβαση των διεργασιών, γύρω από το μέλλον της ΑΤΕ. Δόθηκαν μάχες στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, αντιμετωπίστηκαν αβάσιμες επιχειρηματολογίες και ξεσκεπάστηκαν σκοτεινά κίνητρα και επιδιώξεις.

Η πώληση ματαιώθηκε και οι πολιτικές αποφάσεις για την ύπαρξη, τη συνέχιση της λειτουργίας της και την παραμονή της ΑΤΕ στο δημόσιο, έχουν, σχεδόν, ολοκληρωθεί. Ε, αυτή την ώρα, της τελικής ευθείας, δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν μανδαρίνο, σε κανέναν επίδοξο ρεβανσιστή, να κάνει το παιχνίδι του.

Θα συνεχίσουμε, με περισσότερη αποφασιστικότητα, με μεγαλύτερη δύναμη τον αγώνα και την προσπάθειά μας, μέχρι τέλους, μέχρι τη νίκη.

Στην μέχρι σήμερα πορεία μας, εμείς, το ανθρώπινο δυναμικό της ΑΤΕ, στις μάχες για την εξασφάλιση του μέλλοντος της τράπεζας, είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο, με τη Διοίκηση. Ελπίζουμε, αυτό, να μην έχει αλλάξει και η εναπομείνασα πορεία, να συνεχιστεί έτσι…

Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να ξεκαθαριστεί από την πλευρά της διοίκησης κι αυτό θα επιδιώξουμε άμεσα. Σε κάθε περίπτωση το συνδικαλιστικό κίνημα θα πάρει τα μέτρα του και θα προχωρήσει μπροστά, ούτως ή άλλως, όπως και νάχει και με όποιον αντίπαλο !...

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

ΚΑΙ ΓΙ΄ ΑΥΤΑ, ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΦΤΑΙΕΙ, ΡΕ ΑΓΥΡΤΕΣ ?...


Νέα βαριά καµπάνα σε βάρος της Ελλάδας ύψους 343,7 εκατοµµυρίων ευρώ επιβάλλει αύριο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για παράνοµες αγροτικές ενισχύσεις που έδωσε για προεκλογικούς και άλλους λόγους η κυβέρνηση της Νέας Δηµοκρατίας την περίοδο 2004-2007.

Οι παράνοµες αυτές ενισχύσεις ανεβάζουν το ύψος των πιθανών προστίµων που θα επιβληθούν στη χώρα τους επόµενους µήνες στο 1,3 δισ. ευρώ, χρήµατα που θα επιβαρύνουν ακόµη περισσότερο το έλλειµµα. Πρόκειται για τις αλόγιστες παροχές στις οποίες είχε επιδοθεί η κυβέρνηση Καραµανλή προκειµένου να ικανοποιήσει αιτήµατα τα οποία υπέβαλλαν αθρόα «γαλάζιοι» συνεταιριστές στη λογική του «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά».
Σύµφωνα µε έκθεση που έχουν στη διάθεσή τους «ΤΑ ΝΕΑ» και αφορά την εκκαθάριση λογαριασµών των γεωργικών ταµείων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ελλάδα θα κληθεί να επιστρέψει στην Ε.Ε. το Πακέτο Χατζηγάκη ύψους 500 εκατοµµυρίων ευρώ που δόθηκε παράνοµα, χωρίς καµία έγκριση της Κοµισιόν, και εξ αυτού του λόγου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαιτεί την άµεση επιστροφή τους από την Ελλάδα n Μεγάλο µέρος των αποζηµιώσεων που έδινε χωρίς έγκριση ο ΕΛΓΑ για καταστροφές παραγωγής οι οποίες κατά σύστηµα διογκώνονταν, µε αποτέλεσµα το χρέος του οργανισµού να φθάσει τα 4 δισ. ευρώ έναντι 700 εκατ. ευρώ που ήταν το 2003. Το χρέος αυτό, το οποίο προχθές µε τροπολογία στη Βουλή ανέλαβε το Ελληνικό Δηµόσιο, επιβαρύνει το έλλειµµα της χώρας κατά 1,6%!

Η ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗΣ !...

Του Κώστα Βαξεβάνη
Θεωρητικά αυτές οι μέρες, είναι οι μέρες της δημοσιογραφικής επιβεβαίωσης. Τρία χρόνια μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου του Βατοπεδίου από το Κουτί της Πανδώρας στον ALPHA, πέντε υπουργοί παραπέμπονται, απ ό,τι φαίνεται για να δικαστούν.
Τα τρία αυτά χρόνια πέρασα από όλα τα στάδια. Στην αρχή της απόλυτης αποσιώπησης. Εφημερίδες, κανάλια, πολιτικοί ακροβάτες και απολίτικοι ταχυδακτυλουργοί, δεν καταλάβαιναν περί σκανδάλου. Λίγο αργότερα,άρχισαν να ψιθυρίζουν πως “και να πετάει ο γάιδαρος, πόσο πετάει”. Ο τότε πρωθυπουργός ανέλαβε την πολιτική ευθύνη, αλλά κανένας, και πολύ περισσότερο εγώ, δεν κατάλαβαν γιατί αναλαμβάνεις ευθύνη για κάτι που δεν είναι σκάνδαλο.

Στήθηκε μια εξεταστική επιτροπή της Βουλής, κατέθετα με μεθοδεύσεις μαύρα μεσάνυχτα για να μην αναπαράγονται όσα κατέθετα από τα ΜΜΕ, και δέχθηκα απαράδεκτες κατηγορίες και απειλές από Έλληνες βουλευτές μέσα στην επιτροπή. Αυτοί που δεν είχαν τα κότσια να απαιτήσουν από τον Εφραίμ-για τα μάτια του κόσμου και των θεσμών έστω- να σεβαστεί την ελληνική Βουλή και να καταθέσει, μου απέδωσαν κατηγορίες για υποκινούμενη έρευνα. Ακόμη και το γεγονός πως η έρευνα κράτησε επί μήνες και όσοι εμφανίζονταν να μιλούν στην εκπομπή ήταν με παλτά και όχι με κοντομάνικα, χαρακτηρίστηκε ως στοιχείο μεθοδευμένης έρευνας.

Μετά ήρθαν οι απειλές με mail, τηλεφωνήματα και υπονοούμε-να «φίλων» αγγελιοφόρων. Μέχρι και ξόρκια και γητειές και πως θα καώ στο πυρ το εξώτερο. Δεν θα μου φανεί καθόλου παράξενο αν μάθω πως εκεί στα σκοτεινά υπόγεια του Βατοπεδίου, όχι στις σουίτες, με έχουν καταραστεί όταν πεθάνω να μην λιώσω και να πάω στην κόλαση με διαδικασία express. Το συνηθίζουν αυτό οι αγιορείτες. Έτσι καταράστηκαν και πριν αιώνες το Μούδρο της Λήμνου και μόλις το 2001 απέσυραν την κατάρα έναντι 3 εκατομμυρίων δραχμών. Και δεν μου περισσεύουν και τόσα για να εξαγοράσω την δικιά μου. Άσε που δεν το βλέπω να με κοστολογούν τόσο.

Και μετά , ο Καραμανλής έκλεισε τη Βουλή για να παραγραφούν οι ποινικές ευθύνες των υπουργών. Σίγουρα δεν την έκλεισε γιατί δεν του άρεσε ο καφές. Ήρθαν οι εκλογές, το ΠΑΣΟΚ και ο Σαμαράς. Ο οποίος Σαμαράς τόνισε πως το κόμμα δεν πρόκειται να είναι σε ομηρία από τον Βουλγαράκη και τον Ρουσόπουλο. Σύσσωμη η ΝΔ έτρεξε να συμφωνήσει πως οι Βατοπεδινοί πλήγωσαν την παράταξη. Ο αρχηγός μάλιστα τους πέταξε από το κόμμα στη διαδρομή από το σπίτι του ως την Ρηγίλλης. Χωρίς διαδικασίες και αποφάσεις κομματικών οργάνων. Έτσι κάνουν τα ελληνικά κόμματα. Τους πετάνε με κοφτές κινήσεις πριν τους ξαναβάλουν.
Το ΠΑΣΟΚ πρότεινε τη δημιουργία προανακριτικής επιτροπής και η ΝΔ δεν αντέδρασε ,λέγοντας πως οι ευθύνες έχουν παραγραφεί. Στην προανακριτική κατέθεσαν πολλοί. Κατέθεσε και η κυρία Βουλγαράκη η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ απέδωσε στον Καραμανλή πως δεν φορά παντελόνια.

Λίγο πριν βγουν τα πορίσματα της προανακριτικής, η ΝΔ δέχθηκε θεία φώτιση. Ένα κανάλι διατύπωσε την άποψη πως δεν ζημιώθηκε το Δημόσιο και με τη σειρά της η ΝΔ του κυρίου Σαμαρά βρήκε το φως της. Το ελληνικό Δημόσιο βεβαίως και ζημιώθηκε, αφού ο κύριος Δούκας παραχώρησε μια έκταση η οποία ανήκε στο ελληνικό Δημόσιο με απόφαση δικαστηρίου, στον Εφραίμ. Αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως η ΝΔ ανακάλυψε για κάποιο λόγο πως όλα είναι θέμα πολιτικής δίωξης. Δεν λέει αν τα αδικήματα υπήρξαν και παραγράφηκαν ή δεν υπήρξαν καθόλου. Απλώς υπάρχει πολιτική δίωξη. Γιατί αν υπήρξαν και παραγράφηκαν έχει ευθύνη που ως κυβέρνηση έκλεισε τη Βουλή και ως αντιπολίτευση συμμετείχε στην προανακριτική. Αν δεν υπήρξαν, τότε ευθύνεται προσωπικά ο Σαμαράς για την ανέντιμη συμπεριφορά του απέναντι στους πρώην υπουργούς.

Έχω βαρεθεί όσα χρόνια κάνω αυτή τη δουλειά, να βλέπω όποιον δήμαρχο, νομάρχη, πολιτικό διώκεται, ακόμη και για αδικήματα του κοινού ποινικού Δικαίου, να ανακαλύπτει την πολιτική δίωξη. Περιμένω κάποιος να αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Και κυρίως αυτή για να αλλάξει ένα βρώμικο πολιτικό σύστημα, το οποίο φρόντισε να περιγράφει στο Σύνταγμα της Ελλάδας όλα τα βασικά δικαιώματα του Έλληνα με 7 γραμμές μόλις, αλλά το δικαίωμα του υπουργού να μην διώκεται και να αμνηστεύεται, με 40.

Ο κάθε Έλληνας πολίτης αν είχε εναντίον του ενδείξεις ενοχής για αδικήματα όπως αυτά του Βατοπεδίου θα καθόταν στο σκαμνί. Αφήστε λοιπόν τους νομικισμούς και τους σολοικισμούς. Αφήστε τα περί ανάγκης προστασίας της νομιμότητας και της πολιτικής. Αυτές τις αναζητήσεις δεν τις είχατε στο ελάχιστο όταν με συνοπτικές διαδικασίες δίνατε τη γη των Ελλήνων (αυτό είναι πατριωτισμός κύριε Σαμαρά) σε μια ομάδα ρασοφόρων μπίζνεσμεν. Στην Ελλάδα του 2000 δημιουργήσατε την εθνικοφροσύνη του μυστικισμού και του κομποσχοινιού. Ολόκληροι πολιτικοί, δίνατε την εξουσία σας για να επικρατήσει ο σκοταδισμός και σπρώχνατε την Ελλάδα στην μαύρη τρύπα της θρησκοληψίας. Τυλιγόσασταν με την Αγία Ζώνη, εκλιπαρούσατε τον Εφραίμ για προφητείες, ονειρευόσασταν Βατικανά της ορθοδοξίας με εσάς βέβαια πάντα σε θρόνους.

Τρία χρόνια μετά την αποκάλυψη του Βατοπεδίου, νοιώθω θλίψη όχι για το σκάνδαλο, αλλά γιατί στη χώρα αυτή η πολιτική δεν μπορεί να εγκαταλείψει το βάθρο της συντήρησης. Γιατί τα κόμματα δέχονται συνεχώς να γίνονται αποκόμματα των συμφερόντων και δεν βάζουν επιτέλους τελεία στην κατρακύλα.

Κύριε Σαμαρά αφήστε να δικαστούν όπως κάθε Έλληνας που θα είχε εναντίον του τέτοιες κατηγορίες. Θα κάνει καλό και σε σας και στην Ελλάδα. Θα σας απαλλάξει από τις υποψίες της συγκάλυψης. Το πολιτικό κλίμα θα εκτραπεί μόνο αν το επιλέξετε. Προς το παρόν έχει εκτραπεί η εμπιστοσύνη του πολίτη στην πολιτική. Αφήστε αυτή τη φορά τον πολίτη να πάρει την πολιτική ευθύνη να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ίσως αυτή η ευθύνη να είναι πιο ουσιαστική απ του προκατόχου σας στο κόμμα.

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

ΝΑ, ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ !...

΄Ολος ο βρώμικος λαϊκισμός της νεοδημοκρατίας, σε σχέση με την κριτική κατά του ΠΑΣΟΚ και ειδικά κατά του Γ. Παπανδρέου, εκφράζεται στο περίφημο «λεφτά υπάρχουν».
Πρόκειται για την διαστρεβλωμένη παρουσίαση μιας βασικής και εκτεταμένης θέσης και άποψης του πρωθυπουργού, που με αυθαίρετο τρόπο και αρρωστημένη πρόθεση, συμπυκνώθηκε σ΄ ένα σύνθημα, ξεκάρφωτο και παραπλανητικό.

Το «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου, το λοιδορεί η καφρίλα της νεοδημοκραρτικής βάσης, κατ΄ εντολή και καθοδήγηση των ρεζίληδων της Ρηγίλλης, ενώ το «η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα» του Σαμαρά, το χειροκροτούν, παρ΄ όλο που στην ουσία πρόκειται για το ίδιο πράγμα.
Η διαπίστωση του πρωθυπουργού πως ο πλούτος της χώρας, που υπάρχει, πήγε και πηγαίνει στις τσέπες και τις περιουσίες λίγων, (εκεί «υπάρχουν τα λεφτά») και πως πρέπει να εφαρμοστούν πολιτικές για την αντιστροφή αυτής της πορείας (που επί Δεξιάς έτρεξε με ιλιγγιώδη ταχύτητα), πετσοκόφτηκε, διαστρεβλώθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως κυρίαρχο υλικό στη μαύρη προπαγάνδα του σαμαρέϊκου.

Προχθές στη Λάρισα, ο Γ. Παπανδρέου μίλησε αναλυτικά για το παραπάνω ζήτημα κι έδωσε, για άλλη μια φορά, την ολοκληρωμένη θέση και άποψη, κονιορτοποιώντας τα παπαγαλίστικα τσιτάτα των υπό κατάρρευση νεοδιαχειριστών της γαλάζιας πολυκατοικίας.
«…Ακούω ότι οι εμπρηστές της οικονομίας μας, μας καταγγέλλουν και επειδή εδώ και μήνες είπαμε μια άλλη, μια ακόμα αλήθεια: ότι είμαστε μέσα στις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Και βέβαια λεφτά υπάρχουν.

Φίλες και φίλοι, είναι αλήθεια ότι τα μέτρα που πήραμε, δεν ήταν στις προεκλογικές, ούτε στις μετεκλογικές μας προθέσεις. Ήταν όμως αναγκαία, για να σώσουμε τη χώρα από σίγουρη χρεοκοπία. Αλλά ναι, λεφτά υπάρχουν.
Υπάρχουν στην περιουσία του Δημοσίου, που εμείς αρχίζουμε να αξιοποιούμε για το δημόσιο συμφέρον, όταν εκείνοι το μόνο που έκαναν ήταν ένα πάρε - δώσε με ιερομόναχους «κτηματομεσίτες». Υπάρχουν στην απίστευτη σπατάλη του Δημοσίου, που εμείς περιορίσαμε ήδη κατά 1 δισ ευρώ μόνο φέτος, όταν εκείνοι δεν προλάβαιναν να συστήνουν παχυλά αμειβόμενες Επιτροπές για «ημέτερους».

Υπάρχουν σε κάθε φάρμακο, που εμείς αρχίζουμε να συνταγογραφούμε ηλεκτρονικά, όταν εκείνοι επέτρεψαν το όργιο της σπατάλης και βέβαια της κερδοσκοπίας για τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Υπάρχουν σε κάθε off shore εταιρεία, που εκείνοι άφησαν στο απυρόβλητο, ενώ εμείς θα φορολογήσουμε.

Υπάρχουν σε κάθε «χλιδάτο» σπίτι, σκάφος και αυτοκίνητο, που κρυβόταν, και δεν μπορούσαν, δεν ήθελαν να επιβάλουν ούτε ένα ευρώ φόρο, ενώ εμείς τα βγάζουμε στην επιφάνεια με διασταυρώσεις, για να τα φορολογήσουμε επιτέλους δίκαια.

Μακάρι να μας είχε δοθεί ο χρόνος, όλα αυτά τα μέτρα που πήραμε, να φέρουν χρήματα στα δημόσια Ταμεία από την πρώτη στιγμή και να μη χρειαζόταν να ζητήσουμε θυσίες από τα συνήθη «υποζύγια», δηλαδή από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Μακάρι να είχαμε το χρόνο να εφαρμόσουμε αυτές τις μεγάλες αλλαγές. Αλλά δεν μας δόθηκε ο χρόνος, διότι αυτή ακριβώς ήταν η κατάσταση που παραλάβαμε. Αλλά τώρα, αυτά τα μέτρα αποδεικνύουν ότι και λεφτά υπάρχουν, και θα μας επιτρέψουν να αποκαταστήσουμε όσους πονέσαμε, μεταφέροντας τα βάρη σταδιακά, αλλά και σταθερά, εκεί όπου πραγματικά υπάρχει πλούτος, χτυπώντας τη σπατάλη. Αυτή είναι η σοσιαλιστική μας δέσμευση και αρχή.

Τώρα λοιπόν είναι η ώρα, να αλλάξουμε ριζικά τη χώρα - αυτό το οποίο έχουμε υποσχεθεί προεκλογικά. Να χτυπήσουμε τις ρίζες του κακού. Κι αυτό φοβούνται οι συντηρητικές δυνάμεις της χώρας, που ποντάρουν στην αποτυχία μας…».

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ !...

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΚΕ !...

Μπορεί ένα …επαναστατικό κόμμα, συμμετέχον στο κοινοβουλευτι-κό «παιχνίδι» να κάνει κριτική στις κυβερνητικές πολιτικές και να προτείνει, ακόμα και ν΄ απαιτεί στάσεις και πράξεις κόντρα στο Σύστημα και τους Νόμους του, με βάση το σύνθημα – δόγμα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη ;». Ναι, μπορεί και το ΚΚΕ είναι το παράδειγμα, τέτοιων κομμάτων.

Η επιχείρηση, τάδε, καταγγέλλεται, οι εργαζόμενοί της καλούνται και κατεβαίνουν σε απεργία, πολλές φορές γίνεται κατάληψη της. Αιτία η πρόθεση ή και η απόφαση του εργοδότη να προβεί σε απολύσεις. Την αιτιολογία του «δεν βγαίνω ή απολύσεις ή κλείνω», δεν την ακούει κανείς. Η προοδευτική δράση και πράξη, απαιτεί στυγνότητα, ακαμψία, αδιαφορία για τις εργοδοτικές δικαιολογίες. Η γραμμή του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ είναι καθαρή, σταθερή κι αδιαπραγμάτευτη : όχι στις απολύσεις !...

Στην κομματική εκδοτική επιχείρηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, την «ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ», έγιναν ομαδικές απολύσεις, το τελευταίο χρονικό διάστημα. Γράφτηκε επίσης, πως επιβλήθηκαν και μειώσεις μισθών.
Τουλάχιστον για τις απολύσεις, υπήρξε συζήτηση στη Βουλή, με αναφορά του υπουργού οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου κι απάντηση της Γ.Γ. του ΚΚΕ.
Απ΄ αυτή την απάντηση της Α. Παπαρήγα, είναι το παρακάτω απόσπασμα, παρμένο λέξη προς λέξη από τα επίσημα Πρακτικά της Βουλής :

«…Φέρατε το θέμα της «ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ». Εσείς το ξέρετε καλύτερα από τον καθένα το θέμα αυτό. Τι θέλετε, δηλαδή, να πείτε; Από μία άποψη μας δίνετε την ευκαιρία να το θέσουμε το ζήτημα, γιατί εδώ έχει διαφορά. Βεβαίως το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας μέσα στον καπιταλισμό δρα. Πού δρα ; Στο δικό του κόσμο ; Και βεβαίως στήσαμε μία επιχείρηση, που να μπορούμε φασόν να εκδίδουμε τα προϊόντα μας – με συγχωρείτε που το λέω έτσι, δεν είναι προϊόν βεβαίως κερδοσκοπικό - εφημερίδες, βιβλία, έντυπα, προεκλογικό υλικό, για να μην εξαρτόμαστε από τυπογραφεία και από τις συγκυρίες πολλών πραγμάτων.

Και βεβαίως έπρεπε να βρούμε και μία πελατεία. Ξέρετε ότι είχαμε πελάτες μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα. Αργότερα τα εκδοτικά συγκροτήματα έκαναν τα δικά τους εργοστάσια και τη δική τους παραγωγή. Εμείς δεν έχουμε παραγωγή για την αγορά, έχουμε δική μας παραγωγή και είμαστε φασόν και επομένως άρχισε η επιχείρηση να έχει λιγότερο κύκλο εργασιών. Αυτό είναι περίεργο; Αυτό γίνεται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.
Βεβαίως μέσα στην καπιταλιστική αγορά λειτουργούσε. Και έχουμε και φέσια μεγάλων επιχειρήσεων και μετά από χρόνια καταφεύγουμε στα δικαστήρια.
Μας έβαλαν «φέσια» εκατομμύρια ευρώ και ενδεχομένως ξέρετε ποιοι είναι αυτοί και μπορείτε να μάθετε ποιοι είναι αυτοί. Δεν είναι «φτωχαδάκια».

Τρίτον, δεχθήκαμε πρωτοφανή πολιτική επίθεση με κοινή οργάνωση ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ από το 2007. Δεν μπαίνω τώρα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και στο τι έχει ακουστεί για την «Τυποεκδοτική». Ποιος πελάτης θα υπερνικούσε το φόβο και το δισταγμό ; Με όποιον συνεργαζόμαστε, μας τον βγάζετε ότι ήταν μπατζανάκης μας και συνεταίρος. Βεβαίως δεν θέλαμε να πάμε ούτε να κάνουμε συμπράξεις με επιχειρηματίες που μας πρότειναν, ούτε να πουλήσουμε το 50% των μετοχών και να μπούμε στο Χρηματιστήριο, επομένως η λύση είναι να «νοικοκυρέψεις» -χρησιμοποιώ τον δικό σας όρο - και να αντιστοιχήσεις τον κύκλο των εργασιών.

Εμείς όμως δεν είμαστε υπερασπιστές του καπιταλιστικού συστήματος. Δεν λειτουργούμε μέσα σ’ αυτό. Τι να κάνουμε ; Να πάμε να ζήσουμε στο φεγγάρι μόνοι μας; Δεν γίνεται. Άλλωστε έχουν προηγηθεί άλλοι στην κατοχή και στην εκμετάλλευση της σελήνης. Μη λέτε τέτοια πράγματα. Να σας πω κάτι ; Μέσα απ’ αυτές τις εμπειρίες γινόμαστε ακόμα πιο φανατικοί πολέμιοι του καπιταλιστικού συστήματος…».

Και για όποιον δεν κατάλαβε η κομμουνιστική ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, μπορεί να κάνει μαζικές απολύσεις, επειδή οι δικαιολογίες της εργοδοσίας, εκεί, είναι λογικές και βάσιμες. Και φυσικά, ούτε καταγγελίες υπάρχουν, ούτε απεργίες γίνονται, ούτε, βέβαια, καταλήψεις. Το ΠΑΜΕ εκεί δεν …πάει, στέκεται ακίνητο. Στην περίπτωση αυτή η επαναστατική στάση και πράξη απαιτεί το αντίθετο από το συνηθισμένο.
΄Αλλωστε η κυρα – Αλέκα μας, ήταν σαφέστατη : μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα ζούμε, ρε παιδιά, θα κάνουμε και απολύσεις, αλλά εμείς (που κάνουμε απολύσεις) δεν είμαστε υπερασπιστές του καπιταλισμού, σαν κι εσάς ! Μέσα από τέτοιες εμπειρίες (κάνοντας μαζικές απολύσεις, δηλαδή...) μισούμε περισσότερο το καπιταλιστικό σύστημα και το πολεμάμε πιο φανατικά !...

Επί τέλους, παίρνει τέλος η διαχρονική μπούρδα, που ακούγεται από πολλούς, για το ΚΚΕ και τους ΚΚΕδες : αυτοί τουλάχιστον είναι συνεπείς και σταθεροί στις ιδέες και τον αγώνα τους, λένε… Μπούρδες !...

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Ο ΓΙΟΥΝΓΚΕΡ ΞΕΤΙΝΑΖΕΙ ΤΟ ΣΑΜΑΡΑ !...

Ο επικεφαλής του Εurogroup Ζαν Κλωντ Γιούνγκερ, έδωσε συνέντευξη στο κυριακάτικο ΒΗΜΑ, για τα ζητήματα της Ελλάδας, διευκρινίζοντας τις προηγούμενες δηλώσεις του και επιχειρώντας να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
Αν και δεξιός, δεν διστάζει να ξετινάξει, κυριολεκτικά, την πολιτική και την τακτική του Α. Σαμαρά, δίνοντάς του καταλυτικές (έμμεσες) απαντήσεις και τινάζοντας στον αέρα τις κουτοπόνηρες προσπάθειές του, να εκμεταλλευτεί προς όφελός του, τα όσα, ο κ. Γιούνγκερ, είχε πει, πρόσφατα στη Νέα Υόρκη, για τη «διαφθορά στην Ελλάδα» και για την ενημέρωση όλων γύρω από τα προβλήματα της οικονομίας.
Στο περιεχόμενο της συνέντευξης αποκαλύπτεται το γελοίο των, πρόσφατων, πανηγυρισμών Σαμαρά «ο Γιούνγκερ με δικαίωσε !...».
Αλλά είπαμε, ο Γιούνγκερ είναι ένας …πρασινορουφιάνος πράκτορας, διορισμένος χωρίς ΑΣΕΠ από το ΠΑΣΟΚ και υποσκάπτει τον λαοπρόβλητο ηγέτη της νΝΔ που θα έρθει να μας λυτρώσει, να μηδενίσει το έλλειμμα σε 18 μήνες και να μας κάνει να τρώμε με …χρυσά κουτάλια.

- Κύριε πρωθυπουργέ, φαίνεται ότι στις ευρωπαϊκές χώρες έχει σχηματιστεί η πεποίθηση ότι η Ελλάδα είναι μια διεφθαρμένη χώρα. Εσείς συμμερίζεστε αυτή την αντίληψη;

«Η Ελλάδα έχει σοβαρό πρόβλημα διαφθοράς. Προσωπικά μου δημιουργήθηκε αυτή η αντίληψη από τις συζητήσεις που έκανα με έλληνες φίλους - και έχω πολλούς έλληνες φίλους - αλλά και με ξένους που ζουν στην Ελλάδα. Ο σημερινός πρωθυπουργός της Ελλάδας είχε το κουράγιο να αναγνωρίσει επανειλημμένως ότι η διαφθορά αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα και δεν θα έπρεπε να επικρίνεται γι΄ αυτό που είπε. Αντιθέτως, ήταν ειλικρινής και ανοιχτόμυαλος, στις σοβαρές συζητήσεις που κάναμε παραδέχθηκε ανοιχτά το πρόβλημα. Και εγώ ο ίδιος

- Αναφερόσαστε σε δημόσιες δηλώσεις ή σε ιδιωτικές συζητήσεις που είχατε με τον κ. Παπανδρέου;

«Αναφέρθηκα σε δηλώσεις που έγιναν επανειλημμένως και δημοσίως. Δεν πιστεύω όμως ότι οι Ελληνες, οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλον ότι έχουν αυτό το πρόβλημα, μπορούν να κατηγορούν τον Πρωθυπουργό τους επειδή το παραδέχθηκε ανοιχτά, σε όλον τον κόσμο, όταν άρχισε να συζητεί για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Ξέρετε, η χώρα σας δεν είναι η μοναδική στην Ευρωπαϊκή Ενωση που αντιμετωπίζει προβλήματα διαφθοράς.
Και άλλοι πρωθυπουργοί στην ευρωπαϊκή γειτονιά παραδέχθηκαν ότι έχουν αντίστοιχα θέματα στις δικές τους χώρες. Ο κ. Παπανδρέου έχει ισχυρή θέληση και αποφασιστικότητα να καταπολεμήσει τη διαφθορά και γι΄ αυτό δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο δυσκολεύεται να αποδεχθεί η ελληνική κοινή γνώμη αυτό που είπε».

- Για ποιον λόγο δεν ασκήσατε νωρίτερα πιέσεις προς τις ελληνικές κυβερνήσεις να πάρουν μέτρα; Ηταν σαφές το μήνυμα που περνούσατε στους συναδέλφους σας για την οικονομική κατάσταση της χώρας;

«Πιστεύω ότι το μήνυμά μου προς τους προηγούμενους πρωθυπουργούς αλλά και προς τους υπουργούς Οικονομικών ήταν παραπάνω από καθαρό. Και όχι μόνο το δικό μου αλλά και της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και άλλων πρωθυπουργών της ευρωζώνης. Από το 2008 ασκούσαμε πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση να λάβει τα σωστά μέτρα ώστε να μπορέσει να αναστρέψει την κατάσταση που έδειχνε να λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις. Δεν βγάλαμε το πρόβλημα στον έξω κόσμο γιατί εκείνη την περίοδο το Ευrogroup ήταν ένα ανεπίσημο όργανο στο οποίο απλώς συζητούσαμε πράγματα. Ηταν όμως σε γνώση της ελληνικής κυβέρνησης ότι το Εurogroup βρισκόταν σε κατάσταση συναγερμού σχετικά με την οικονομική κατάσταση της χώρας…».

«…Πιέζαμε την Ελλάδα και το 2008 και το 2009 να πάρει σωστά και θαρραλέα μέτρα για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που σας περιέγραψα, καθώς ήταν φανερό ότι γινόταν όλο και πιο επικίνδυνη. Η σημερινή κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών πράγματι αντέδρασαν στις προειδοποιήσεις μας και έλαβαν τις αποφάσεις που αναμέναμε. Δεν έχω πρόθεση ούτε να κατηγορήσω την προηγούμενη κυβέρνηση ούτε να χειροκροτήσω τη σημερινή. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πιέζαμε και χτυπούσαμε το καμπανάκι στις ελληνικές αρχές από το 2008. Αποτελεσματικά μέτρα έλαβε η σημερινή κυβέρνηση και μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ικανοποιημένος από αυτά τα μέτρα…».

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο ΒΗΜΑ της Κυριακής

Η ΚΡΥΦΗ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ !...

Η σοβαρότητα που επέδειξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην προσέγγιση των μεγάλων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και η συνέπεια στη λήψη των μέτρων που είχε δεσμευτεί να πάρει, στη συμφωνία με τους δανειστές των 110 δισεκατομμυρίων Ευρώ, ήταν η κύρια αιτία αλλαγής του κλίματος στη διεθνή οικονομική και πολιτική σκηνή.

Οι αρχικές εκτιμήσεις, έπαιζαν γύρω από το αν η Ελλάδα θα κατάφερνε να πάρει σκληρά μέτρα, κατ΄ αρχήν, καθώς κι αν, στη συνέχεια, αυτά τα μέτρα θα απέδιδαν. Η πορεία των βασικών δημοσιονομικών μεγεθών, έδειξε βελτιώσεις πάνω ακόμα κι από τους υψηλούς στόχους του Μνημονίου κι έτσι οι πρώτες επιφυλάξεις διαψεύστηκαν, μάλλον πανηγυρικά.

Η έναρξη της πορείας πτώσης των spreads, από το υψηλότερο σημείο των 1000 μονάδων, που είχαν φτάσει, καθυστέρησε λίγο, επειδή εξακολούθησε, για μεγάλο χρονικό διάστημα, η φιλολογία (κι όχι μόνο), γύρω από το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, αυτή τη φορά το 2013 και το 2014, λόγω των τεράστιων ποσών, που θα πρέπει να καταβληθούν, ως δόσεις για το δημόσιο χρέος.
Η δημοσιοποίηση των σκέψεων και των προθέσεων, επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των 110 δισ. €, ήρθε να κάμψει τους φόβους (για μερικούς) ή τις προσδοκίες (για άλλους), ενός πιθανού αδιεξόδου κι έβαλε τη ρόδα να γυρίζει ανάποδα. Τα spreads όπως ανέβηκαν, έτσι και κατεβαίνουν κι απ΄ ό,τι φαίνεται, προς τα κάτω πάνε ταχύτερα !

΄Ενας άλλος στόχος, πιο θεμελιώδης και πιο καθοριστικός, αυτός της επανέναρξης του δανεισμού της χώρας από τις διεθνείς αγορές, προσεγγίζεται, επίσης, γρηγορότερα, πολύ πριν από το 2012 ή το 2013, που προβλέπονταν στους σχεδιασμούς. Το πετυχημένο test με την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας, δημιουργεί ελπίδες για απορρόφηση ελληνικών ομολόγων μακρόχρονης διάρκειας, μέσα στο 2011, ενώ μπορεί και νωρίτερα να υπάρξει έκδοση και διάθεση τίτλων μικρότερης διάρκειας…
Το κεντρικό ζητούμενο στην όλη αυτή υπόθεση, δεν είναι άλλο από τη διαμόρφωση, στις αγορές, επιτοκίων χαμηλότερων του δανείου του μηχανισμού στήριξης, γεγονός το οποίο, εφ΄ όσον επέλθει, θα καταστήσει, πιθανότατα, ασύμφορα και συνεπώς ανεπιθύμητα, τα υπόλοιπα ποσά, από τα 110 δισ. € !

Η άποψη, λοιπόν, που υποστηρίζει, πως σε μια τέτοια περίπτωση, (της μη είσπραξης άλλων δόσεων από το μηχανισμό στήριξης), τα «δεσμά» του Μνημονίου χαλαρώνουν, δεν είναι χωρίς βάση κι ίσως εκεί κρύβεται το μυστικό, αλλά και μεγάλο μέρος από τις προσδοκίες της ελληνικής κυβερνητικής πλευράς, για το πως θα προσεγγιστεί η διαδικασία των επόμενων εθνικών εκλογών : «με την πολιτική μας, διασώσαμε τη χώρα, θέσαμε νέες, γερές, βάσεις για ένα καινούργιο μέλλον και, να, ξεπεράσαμε το Μνημόνιο !...».

Σημείωμα των Α. Καλού και Π. Κασάμου, που διαμόρφωσε συντακτικά ο Λογοπλόκος…

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

ΤΑ ΡΕΝΤΙΚΟΛΑ !...

ΚΙ ΑΛΛΑ ΛΕΦΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΔΟΤΕΣ !...

Οι πληροφορίες από το κυβερνητικό στρατόπεδο υποστηρίζουν ότι στο επόμενο χρονικό διάστημα θα εξαγγελθεί σχέδιο για τη... στήριξη των θέσεων εργασίας στο χώρο του Τύπου. Με άλλα λόγια σκέφτονται να στείλουν έναν πακτωλό εκατομμυρίων στα χρεοκοπημένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κι ασφαλώς τα Μέσα αυτά θα είναι όμηροι στη συνέχεια στις όποιες ορέξεις της εξουσίας.

Θα είναι προκλητικό να παρέμβει με αυτό τον τρόπο το κράτος για να «σώσει» έναν δοκιμαζόμενο από την κρίση κλάδο, όταν την ίδια ώρα ολόκληρη η χώρα έχει ανάγκη μιας ανάλογης αρωγής. Για ποιόν λόγο, άραγε, πέραν από τον προφανή της χειραγώγησης της κοινής γνώμης, έχει νόημα μία τέτοια ενέργεια; Δεν είναι προκλητικό το κράτος να δείχνει κάθε φορά το φιλάνθρωπο πρόσωπό του επιλεκτικά μόνο απέναντι στον Τύπο και στις ΠΑΕ, όταν αρνείται τα φάρμακα στο συνταξιούχο που τα έχει απόλυτη ανάγκη για την επιβίωσή του;

Κι έπειτα, για ποιόν Τύπο μιλάμε; Στην Ελλάδα έχουμε πλειάδα εφημερίδων, τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, μεγαλύτερο αριθμό από οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας, που ζουν σχεδόν αποκλειστικά από την κρατική διαφήμιση ή από χαριστικές διατάξεις, όπως η υποχρέωση των επιχειρήσεων στην εποχή του internet να δημοσιεύουν σε εφημερίδες τους ισολογισμούς τους.

Ο Τύπος στην Ελλάδα είναι επιδοτούμενος από τις εκάστοτε κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες. Γι΄ αυτό κι έχει φτάσει στα σημερινά του αδιέξοδα. Είναι ένας χρόνιος ασθενής που ζει μόνο με τη βοήθεια του αναπνευστήρα και με τον κίνδυνο να πάψει να αναπνέει αν κάποιος τραβήξει το καλώδιο από την πρίζα.

Είναι αστείο να ακούει κανείς τους πολιτικούς να κατακεραυνώνουν τη διαπλοκή, όταν οι ίδιοι την επιδιώκουν. Είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία να ελέγχεται με αυτό τον τρόπο ο Τύπος και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
Πολύ φοβόμαστε ότι σε λίγο καιρό εμείς οι δημοσιογράφοι θα περπατάμε στο δρόμο και θα φοβόμαστε για τη σωματική μας ακεραιότητα, αν δώσουμε στον κόσμο την αίσθηση ότι δεν ελέγχουμε την εξουσία, όπως είναι ο ρόλος μας, αλλά είμαστε υπηρέτες της, τσιράκια της.

Να χαθούν τόσες θέσεις εργασίας; Είναι ένα εύλογο ερώτημα. Θα είχε νόημα να το θέσουμε αν το κράτος ακολουθούσε ανάλογη πολιτική και για άλλους δοκιμαζόμενους από την κρίση κλάδους. Αλλά δεν το κάνει, στο όνομα της Ελεύθερης Οικονομίας. Γιατί οι εφημερίδες και οι τηλεοπτικοί σταθμοί θα πρέπει να αποτελέσουν την εξαίρεση;

Ευχόμαστε να μην προχωρήσει η «ρύθμιση» που γίνεται αποκλειστικά και μόνο για να σωθούν για άλλη μία φορά με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων οι χρεοκοπημένοι εκδότες. Διότι και στο χώρο του Τύπου θα πρέπει να λειτουργήσει κάποτε, επιτέλους, ο ανταγωνισμός. Την ίδια ώρα που κάποιοι ζουν χάρη στην κρατική διαφήμιση, κάποιοι άλλοι μοχθούν για να κερδίσουν τον αναγνώστη. Επενδύουν χρήματα σε ανθρώπινο δυναμικό, σε νέες τεχνολογίες. Με την παρέμβαση του κράτους ισοπεδώνουμε κι αυτές τις σοβαρές προσπάθειες...

Του Θανάση Μαυρίδη από το CAPITAL.GR

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

ΕΞΥΠΝΑΚΙΣΤΙΚΕΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΕΣ ΤΣΙΠΡΑ !...

Ανησυχία επικρατεί στη Ρηγίλλης, καθώς ο Σαμαράς απέκτησε έναν σκληρό ανταγωνιστή στην κούρσα του λαϊκισμού, στην οποία έχει επιδοθεί.

Πρόκειται για τον Πρόεδρο των απομειναριών του ΣΥΝ, τον τελευταίο, απ΄ ό, τι φαίνεται αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κάθε μέρα που περνάει, μετουσιώνει τον πανικό του, εν όψει των επερχόμενων εξελίξεων (απότοκων του βατερλώ για το χώρο του, στις αυτοδιοικητικές εκλογές), σε όλο και πιο ηλίθιες και αποκρουστικές ατάκες και εξυπνακισμούς.
Ευτυχώς, υπάρχουν περιπτώσεις, όπως η σημερινή στη Βουλή, που λαμβάνει τις απαντήσεις που πρέπει, αποστομώνεται και ρεζιλεύεται πλήρως !

ΑΠΟΡΙΑ, ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ !...

Ποιος είπε πως το μνημόνιο μπορεί να εκληφθεί και να χρησιμοποιηθεί και ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ ; Στα σοβαρά και στα φανερά κανένας, αλλά να, που δεν είμαστε όλοι σοβαροί και διαφανείς !

Το ό, τι η ασκούμενη σκληρή πολιτική – κύρια στον οικονομικό τομέα – θα προκαλούσε κοινωνικές εντάσεις και ξεσηκωμούς, ήταν, περίπου, σίγουρο και αναμενόμενο, γι αυτό κανένας, στην πλευρά την κυβερνητική και την κρατική, δεν δικαιούται να εκφράζει απορία και να παρουσιάζεται, τάχα, αιφνιδιασμένος.
Από τη άλλη, το κιτάπι της τρόικας σαφώς κι αποτελεί ένα σπουδαίο λόγο για την επίδειξη μιας σκληρής και άκαμπτης στάσης απέναντι στα αιτήματα των ξεσηκωμένων τάξεων και ομάδων, δεν δίνει, όμως, κανένα άλλοθι για την επίδειξη ολιγωριών και ερασιτεχνικών πρακτικών.

Στην μ.Μ. (μετά Μνημονίου), εποχή έχουμε δει κι έχουμε ζήσει ουκ ολίγες περιπτώσεις άστοχων κυβερνητικών αποφάσεων και πάμπολλες ατζαμίδικες ενέργειες. Τα γεγονότα στην είσοδο της Ακρόπολης ανήκουν σ΄ αυτά τα φαινόμενα και εντάσσονται, δυστυχώς, στα χειρότερά τους.
Πέρα από τον χειρισμό της κρίσιμης στιγμής, του αποκλεισμού του Μνημείου, ο οποίος έδωσε την αφορμή και το σκηνικό μιας ακόμα διεθνούς διαπόμπευσης της χώρας, η διερεύνηση του όλου θέματος οδηγεί σε θλιβερές διαπιστώσεις και συμπεράσματα : δέκα, μόλις, εκατομμυριάκια το ποσόν κι ο τζερτζελές όχι για την εξασφάλισή τους, αλλά για το …μοίρασμά τους !

Ένα πολύχρονο, κληρονομημένο πρόβλημα, κάποιων εκατοντάδων συμβασιούχων μεν, απλήρωτων δε, (για πάνω από 2 χρόνια), εργαζομένων του Υπουργείου Πολιτισμού, από τη μια αντιμετωπίστηκε πολιτικά, με την ψήφιση ειδικού Νόμου κι από την άλλη ευτελίστηκε εκτελεστικά, για να καταλήξει στα high lights των δελτίων ειδήσεων, των ελληνικών, αλλά (δυστυχώς) και των ξένων ΜΜΕ !
Είναι ν΄ απορεί, κανείς και ταυτόχρονα, να εξοργίζεται και να θλίβεται…

Υ.Γ. Αν η παραπάνω άποψη αφήνει ως υπονοούμενο, την δικαιολόγηση της μορφής των κινητοποιήσεων, που διάλεξαν οι συμβασιούχοι, ας συμπληρωθεί με την παράθεση της κατηγορηματικής διαφωνίας σε τέτοιου είδους επιλογές και συμπεριφορές. Κανείς και για οποιονδήποτε λόγο δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίσει κανέναν πολίτη του Κόσμου, να μπει και να επισκεφθεί το χαρακτηριστικότερο Μνημείο του ελληνικού πολιτισμού !...


Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Ο ...ΑΝΤΑΡΤΗΣ !...

ΚΙ ΕΣΥ ΔΟΥΚΑ ?...

Ο πρώην υπουργός Πέτρος Δούκας, απαντώντας στο ερώτημα ποιος τελικά φταίει για την κρίση και σχολιάζοντας τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, δήλωσε πως η Ελλάδα υποφέρει από λαϊκισμό !
Κι εγώ, τώρα, που έχω νωπά στ΄ αυτιά μου τα προχθεσινά λόγια του Μητσοτάκουλα για τον «λαϊκιστή Σαμαρά», τι πρέπει να υποθέσω ; Πως η αναφορά του Δούκα στον «λαϊκισμό» έγινε ακαδημαϊκά και γενικά ;

Επειδή υπάρχει ένας κανόνας που λέει πως ένας πολιτικός όταν δηλώνει κάτι, είτε το έχει προσχεδιάσει, είτε όχι, εκφράζει σκέψεις που έχει κάνει και απόψεις που έχει διαμορφώσει, η παρέμβαση του πρώην υφυπουργού οικονομικών της Ν.Δ., μόνο ως καρφωτή κατά του Σαμαρά, μπορεί να εκληφθεί.
Αν, τώρα, το γεγονός πως ο εν λόγω ανήκει σε μιαν άλλη πολιτική οικογένεια του γαλάζιου συναπαντήματος, αυτή του (άλλου πρώην αρχηγού) Μιλτιάδη ΄Εβερτ, σημαίνει κάτι επί πλέον, ας το ψάξουν, ας το εκτιμήσουν και ας το αξιολογήσουν οι διαχειριστές της Ρηγίλλης, στα πλαίσια της έντονης απασχόλησής τους, τελευταία, με τα συγκρουσιακά και διαλυτικά φαινόμενα και γεγονότα, που ταλανίζουν το κληροδότημα Καραμανλή…
Και, βέβαια, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το ό, τι μετά απ΄ όλο τον αρνητικό θόρυβο γύρω από την ,,,μαγική εξαγγελία του μηδενισμού του ελλείμματος σε 2, 1,5 ή 1 χρόνο, ο σφετεριστής του ρόλου του Πανοραμίξ Δρυϊδη, αρχηγός της ν.Ν.Δ. έχει μαζέψει το θέμα κι ασχολείται, πια, με το αν υπάρχει ή όχι διαφθορά στην Ελλάδα κι αν ο Γ. Παπανδρέου αναφερόμενος στους διεφθαρμένους που απομυζούν Ελλάδα και έλληνες, δυσφημεί τη …χώρα και το λαό της !

Αλήθεια, ποιος …αλήθεια, ισοπεδώνει τα πράγματα και εξισώνει θύτες και θύματα ;

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010